تروپونین یک مجموعه پروتئینی متشکل از سه زیر واحد (T، I و C) است که در فرآیند انقباض ماهیچه های اسکلتی و قلبی نقش دارد. هر دو عضله قلبی و اسکلتی تروپونین C را بیان می کنند. در حالی که تروپونین T و I به طور کلی تصور می شود که مختص قلب هستند. تروپونین به طور معمول در خون یافت نمی شود. هنگامی که عضلات قلب آسیب می بینند، تروپونین وارد جریان خون می شود. با افزایش آسیب قلبی، مقادیر بیشتری تروپونین در خون آزاد می شود.
تروپونین T در سیتوزول به صورت آزاد و متصل به ساختار پروتئین یافت می شود. حالت آزاد تروپونین T منبع آزادسازی اولیه پروتئین در آسیب میوکارد است. تروپونین T در مراحل بعدی از عناصر ساختاری آزاد می شود که مربوط به تخریب میوفیبریل ها است که در آسیب برگشت ناپذیر میوکارد رخ می دهد. تروپونین T حدود 2 تا 4 ساعت پس از شروع نکروز میوکارد افزایش می یابد و می تواند تا 14 روز یا حتی بیشتر در مواردی بالا بماند.
تغییرات پس از ترجمه ممکن است باعث ایجاد تفاوت های قابل تشخیص بین تروپونین T تولید شده در میوکارد و تروپونین T تولید شده در عضله اسکلتی بیمار شود که می تواند تمایز آنها را با روش ایمونواسی بهبود بخشد. با این حال، در موارد نادر، بیماران ممکن است بیماری عصبی عضلانی، بدون درگیری قلبی، همراه با افزایش تروپونین T داشته باشند، اما نه تروپونین I.
