زنجیره های سبک پروتئین‌هایی هستند که توسط سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های پلاسما تولید می‌شوند. آن‌ها زنجیره های سبک کاپا و لامبدا نیز نامیده می‌شوند، آن‌ها بوسیله‌ی پروتئین‌های دیگر (زنجیره‌‌های سنگین) با یکدیگر پیوند می‌خورند تا ایمونوگلوبولین‌ها (آنتی‌بادی‌ها) را تشکیل بدهند که باکتری‌ها و ویروس‌ها را هدف قرار داده و حمله آن‌ها به بدن را خنثی می‌کنند.
سلول‌های پلاسما به طور معمول برخی از زنجیره های سبک اضافی را تولید می‌کنند که با زنجیره های سنگین ترکیب نشده و وارد جریان خون می‌شوند. زنجیره های سبک آزاد (FLC) یا زنجیره های آزاد سبک سرمی (SFLC) به زنجیره‌هایی گفته می‌شود که بخشی از ایمونوگلوبولین‌های کامل (سالم) نیستند و در جریان خون وجود دارند.
یک سلول پلاسمائی خاص فقط یک نوع ایمونوگلوبولین تولید می‌کند. به طور معمول، مقدار کمی زنجیره سبک آزاد تولید می‌شود، بنابراین سطح کمی از زنجیره های آزاد کاپا و لامبدا در خون شناسایی می‌شود.
درگروهی از بیماری‌ها به نام اختلالات سلول‌های پلاسما (دیسکرازی‌ها) یا گاموپاتی‌های مونوکلونال، یک سلول پلاسما نئوپلاستیک (سرطانی) می‌شود، بیشتر از حد لازم تقسیم می‌شود و تعداد زیادی نسخه (کلون) از خود تولید می‌کند که جمعیت آن از سلول‌های دیگر مغز استخوان بیشتر می‌شود.
از آنجا که کلون‌ها از یک سلول پلاسما تولید می‌شوند، ممکن است تعداد زیادی از همان نوع ایمونوگلوبولین غیرطبیعی مونوکلونال (پروتئین M) تولید کنند و ممکن است یک ایمونوگلوبولین سالم باشد، فقط یک زنجیره سبک یا به ندرت فقط یک زنجیره سنگین باشد.
تولید زنجیره سبک بیش از حد ممکن است با هر یک از اختلالات سلول‌های پلاسما، مانند میلوم مولتیپل، MGUS (گاموپاتی مونوکلونال با اهمیت نامشخص، وضعیتی که ممکن است به میلوم مولتیپل تبدیل شود)، آمیلوئیدوز زنجیره سبک مونوکلونال (اولیه) و سایر موارد دیده شود.
