لیشمانیا (Leishmania) گروهی از تک یاخته های انگلی است که باعث بیماری لیشمانیوز یا سالک می شوند. لیشمانیا از طریق نیش پشه خاکی آلوده به انسان منتقل می شود و می تواند علائم مختلفی از جمله تب، کاهش وزن، کم خونی و ضایعات پوستی را ایجاد کند. انواع مختلفی از لیشمانیوز وجود دارد، از جمله لیشمانیوز جلدی، پوستی مخاطی و احشایی، که می تواند شدت آن متفاوت باشد و در صورت عدم درمان ممکن است کشنده باشد. این بیماری در بسیاری از نقاط جهان یافت می شود، اما بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری دیده می شود. درمان معمولاً شامل داروهایی است که انگل را هدف قرار می دهند، اما تشخیص زودهنگام برای بهترین شانس موفقیت مهم است.
روش های مولکولی برای تشخیص دقیق لیشمانیوز اهمیت فزاینده‌ای پیدا کرده‌اند، به‌ویژه در مواردی که روش‌های تشخیصی سنتی بی‌نتیجه هستند. تست های مولکولی برای تعیین دقیق گونه انگل مورد استفاده قرار می گیرند
روش‌های مولکولی متعددی برای تشخیص لیشمانیا استفاده می‌شود، از جمله روش‌های PCR، LAMP و سنجش مبتنی بر هیبریداسیون. در اینجا شرح مختصری از هر کدام آورده شده است:
واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR): PCR یک تکنیک پرکاربرد است که امکان تکثیر مناطق خاصی از DNA را فراهم می کند. برای تشخیص لیشمانیا، PCR می‌تواند ژن‌های کدکننده‌ی زیرواحدهای مختلف پروتئین و RNA ریبوزومی را هدف قرار دهد. سپس DNA تکثیر شده را می توان با استفاده از الکتروفورز ژل، هیبریداسیون یا توالی یابی تشخیص داد.
