ائوزینوفیل ها (Eosinophils) نوعی گلبول سفید هستند که در سیستم ایمنی نقش دارند. مشخصه آنها دانه‌های بزرگ و گردشان است که وقتی با رنگ ائوزین زیر میکروسکوپ رنگ‌آمیزی قرمز یا نارنجی به نظر می‌رسند. و نام شان از همین رنگ گرفته شده است.
ائوزینوفیل ها در درجه اول در دفاع از بدن در برابر عفونت های انگلی و انواع خاصی از واکنش های آلرژیک نقش دارند. آنها این کار را با آزاد کردن مواد سمی که می توانند انگل ها را از بین ببرند و همچنین با تعدیل فعالیت سایر سلول های ایمنی انجام می دهند.
ائوزینوفیل ها عمدتاً سلول های ساکن بافت هستند که عملکرد آنها کاملاً شناخته نشده است. ائوزینوفیل‌ها در خون یا بافت‌های محیطی می‌توانند در طیف گسترده‌ای از حالت‌های بیماری، از شدت خفیف تا تهدیدکننده زندگی، و در نتیجه مکانیسم‌های متعددی افزایش پیدا کنند. هنگامی که ائوزینوفیل ها فعال می شوند، می توانند واسطه ها و موادی را آزاد کنند که می توانند به بافت ها آسیب برسانند و به آسیب شناسی بیماری کمک کنند.
ائوزینوفیل‌ها علاوه بر نقشی که در سیستم ایمنی دارند، در تعدادی از بیماری‌ها و شرایط از جمله آسم، آلرژی‌ها و برخی اختلالات خودایمنی نقش دارند. سطوح بالای غیرطبیعی ائوزینوفیل ها در خون، وضعیتی که به نام ائوزینوفیلی شناخته می شود، می تواند نشانه ای از مشکلات اساسی سلامتی باشد. ائوزینوفیلی (Eosinophilia) تعداد زیاد ائوزینوفیل در خون است (≥ [بیشتر یا مساوی] 500 ائوزینوفیل در هر میکرولیتر).علائم ائوزینوفیلی ممکن است شامل تب، بثورات پوستی، سرفه، خس خس سینه، درد شکم و ضعف عضلانی باشد که بستگی به علت زمینه ای دارد. گزینه های درمانی بسته به علت زمینه ای متفاوت است و ممکن است شامل داروها، تغییر شیوه زندگی یا سایر مداخلات باشد.
بسیاری از شرایط باعث می شوند که تعداد ائوزینوفیل ها در خون شما افزایش یابد. برخی از علل بالقوه عبارتند از:
- واکنش های آلرژیک: ائوزینوفیلی می تواند در اثر واکنش های آلرژیک به چیزهایی مانند غذا، داروها یا آلرژن های محیطی ایجاد شود. آلرژی های فصلی، آسم و واکنش به داروها بسیار شایع هستند و اغلب خیلی جدی نیستند.
- عفونت‌های انگلی: برخی از عفونت‌های انگلی مانند کرم‌های قلاب‌دار یا کرم‌های گرد و غیره می‌توانند باعث ایجاد ائوزینوفیلی شوند.
- اختلالات خود ایمنی: برخی از اختلالات خودایمنی، مانند گرانولوماتوز ائوزینوفیلیک همراه با پلی آنژیت (که قبلاً به عنوان سندرم چرگ استراوس شناخته می شد)، بیماری التهابی روده، میوکاردیت خود ایمنی، واسکولیت و سارکوئیدوزمی تواند باعث ائوزینوفیلی شود.
- سرطان: برخی از انواع سرطان، به ویژه لنفوم هوچکین و برخی سرطان خون، می توانند منجر به ائوزینوفیلی شوند.
- سایر اختلالات: ائوزینوفیلی همچنین می تواند ناشی از سایر شرایط پزشکی از جمله برخی اختلالات پوستی، بیماری های ریوی و اختلالات گوارشی باشد.
ائوزینوفیلی از طریق یک آزمایش خون به نام شمارش کامل خون (CBC) با افتراقی تشخیص داده می شود. این آزمایش تعداد کل گلبول های سفید و درصد انواع مختلف گلبول های سفید خون از جمله ائوزینوفیل ها را اندازه گیری می کند.
تشخیص ائوزینوفیلی زمانی انجام می شود که درصد ائوزینوفیل در خون بالاتر از حد طبیعی باشد. محدوده دقیق برای آنچه که ائوزینوفیلی را تشکیل می دهد می تواند بسته به آزمایشگاهی که در آن آزمایش خون انجام می شود متفاوت باشد، اما به طور معمول 5 تا 10 درصد یا بیشتر افزایش یافته در نظر گرفته می شود.
