هزینه آزمایش :
3,523,500
ریال
وضعیت ارائه آزمایش :
موجود
نوع نمونه :
پلاسمای سیتراته (Na Cit)
کمترین حجم نمونه :
2 ml
نگهداری نمونه :
در دمای اتاق و یخچال حداکثر 4 ساعت، و در-20 oC تا 14 روز ، در -80 oC تا یک ماه
حمل و نقل نمونه :
فريز شده همراه با يخ خشک
راهنمای جمع آوری نمونه :
نمونه خون را در کوتاهترین زمان ممکن سانتریفیوژ نموده و پلاسما را جدا نمایید. ترجیحاً نمونه را تا زمان آزمایش فریز نمایید.
اطلاعات لازم از بیمار :
سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري
آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :
نیاز به ناشتایی نمی باشد.
از مصرف داروهای ضد انعقادی از قبیل هپارین، کومادین (وارفارین)، هیرودین یا آرگاتروبان چند ساعت قبل از انجام آزماش اجتناب شود(حداقل ۳ روز از اخرین دوز هپارین یا وارفارین گذشته باشد.)
اطلاعات بالینی :
فاکتور انعقادی VII آنزیمی از نوع سرین پروتئاز انسانی است که در آبشار انعقادی خارجی که منجر به لخته شدن خون می شود ، نقش دارد. هنگامی که آسیب عروقی وجود دارد ، فاکتور بافتی (TF) آزاد می شود که پس از آن با فاکتور VII تداخل می کند و منجر به تشکیل کمپلکس فعال VIIa می شود. سپس فاکتور VIIa تا زمان تشکیل لخته ، فاکتورهای انعقادی را در آبشار فعال می کند.
فاکتور VII یک سرین پروتئاز وابسته به ویتامین K سنتز شده در کبد است، جزئی از مسیر انعقاد خارجی است و توسط زمان پروترومبین (PT) اندازه گیری می شود.
نیمه عمر زیستی پلاسمایی فاکتور VII در حدود 3 تا 6 ساعت است. کمبود این فاکتور در افراد مستعد منجر به خونریزی می گردد.
بیماری کبد، کمبود ویتامین K، و ضد انعقاد وارفارین می تواند باعث کاهش فعالیت فاکتورVII گردد. افراد هتروزیگوت به طور کلی سطح فعالیت 50٪ ≥ را دارا می باشند. افراد هموزیگوت معمولاً سطح فعالیت کمتر از 20 درصد دارند. نوزادان معمولا سطوح فعالیت 25٪≤ را دارا می باشند.
کاربردهای بالینی:
- تشخیص نقص مادرزادی فاکتور VII انعقادی
- ارزیابی کمبود اکتسابی همراه با بیماری های کبدی، درمان با ضد انعقادی خوراکی و کمبود ویتامین K
- تعیین میزان ضد انعقاد وارفارین که با سطح پروتئین C مرتبط است.
- بررسی زمان پروترومبین طولانی شده (prolonged)
نام های مشابه :
Factor VII Assay, Factor VII Activity, Proconvertin
نیازهای همراه نمونه :
نام و نام خانوادگی-نوع نمونه
عوامل مداخله گر :
- این فاکتور از جنس گلیکوپروتئین بوده و به حرارت حساس می باشد. اگر نمونه مدت زیادی در دمای اتاق بماند، سطح آن کاهش می یابد. ماندن نمونه به مدت بیشتر از 4 ساعت در دمای اتاق موجب کاهش کاذب در سنجش می گردد.
- نتایج حاصل ممکن است در بیمار تحت درمان با داروهای ضد انعقادی محدود گردد.
- سطح فعالیت فاکتور VII به طور معنی داری در دمای یخچال افزایش می یابد. زیرا فاکتور VII می تواند در دمای یخچال به وسیله کالکرین فعال شود.
- آندروژن ها، استروژن ها و داروهای ضدبارداری خوراکی موجب افزایش سطح فاکتور VII می شود.
- آسپرین و دکستروتیروکسین موجب کاهش سطح این فاکتور می گردد.
موارد عدم پذیرش نمونه :
نمونه های همولیز، ایکتریک، لیپمیک
زمان جواب دهی :
21
روز
