هزینه آزمایش : 0 ریال

وضعیت ارائه آزمایش : موجود

نوع نمونه :

 بلوک یا اسلایدهای بافتی تثبیت شده با فرمالین، تعبیه شده در پارافین (FFPE) / نمونه بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNA)

حجم نمونه :

بلوک بافتی FFPE یا چهار لام بدون رنگ و یک اسلاید منطبق با رنگ آمیزی H&E در 5 میکرومولار

نگهداری نمونه :

دماي محيط

حداقل یکسال بعد از فیکس کر دن بافت یا تهیه سل بلاک

راهنمای جمع آوری نمونه :

نمونه بافتی که معمولاً از طریق بیوپسی یا برداشتن جراحی به دست می آید، جمع آوری و برای تجزیه و تحلیل بافت شناسی پردازش می شود. نمونه بافت با استفاده از یک فیکساتور مبتنی بر فرمالدئید ثابت می شود، در پارافین جاسازی می شود و به بخش های نازک (معمولا ضخامت 4 تا 5 میکرومتر) برش داده می شود. سپس بخش های بافت بر روی اسلایدهای شیشه ای نصب می شوند.

اطلاعات لازم از بیمار :

1. شامل گزارش پاتولوژی همراه با بیان تشخیص نهایی. اگر در دسترس نباشد، تشخیص اولیه قابل قبول است.
2. اطلاعات مربوط به فیکساتور استفاده شده، زمان تثبیت و مدت زمان فیکساسیون مورد نیاز است.

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

 به آمادگی خاصی نیاز ندارد

در بسیاری از موارد آمادگی لازم نیست، اما بستگی به نحوه به دست آوردن سلول های سرطانی دارد. بر اساس روشی که برای به دست آوردن نمونه استفاده می شود، دستورالعمل هایی از پزشک خود دریافت خواهید کرد.

اطلاعات بالینی :

کی-67 پروتئینی است در هسته سلول ها که مرکز کنترل داخل هر سلول است. این پروتئین زمانی ظاهر می‌شود که سلول‌ها برای تقسیم و ایجاد سلول‌های جدید آماده می‌شوند، فرآیندی که به میتوز یا تقسیم سلولی معروف است. این پروتئین در سلول‌های در حال استراحت - آنهایی که در حال تقسیم نیستند - وجود ندارد.

آسیب شناسان از ایمونوهیستوشیمی (IHC) برای دیدن سلول هایی که این پروتئین را بیان می کنند استفاده می کنند (این سلول ها را مثبت یا واکنشی می نامند).

با اندازه‌گیری سطوح Ki-67، آسیب‌شناسان می‌توانند نحوه تقسیم فعال سلول‌ها را بسنجند و  درباره رفتار رشد بافت‌ها، به‌ویژه در تومورها نظر دهند.

این شاخص برای کمک به آسیب شناسان برای درک ماهیت تومور استفاده می شود. اطلاعات ارزشمندی در مورد سرعت رشد سلول های تومور ارائه می دهد که برای تشخیص و برنامه ریزی درمان بسیار مهم است.

شاخص Ki-67 به پاتولوژیست می گوید که چند سلول در یک نمونه در حال تقسیم هستند. درصد بالاتر به این معنی است که سلول های بیشتری در حال تقسیم و رشد هستند. این اطلاعات می تواند نشان دهد که یک تومور چقدر تهاجمی است.

تعریف شاخص  Ki-67 "طبیعی" یا "بالا" می تواند بسته به نوع بافت و نوع خاص سرطان مورد بررسی متفاوت باشد. به طور کلی، شاخص Ki-67 پایین تر (درصد کمتری از سلول هایی که Ki-67 را نشان می دهند) نشان دهنده رشد کندتر سلولی است که اغلب در بافت سالم و نرمال و تومورهای کمتر تهاجمی دیده می شود. برعکس، شاخص Ki-67 بالاتر (درصد بیشتری از سلول‌ها که Ki-67 را نشان می‌دهند) نشان‌دهنده رشد سریع‌تر سلولی است که می‌تواند با تومورهای تهاجمی‌تر همراه باشد. مقادیر قطعی خاص برای آنچه که بالا یا نرمال در نظر گرفته می شود می تواند بر اساس نوع سرطان متفاوت باشد و از طریق دستورالعمل ها و تحقیقات بالینی تعیین می شود.

شاخص بالای Ki-67 نشان دهنده رشد سریع سلولی است که مشخصه بسیاری از سرطان ها است. با این حال، سرطان را به طور قطعی تشخیص نمی دهد. سایر عوامل و آزمایشات نیز برای تشخیص قطعی در نظر گرفته می شوند.

شاخص  Ki-67 به ویژه در سرطان های خاصی مانند سرطان سینه، سرطان مغز و لنفوم مفید است. این به تعیین پیش آگهی (سیر احتمالی بیماری) و پیش بینی چگونگی پاسخ سرطان به درمان کمک می کند.

نام روش اندازه گیری :

ایمونوهیستوشیمی ,Immunohistochemistry, IHC

عوامل مداخله گر :

طبق دستورالعمل های انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (ASCO) / کالج پاتولوژیست های آمریکا (CAP)، نتایج آزمایش ایمونوهیستوشیمی  فقط برای نمونه های غیرکلسیفیه و جاسازی شده در پارافین که در 10 درصد فرمالین بافر خنثی ثابت شده اند معتبر است. تأخیر در تثبیت، تثبیت کم یا بیش از حد ممکن است بر این نتایج تأثیر بگذارد.

موارد عدم پذیرش نمونه :

• بلوک تومور حاوی هیچ توموری یا نمونه بافت کافی نباشد.
• اسلایدهای شکسته یا رنگ شده باشد.
• لوله نشتی داشته باشد.
• خون یا مغز استخوان لخته شده باشد.
• نمونه به شدت همولیز شده یا به طور آشکار تخریب شده باشد.