هزینه آزمایش : 323,920 ریال

وضعیت ارائه آزمایش : موجود

نوع نمونه :

 سرم/ ادرار 24 ساعته/ نمونه ادرار رندوم

حجم نمونه :

1 ml

نگهداری نمونه :

سرم : 21 روز در دمای یخچال و چندین ماه در دمای -20 درجه

ادرار: 2 هفته در دمای یخچال و یک ماه در دمای -20 درجه

حمل و نقل نمونه :

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

راهنمای جمع آوری نمونه :

از فریز و آب کردن نمونه خودداری شود

اطلاعات لازم از بیمار :

سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

 

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

• آزمایش تعیین مقدار کلسیم خون نیازی به ناشتا بودن بیمار ندارد اما اگر این تست را به همراه چندین تست دیگر (که نیاز به ناشتا بودن دارند) درخواست کنند، طبیعتا بیمار باید ناشتا باشد.
•  ممکن است از شما خواسته شود که مصرف برخی داروها مانند لیتیوم، آنتی اسیدها، دیورتیک ها و مکمل های ویتامین D و کلسیم را متوقف کنید

اطلاعات بالینی :

کلسیم کل آزمایش خونی است که اغلب برای ارزیابی وضعیت کلسیم درخواست می شود. در بیشتر موارد، بازتاب خوبی از مقدار کلسیم آزاد موجود در خون است، زیرا تعادل بین آزاد و کلسیم متصل معمولاً پایدار و قابل پیش بینی است. با این حال، در برخی افراد، تعادل بین کلسیم آزاد و کلسیم متصل به هم می خورد و کلسیم کل انعکاس خوبی از وضعیت کلسیم نیست.

در این شرایط، اندازه گیری کلسیم یونیزه ممکن است ضروری باشد. برخی از شرایطی که کلسیم یونیزه شده باید آزمایش انتخابی باشد عبارتند از: بیماران بدحال، کسانی که تزریق خون یا مایعات داخل وریدی دریافت می‌کنند، بیمارانی که تحت عمل جراحی بزرگ قرار می‌گیرند، و افراد مبتلا به ناهنجاری‌های پروتئین خون مانند آلبومین کم.

نوسانات زیاد در کلسیم یونیزه می تواند باعث کند شدن قلب یا ضربان بیش از حد سریع شود، می تواند باعث اسپاسم عضلات (تتانی) شود و می تواند باعث گیجی یا حتی کما شود. در افرادی که به شدت بیمار هستند، پایش سطح کلسیم یونیزه شده برای درمان و پیشگیری از عوارض جدی می تواند بسیار مهم باشد.

آزمایش کلسیم خون می‌تواند مشکلات مرتبط با سطح کلسیم را شناسایی کند. برخی از مواردی که باعث تغییر سطح کلسیم خون می‌شوند عبارتند از:

1. بیماری‌های پاراتیروئید: اختلالات در غده پاراتیروئید می‌تواند منجر به افزایش یا کاهش سطح کلسیم خون شود.

2. بیماری‌های کلیه: مشکلات در کلیه می‌تواند منجر به اختلال در تعادل کلسیم در بدن شود.

3. بیماری‌های استخوانی: برخی بیماری‌های مرتبط با استخوان مانند اوستئوپروز (کاهش استحکام استخوان) می‌توانند تأثیری بر سطح کلسیم خون داشته باشند.

4. سرطان: برخی از سرطان‌ها می‌توانند سطح کلسیم خون را تغییر دهند، به عنوان مثال سرطان پاراتیروئید یا سرطان ریه.

5. مصرف داروها: برخی داروها می‌توانند تأثیری بر سطح کلسیم خون داشته باشند، مانند داروهایی که برای کنترل فشار خون یا التهابات استفاده می‌شوند.

نام روش اندازه گیری :

فتومتریک

 

نام های مشابه :

 کلسیم،  Calcium, Total، Calcium

نیازهای همراه نمونه :

 نام و نام خانوادگی-نوع نمونه

 

عوامل مداخله گر :

• مسمومیت با ویتامین D ممکن است باعث افزایش سطح کلسیم شود.
• مصرف بیش از حد شیر ممکن است باعث افزایش سطح آن شود.
• pH سرم می تواند بر مقادیر کلسیم تأثیر بگذارد. کاهش pH باعث افزایش سطح کلسیم می شود.
• طولانی شدن زمان تورنیکه باعث کاهش pH و افزایش واقعی سطح کلسیم می شود.
• در اینجا معمولاً یک تغییر روزانه کوچک در کلسیم وجود دارد که حداکثر سطوح آن در حدود ساعت 5 عصر و 4 صبح رخ می دهد.
• هیپوآلبومینمی با کاهش سطح کلسیم کل همراه است.
• داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطح شوند عبارتند از آنتی اسیدهای قلیایی، آندروژن ها، نمک های کلسیم، ارگوکال سیفرول، هیدرالازین، لیتیوم، PTH، دیورتیک های تیازیدی، هورمون تیروئید و ویتامین D.
• داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح شوند عبارتند از: استازولامید، آلبوترول، ضد تشنج ها، آسپاراژیناز، آسپرین، کلسی تونین، سیس پلاتین، کورتیکواستروئیدها، استروژن ها، هپارین، ملین ها، دیورتیک های حلقه، نمک های منیزیم، داروهای ضد بارداری خوراکی و دیورتیک.
• همولیز باعث افزایش کلسیم می گردد.
• در بیمارانی که خون یا مشتقات خونی حاوی سیترات دریافت میکنند میزان کلسیم توتال افزایش و مقدار کلسیم یونیزه کاهش می یابد. در این بیماران اندازه گیری سطح کلسیم یونیزه توصیه می شود.
• افزایش قرار گرفتن در معرض نور خورشید موجب افزایش کاذب کلسیم می شود.

موارد عدم پذیرش نمونه :

 همولیز

اطلاعات تکمیلی :

در سرم، کلسیم به میزان قابل توجهی به پروتئین ها متصل است (تقریباً 40 درصد)، 10 درصد به صورت کمپلکس های معدنی و 50 درصد به صورت کلسیم آزاد یا یونیزه وجود دارد.سطح کلسیم به شدت کنترل می شود. اگر مقدار کمی جذب یا بلعیده شود، یا اگر از بین رفتن بیش از حد از طریق کلیه یا روده وجود داشته باشد، کلسیم از استخوان برای حفظ غلظت خون گرفته می شود. تقریباً نیمی از کلسیم خون «آزاد» است و از نظر متابولیکی فعال است. نیمه باقیمانده به پروتئین‌ها، در درجه اول آلبومین و گلوبولین‌های گسترده، با مقدار کمتری کمپلکس به آنیون‌ها، مانند فسفات، متصل است و این اشکال متصل و کمپلکس از نظر متابولیکی غیرفعال هستند.

دو آزمایش برای اندازه گیری کلسیم خون وجود دارد. آزمایش کلسیم کل هر دو نوع آزاد و محدود را اندازه گیری می کند. آزمایش کلسیم یونیزه فقط فرم آزاد و فعال متابولیکی را اندازه گیری می کند.

مقداری کلسیم هر روز از بدن دفع می شود، از خون توسط کلیه ها فیلتر شده و به ادرار و عرق دفع می شود. اندازه گیری مقدار کلسیم در ادرار برای تعیین میزان کلسیمی که کلیه ها دفع می کنند استفاده می شود.

استخوان و دندان ها به عنوان مخزن کلسیم عمل می کنند. هنگامی که سطح خون کاهش می یابد، ترشح هورمون پاراتیروئید (PTH) تحریک می شود.این هورمون بر روی مخازن عمل می کند تا کلسیم را در خون آزاد کند. حدود نیمی از کل کلسیم در خون به صورت آزاد (یونیزه) و حدود نیمی از آن به شکل متصل به پروتئین (بیشتر با آلبومین) موجود است. سطح سرمی کلسیم معیاری برای هر دو است.

در نتیجه، زمانی که سطح آلبومین سرم پایین باشد (مانند بیماران مبتلا به سوء تغذیه)، سطح کلسیم سرم نیز پایین خواهد بود و بالعکس. به عنوان یک قانون کلی، سطح کل کلسیم سرم به ازای هر 1 گرم کاهش در سطح آلبومین سرم تقریباً 0.8 میلی گرم کاهش می یابد. آلبومین سرم باید با کلسیم سرم اندازه گیری شود.

زمان جواب دهی : 1 روز