نام آزمایش : DOG1 (IHC)
هزینه آزمایش : 0 ریال
وضعیت ارائه آزمایش : موجود
نوع نمونه :
بلوک یا اسلایدهای بافتی تثبیت شده با فرمالین، تعبیه شده در پارافین (FFPE) / نمونه بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNA)
حجم نمونه :
بلوک بافتی FFPE یا چهار لام بدون رنگ و یک اسلاید منطبق با رنگ آمیزی H&E در 5 میکرومولار
نگهداری نمونه :
دماي محيط
حمل و نقل نمونه :
در دماي محيط ارسال شود
راهنمای جمع آوری نمونه :
نمونه بافتی که معمولاً از طریق بیوپسی یا برداشتن جراحی به دست می آید، جمع آوری و برای تجزیه و تحلیل بافت شناسی پردازش می شود. نمونه بافت با استفاده از یک فیکساتور مبتنی بر فرمالدئید ثابت می شود، در پارافین جاسازی می شود و به بخش های نازک (معمولا ضخامت 4 تا 5 میکرومتر) برش داده می شود. سپس بخش های بافت بر روی اسلایدهای شیشه ای نصب می شوند.
اطلاعات لازم از بیمار :
آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :
به آمادگی خاصی نیاز ندارد
اطلاعات بالینی :
DOG1 یک کانال کلراید پروتئینی وابسته به کلسیم می باشد که به وسیله ژن TMEM16A واقع بر روی کروموزوم 11q13 کد می شود. DOG1 دارای عملکردهای متعدد و خاص می باشد که عبارتند از: تومور سلول های استرومائی دستگاه گوارش (Gastrointestinal stromal tumor (GIST از جمله معمول ترین نئوپلاسم های مزانشیمال مجاری گوارشی می باشد. به نظر می رسد که منشاء این تومورها سلول های بینابینی Cajal می باشند که دارای انواع متفاوت با عملکردهای متفاوت می باشند. در واقع این سلول ها به عنوان ضربان ساز در مجاری گوارشی عمل کرده و سبب انقباض و یا تحریک عضلات این نواحی می گردند . پروتئین DOG1 در سلواهای Cajal غدد بزاقی، پستان ، پروستات ، کبد و طیف وسیعی از ارگانهای مختلف بیان می شود. مطالعات نشان داده که در 98% از موارد GIST که فاقد جهش های CD117 می باشند، DOG1مثبت می باشد و اینگونه مطرح شده که این مارکر از نظر تشخیصی دارای حساسیت و اختصاصیت بیشتری نسبت به CD117 می باشد که نشان دهنده اختصاصی بودن و حساس تر بودن آنتی بادی DOG-1 می باشد. همچنین آنتی بادی DOG-1 علاوه بر تشخیص GIST در طبقه بندی کارسینوماهای غدد بزاقی ، پانکراس و تومورهای کلیه کاربرد دارد.
نام روش اندازه گیری :
ایمونوهیستوشیمی ,Immunohistochemistry, IHC
عوامل مداخله گر :
طبق دستورالعمل های انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (ASCO) / کالج پاتولوژیست های آمریکا (CAP)، نتایج آزمایش ایمونوهیستوشیمی فقط برای نمونه های غیرکلسیفیه و جاسازی شده در پارافین که در 10 درصد فرمالین بافر خنثی ثابت شده اند معتبر است. تأخیر در تثبیت، تثبیت کم یا بیش از حد ممکن است بر این نتایج تأثیر بگذارد.
موارد عدم پذیرش نمونه :