ایزوسیترات دهیدروژناز یک و دو آنزیم های اصلی در چرخه اسید سیتریک میتوکندری هستند.
وجود جهش در IDH1 و IDH2 به نظر می رسد که فعالیت آنزیم را پایین آورده یا حتی از بین می برد به صورتیکه منجر به بالا رفتن استرس اکسیداتیو و آسیب رسانی می شود.
جهش در IDH1 وIDH2 در گروهی از گلیوماها و همچنین در لوسمی میلوئید حاد یا AML دیده شده است.
جهش در IDH1 و IDH2 در پیشرفت گلیوما به صورت زودهنگام به وجود می آید که با جهش های سوماتیک R132 در IDH1 و R140 و R172 در IDH2 که در بیشتر(70%lt;) درجه های 2 و 3 استروسیتوما، الیگوداندروگلیوما و الیگواستروسیتما شناخته می شوند همراه است همچون گلیوبلاستمای ثانویه(GBMs) که از ضایعات درجه پایین به وجود می آیند.
جهش های IDH1 بیشتر در اکثر بیماران با گلیوبلاستمای ثانویهء چند شکلی دیده می شود و جهش IDH2 بیشتر در تومورهای الیگوداندروگلیال دیده می شود.
بیماران گلیوما با جهش های IDH1 و IDH2 پیش آگهی بهتر و میزان بقای بیشتری دارند. گلیوبلاستمای ثانویه که از درجه پایین گلیوما نشأت می گیرد به صورت متداول 80%lt; دارای جهش است ولی گلیوبلاستمای اولیه فقط حدود 10%gt; جهش دارد.
آنالیز جهش به تشخیص افتراقی در ضایعات مغزی کمک می کند تا تکثیر فعال سلول های گلیایی از استروسیتومای درجه پایین تمیز داده شود. به صورت کلی این جهش ها در 79% درجه 2 تومورهای گلیایی و 69% از تومورهای درجه سه دیده می شود. شایع ترین جهش(86.9%) در بین تومورهای حاوی جهش IDH، جهش R132H در IDH1 است.
جهش های IDH1 و IDH2 در 15-20% از لوسمی های میلوئید حاد دیده می شوند و با تناوب کمتر (2-5%) در بدخیمی های میلوپلاستیک و میلوپلی فریتیو دیده می شوند. بیماران دارای جهش های IDH1 و IDH2 در AML پیش آگهی خوبی ندارند
علت انجام تست آنالیز جهش IDH1 و IDH2:
- ارزیابی پیش آگهی در گلیوما
- کمک به تشخیص افتراقی گلیوما در بافت مغز
- ارزیابی پیش آگهی در AML لوسمی میلوئید حاد
