هزینه آزمایش : 0 ریال

وضعیت ارائه آزمایش : موجود

نوع نمونه :

 چرک و ترشحات از گوش میانی یا خارجی

 

حجم نمونه :

1 ml

نگهداری نمونه :

ترشحات کوش میانی ۶ساعت و گوش بیرونی ۲۴ساعت در دمای اتاق

بعد از انجام قابل بایگانی نیست

 

 

حمل و نقل نمونه :

در کوتاه ترین زمان ممکن در دمای اتاق

 

راهنمای جمع آوری نمونه :

• برای تشخیص آزمایشگاهی عفونت گوش خارجی، لازم است قبل از گرفتن کشت، نواحی بیرونی گوش به کمک یک ماده ضد عفونی کننده خفیف  پاکسازی شود تا آلودگی ناشی از فلور پوست کاهش یابد.
• برای جمع آوری چرک از گوش خارجی می توان از نواحی متورم گوش یا از گوش میانی که چرک از سوراخ پرده گوش خارج شده است با یک سواب برداشت کرد.
• نمونه ها باید تحت شرایط بی هوازی انتقال یابد.

اطلاعات بالینی :

 تشخیص عامل ایجاد کننده عفونت گوش خارجی یا میانی و کمک به درمان مؤثر

 

• التهاب گوش بیرونی مشابه عفونت پوست و بافت های نرم در سایر نقاط بدن است. التهاب حاد گوش بیرونی می تواند موضعی یا منتشر باشد. بیماری حاد موضعی به صورت تاول های چرکی (پوستول) یا کورک (فورنکول) بروز می نمایدو به طور معمول در اثر استافیلوکوکوس ارئوس ایجاد می گردد.
• باد سرخ (Erysipelas) ناشی از استرپتوکوک های گروه A نیز ممکن است مجرای گوش بیرونی و بافت های نرم گوش را درگیر نماید.
• عفونت حاد منتشر گوش خارجی ( بیماری گوش شناگران) در ارتباط با خیس خوردن و نرم شدن بافت گوش در اثر شنا کردن و یا زندگی در شرایط آب و هوایی گرم و مرطوب می باشد. باسیل های گرم منفی به ویژه سودوموناس آئروژینوزا، در این خصوص نقش مهمی ایفا می کنند.
• التهاب وخیم گوش بیرونی، عفونتی نکروز دهنده است که به بافت های نرم، غضروف و استخوان های مجاور گوش گسترش می یابد. چنانچه عفونت پیشرفت کند به سیستم عصبی مرکزی یا عروق خونی راه یافته، امکان دارد به وضعیت مخاطره آمیزی بینجامد. به طور خاص سودوموناس آئروژینوزا و نیز باکتری های بی هوازی، بیشتر مشارکت می نمایند.
• برخی ویروس ها نظیر ویروس انفلوانزاA و واریسلا زوستر قادرند مجرای شنوایی خارجی، بافت نرم گوش یا پرده صماخ را آلوده کرده و ایجاد تاول های دردناکی نمایند.
• در کودکان که التهاب گوش میانی بیشترین شیوع را دارد، پنموکوک ها (33%)، هموفیلوس انفلوانزه (20%) و استرپتوکک های گروه A (8%) عوامل شایع در ایجاد چنین عفونت هایی محسوب می گردد.
• عفونت مزمن گوش میانی به طور عمده توسط فلور بی هوازی روی می دهد که مهم ترین آنها عبارتند از: گونه های پپتواسترپتوکوکوس، گروه باکتروئیدس فراجیلیس، پروتلا ملانینوجنیکا (باسیل گرم منفی بی هوازی، دارای رنگدانه) و سایر گونه های پرووتلا، پورفیروموناس، و فوزوباکتریوم نوکلئاتوم.

 

بررسی مستقیم(Direct Smear) : مواد حاصل از آسپیراسیون گوش میانی یا ماستوئید، از نظر عوامل باکتریایی و قارچی به صورت مستقیم نیز مورد بررسی قرار می گیرند. بدین منظور از ترشحات چرکی اسمیر تهیه نموده و با رنگ آمیزی گرم به جستجوی مرفولوژی میکروارگانیسم های بیماریزا می پردازیم. رنگ آمیزی کالکوفلور سفید و یا PAS قادرند عناصر قارچی را نمایان سازند. رنگ آمیزی متنامین نقره کارایی بیشتری در تشخیص اکثر گونه های باکتریایی، قارچی و برخی انگل ها دارد.

کشت: ترشحات گوش، در محیط های بلاد آگار، مک کانگی آگار و شکلات آگار کشت داده می شوند. برای نمونه هایی که به روش تخلیه مایع گوش میانی با سوزن به دست آمده اند و نیز بیمارانی که مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی یا التهاب ماستوئید هستند، کشت بی هوازی باید در نظر گرفته شود. کشت بر روی محیط شکلات آگار برای جستجوی هموفیلوس آنفلوانزا جهت تشخیص التهاب گوش میانی کودکان حائز اهمیت است.

نام روش اندازه گیری :

کشت و بررسی مستقیم

 

نام های مشابه :

Ear Discharge Direct Smear, Ear Culture and gram stain

عوامل مداخله گر :

• باید در هر نمونه برداری و کشت ترشحات از گوش خارجی دقت شود که فلور طبیعی موجود در قسمت خارجی گوش نتواند سبب تشخیص نادرست عامل عفونت گردد.
• فلور طبیعی گوش خارجی شامل میکروارگانیسم هایی است که در پوست وجود دارد و گوش میانی نیز بطور طبیعی معمولاً فاقد میکرواُرگانیسم است.
• کشت ترشحات گوش میانی تنها در 20 تا 30 درصد بیماران مثبت می گردد.

موارد عدم پذیرش نمونه :

• نمونه‌ای که زمان انتقالش طولانی شده .
• نمونه هایی که در محیط انتقالی مناسبی قرار نگرفته باشند.
• آلودگی محیطی
• حجم ناکافی نمونه