هزینه آزمایش : 738,770 ریال

وضعیت ارائه آزمایش : موجود

نوع نمونه :

ادرار رندوم, ادرار 2 ساعته يا ادرار ۲۴ ساعته

حجم نمونه :

5ml

کمترین حجم نمونه :

1ml

نگهداری نمونه :

پایداری نمونه ادرار بعد از سانتریفیوژ: در دمای محیط 2 روز، در دمای یخچال 10 روز و در دمای فریزر 3 هفته است.

حمل و نقل نمونه :

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

 

راهنمای جمع آوری نمونه :

در مورد جمع آوری ادرار 2 ساعته، ساعت 8 صبح مثانه باید تخلیه گشته و ادرار دور ریخته شود و پس از آن تا ساعت 10 ادرار در ظرف ادرار جمع آوری گردد.نمونه در زمان جمع‌آوري در محيط خنك نگهداري شود.

اطلاعات لازم از بیمار :

سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

ترجیحا ناشتا ( قبل از جمع آوری نمونه به مدت ۸ ساعت )

اطلاعات بالینی :

غلظت آمیلاز ادرار برای تایید تشخیص پانکراتیت استفاده می شود، اگرچه سایر بیماری های غیر لوزالمعدی هم می توانند موجب افزایش سطح آمیلاز ادرار شوند. سطح آمیلاز ادرار بعد از خون افزایش می یابد. چندین روز پس از شروع روند بیماری، ممکن است سطح آمیلاز سرم طبیعی باشد در حالی که سطح ادراری آن شدیدا افزایش می یابد. غلظت آمیلاز ادرار خصوصا برای تشخیص دیرهنگام پانکراتیت در دوره ی این بیماری مفید است.در پانکراتیت حاد، افزایش گذرا در فعالیت آمیلاز سرم در عرض ۲ تا ۱۲ ساعت بعد از شروع اتفاق می افتد و معمولا بعد از گذشت روز سوم یا چهارم به حالت عادی برمی گردد. ۴ تا ۶ برابر محدوده مرجع افزایش فعالیت آنزیم در ۱۲ تا ۷۲ ساعت ابتدایی معمول است. مقادیر افزایش فعالیت آنزیم سرم با شدت اختلال پانکراس مرتبط نیست. از آنجایی که چندین ارگان این آنزیم را تولید می کنند، بنابراین این آنزیم یک شاخص ویژه برای عملکرد پانکراس نمی باشد .دلایل افزایش آمیلاز ادرار :سکته ریوی، پانکراتیت عود کننده مزمن، پانکراتیت حاد، بیماری GI، زخم پپتیک نفوذکننده به لوزالمعده، کوله سیستیت حاد، کتواسیدوز دیابتی، بیماری های روماتوئید، سارکومای استئوژنیک، کرایوگلوبولینمی، پاروتیدیت (اوریون) و پارگی حاملگی خارج رحمی می توانند باعث افزایش سطوح آمیلاز ادرار شوند.

نام روش اندازه گیری :

Enzymatic Colorimetric

نام های مشابه :

U.Amylase R-١،٤-آلفا - D گلوکانوهیدرولاز

نیازهای همراه نمونه :

نام و نام خانوادگی-نوع نمونه

عوامل مداخله گر :

اتیل الکل، دگزامتازون، آمینوسالیسیلیک اسید، کورتیکواستروئیدها، آزاتیوپرین، آسپیرین، پردنیزون، قرص های ضد بارداری، مسکن های نارکوتیک، گلوکوکورتیکوئیدها، متیل دوپا، دیورتیک های لوپ (مانند فوروزماید) و ماده حاجب حاوی ید داروهایی هستند که ممکن است باعث افزایش سطوح آمیلاز در ادرار شوند و در مقابل داروهایی مثل گلوکز، اگزالات ها و سیترات ها می توانند سبب کاهش سطوح آمیلاز ادرار شوند. همچنین محلول دکستروز IV می تواند باعث نتیجه منفی کاذب در آزمایش شود.