هزینه آزمایش : 0 ریال

وضعیت ارائه آزمایش : موجود

نوع نمونه :

 سرم/ ادرار 24 ساعته/ نمونه ادرار رندوم

 

حجم نمونه :

1 ml

 

نگهداری نمونه :

سرم : 21 روز در دمای یخچال و چندین ماه در دمای -20 درجه

ادرار: 2 هفته در دمای یخچال و یک ماه در دمای -20 درجه

حمل و نقل نمونه :

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

 

راهنمای جمع آوری نمونه :

از فریز و آب کردن نمونه خودداری شود

 

اطلاعات لازم از بیمار :

سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

• آزمایش تعیین مقدار کلسیم خون نیازی به ناشتا بودن بیمار ندارد اما اگر این تست را به همراه چندین تست دیگر (که نیاز به ناشتا بودن دارند) درخواست کنند، طبیعتا بیمار باید ناشتا باشد.
•  ممکن است از شما خواسته شود که مصرف برخی داروها مانند لیتیوم، آنتی اسیدها، دیورتیک ها و مکمل های ویتامین D و کلسیم را متوقف کنید

اطلاعات بالینی :

کلسیم کل آزمایش خونی است که اغلب برای ارزیابی وضعیت کلسیم درخواست می شود. در بیشتر موارد، بازتاب خوبی از مقدار کلسیم آزاد موجود در خون است، زیرا تعادل بین آزاد و کلسیم متصل معمولاً پایدار و قابل پیش بینی است. با این حال، در برخی افراد، تعادل بین کلسیم آزاد و کلسیم متصل به هم می خورد و کلسیم کل انعکاس خوبی از وضعیت کلسیم نیست.

در این شرایط، اندازه گیری کلسیم یونیزه ممکن است ضروری باشد. برخی از شرایطی که کلسیم یونیزه شده باید آزمایش انتخابی باشد عبارتند از: بیماران بدحال، کسانی که تزریق خون یا مایعات داخل وریدی دریافت می‌کنند، بیمارانی که تحت عمل جراحی بزرگ قرار می‌گیرند، و افراد مبتلا به ناهنجاری‌های پروتئین خون مانند آلبومین کم.

نوسانات زیاد در کلسیم یونیزه می تواند باعث کند شدن قلب یا ضربان بیش از حد سریع شود، می تواند باعث اسپاسم عضلات (تتانی) شود و می تواند باعث گیجی یا حتی کما شود. در افرادی که به شدت بیمار هستند، پایش سطح کلسیم یونیزه شده برای درمان و پیشگیری از عوارض جدی می تواند بسیار مهم باشد.

آزمایش کلسیم خون می‌تواند مشکلات مرتبط با سطح کلسیم را شناسایی کند. برخی از مواردی که باعث تغییر سطح کلسیم خون می‌شوند عبارتند از:

1. بیماری‌های پاراتیروئید: اختلالات در غده پاراتیروئید می‌تواند منجر به افزایش یا کاهش سطح کلسیم خون شود.

2. بیماری‌های کلیه: مشکلات در کلیه می‌تواند منجر به اختلال در تعادل کلسیم در بدن شود.

3. بیماری‌های استخوانی: برخی بیماری‌های مرتبط با استخوان مانند اوستئوپروز (کاهش استحکام استخوان) می‌توانند تأثیری بر سطح کلسیم خون داشته باشند.

4. سرطان: برخی از سرطان‌ها می‌توانند سطح کلسیم خون را تغییر دهند، به عنوان مثال سرطان پاراتیروئید یا سرطان ریه.

5. مصرف داروها: برخی داروها می‌توانند تأثیری بر سطح کلسیم خون داشته باشند، مانند داروهایی که برای کنترل فشار خون یا التهابات استفاده می‌شوند

نام روش اندازه گیری :

فتومتریک

نام های مشابه :

 کلسیم،  Calcium, Total، Calcium

 

نیازهای همراه نمونه :

 نام و نام خانوادگی-نوع نمونه

عوامل مداخله گر :

• مسمومیت با ویتامین D ممکن است باعث افزایش سطح کلسیم شود.
• مصرف بیش از حد شیر ممکن است باعث افزایش سطح آن شود.
• pH سرم می تواند بر مقادیر کلسیم تأثیر بگذارد. کاهش pH باعث افزایش سطح کلسیم می شود.
• طولانی شدن زمان تورنیکه باعث کاهش pH و افزایش واقعی سطح کلسیم می شود.
• در اینجا معمولاً یک تغییر روزانه کوچک در کلسیم وجود دارد که حداکثر سطوح آن در حدود ساعت 5 عصر و 4 صبح رخ می دهد.
• هیپوآلبومینمی با کاهش سطح کلسیم کل همراه است.
• داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطح شوند عبارتند از آنتی اسیدهای قلیایی، آندروژن ها، نمک های کلسیم، ارگوکال سیفرول، هیدرالازین، لیتیوم، PTH، دیورتیک های تیازیدی، هورمون تیروئید و ویتامین D.
• داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح شوند عبارتند از: استازولامید، آلبوترول، ضد تشنج ها، آسپاراژیناز، آسپرین، کلسی تونین، سیس پلاتین، کورتیکواستروئیدها، استروژن ها، هپارین، ملین ها، دیورتیک های حلقه، نمک های منیزیم، داروهای ضد بارداری خوراکی و دیورتیک.
• همولیز باعث افزایش کلسیم می گردد.
• در بیمارانی که خون یا مشتقات خونی حاوی سیترات دریافت میکنند میزان کلسیم توتال افزایش و مقدار کلسیم یونیزه کاهش می یابد. در این بیماران اندازه گیری سطح کلسیم یونیزه توصیه می شود.
• افزایش قرار گرفتن در معرض نور خورشید موجب افزایش کاذب کلسیم می شود.

موارد عدم پذیرش نمونه :

 همولیز

 

زمان جواب دهی : 1 روز