Anti Desmoglein ها، اتوآنتی بادی هایی هستند که Desmoglein ها را که در دسموزوم سلول های پوست و غشای مخاطی یافت می شوند، هدف قرار می دهند. دسموزوم ها ساختارهای تخصصی هستند که به نگه داشتن سلول ها در بافت ها کمک می کنند و استحکام و یکپارچگی پوست و سایر بافت های اپیتلیال را فراهم می کنند و مسئول حفظ چسبندگی سلولی در اپیدرم (خارجی ترین لایه پوست) و غشاهای مخاطی هستند. اتوآنتی بادی ها، آنتی بادی هایی هستند که به اشتباه بافت های خود بدن را هدف قرار می دهند و منجر به بیماری های خود ایمنی می شوند.
Anti Desmoglein ها نقش مهمی در گروهی از اختلالات پوستی خود ایمنی به نام بیماری پمفیگوس دارند. بیماری پمفیگوس با تشکیل تاول روی پوست و غشاهای مخاطی به دلیل از بین رفتن چسبندگی سلولی ناشی از اتوآنتی بادی هایی که Desmoglein ها را هدف قرار می دهند مشخص می شود.
دو ایزوفرم اصلی دسموگلئین ها، Desmoglein 1 (DSG1) و Desmoglein 3 (DSG3) در لایه های مختلف اپیدرم (پوست) و غشاهای مخاطی یافت می شوند.
توزیع افتراقی DSG1 و DSG3 نشان دهنده نقش خاص آنها در چسبندگی سلولی در لایه های مختلف پوست و غشاهای مخاطی است. DSG1 که در بیرونی ترین لایه های اپیدرم و غشاهای مخاطی یافت می شود، به عملکرد مانع و چسبندگی در این بافت های سطحی کمک می کند. DSG3 که در لایه‌های عمیق‌تر اپیدرم و بافت‌های مخاطی مختلف قرار دارد، در چسبندگی این نواحی که تحت فشار مکانیکی هستند، نقش دارد.
هر دو DSG1 و DSG3 اجزای جدایی ناپذیر دسموزوم ها هستند، ساختارهای تخصصی که چسبندگی سلولی قوی را تسهیل می کنند. اختلال در تنظیم یا حمله خود ایمنی علیه این دسموگلئین ها می تواند منجر به از بین رفتن چسبندگی سلولی و ایجاد تاول در شرایطی مانند پمفیگوس شود.
Desmoglein 3 (Dsg3):
اپیدرم (پوست):
- DSG3 در درجه اول در لایه های پایه و فوق بازال فوری اپیدرم بیان می شود.
- در چسبندگی بین کراتینوسیت ها در این لایه های زیرین اپیدرم نقش دارد.
مخاط دهان:
- DSG3 در غشاهای مخاطی حفره دهان از جمله پوشش گونه ها و زبان فراوان است.
- برای حفظ چسبندگی بین سلول های اپیتلیال دهان حیاتی است.
مری و سایر بافت های مخاطی:
- DSG3 همچنین در بافت های مخاطی فراتر از حفره دهان از جمله مری و سایر نواحی دستگاه گوارش و تنفس یافت می شود.
