هزینه آزمایش : 0 ریال

وضعیت ارائه آزمایش : موجود

نوع نمونه :

 بلوک یا اسلایدهای بافتی تثبیت شده با فرمالین، تعبیه شده در پارافین (FFPE) / نمونه بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNA)

نگهداری نمونه :

دماي محيط

حداقل یکسال بعد از فیکس کر دن بافت یا تهیه سل بلاک

اطلاعات لازم از بیمار :

1. شامل گزارش پاتولوژی همراه با بیان تشخیص نهایی. اگر در دسترس نباشد، تشخیص اولیه قابل قبول است.
2. اطلاعات مربوط به فیکساتور استفاده شده، زمان تثبیت و مدت زمان فیکساسیون مورد نیاز است.

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

• داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطح کروموگرانین A شوند شامل مهارکننده های پمپ پروتون (مثلاً امپرازول) هستند و باید 2 هفته قبل از آزمایش قطع شوند.
• ورزش: ورزش شدید ممکن است سطح CgA را به طور موقت افزایش دهد، بنابراین ممکن است بخواهید چند ساعت قبل از انجام آزمایش از فعالیت شدید خودداری کنید.

اطلاعات بالینی :

کروموگرانین نوعی پروتئین است که عمدتاً در آن یافت می شود سلولهای عصبی و غدد درون ریز. سه پروتئین کروموگرانین وجود دارد که توسط ژن های CHGA (کروموگرانین A)، CHGB (کروموگرانین B) و CHGC (کروموگرانین C) کدگذاری می شوند.

عملکرد:

کروموگرانین ها نقش مهمی در ترشح تنظیم شده هورمون ها و پروتئین های تخصصی به نام نوروپپتید دارند. آنها در ساختارهای درون سلولی کوچکی به نام وزیکول های ترشحی وجود دارند و همراه با سایر مواد فعال زیستی طی فرآیندی به نام اگزوسیتوز آزاد می شوند. کروموگرانین A به عنوان یک پروهورمون شناخته شده است که می تواند به پپتیدهای فعال بیولوژیکی مختلف از جمله وازواستاتین، پانکراستاتین و کروموستاتین تبدیل شود.

کروموگرانین‌ها علاوه بر نقش خود در گرانول‌های ترشحی، در سایر عملکردهای سلولی مانند اتصال کلسیم، قاچاق پروتئین و تعدیل پاسخ‌های ایمنی نقش دارند. آنها همچنین در پاتوژنز برخی بیماری ها از جمله تومورهای عصبی غدد درون ریز، اختلالات قلبی عروقی و بیماری های خود ایمنی نقش دارند.

اندازه گیری سطح کروموگرانین A در خون اغلب به عنوان یک نشانگر تشخیصی و پیش آگهی برای تومورهای عصبی غدد درون ریز، مانند تومورهای کارسینوئید و نوروبلاستوما استفاده می شود. سطوح بالای کروموگرانین A می تواند نشان دهنده وجود این تومورها باشد یا برای نظارت بر پاسخ درمانی استفاده شود. آسیب شناسان با استفاده از روش  ایمونوهیستوشیمی (IHC) به جستجوی سلول هایی که کروموگرانین را در نمونه بافت بیان می کنند می پردازند .

 

 

سلول های طبیعی که کروموگرانین را بیان می کنند عبارتند از:

• سلول های نورواندوکرین در دستگاه گوارش: کروموگرانین در سلول های انتروکرومافین معده، روده کوچک و روده بزرگ بیان می شود. این سلول ها هورمون ها و پپتیدهای مختلفی از جمله سروتونین، گاسترین و سوماتوستاتین ترشح می کنند.
• سلول های جزایر پانکراس: کروموگرانین توسط سلول های جزایر پانکراس، به ویژه در سلول های بتا که انسولین تولید می کنند، بیان می شود. این ماده در بسته بندی و ترشح انسولین به همراه سایر هورمون ها مانند گلوکاگون نقش دارد.
• بصل الکلیف آدرنال: کروموگرانین در سلول های کرومافین مدولای آدرنال بیان می شود. این سلول ها کاتکول آمین هایی مانند اپی نفرین و نوراپی نفرین را به عنوان بخشی از پاسخ استرس بدن آزاد می کنند.
• غده هیپوفیز: کروموگرانین در انواع مختلف سلول های غده هیپوفیز، از جمله کورتیکوتروف ها، سوماتوتروف ها و لاکتوتروف ها یافت می شود. این سلول ها هورمون هایی مانند هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک (ACTH)، هورمون رشد (GH) و پرولاکتین تولید می کنند.
• سلول های تیروئید C: کروموگرانین توسط سلول های پارافولیکولی غده تیروئید که به عنوان سلول های C نیز شناخته می شوند بیان می شود. این سلول ها کلسی تونین، هورمونی که در تنظیم کلسیم نقش دارد، تولید می کنند.

 تومورهایی کروموگرانین را بیان می کنند: 

بیان کروموگرانین اغلب در تومورهای ساخته شده از آن مشاهده می شود سلولهای عصبی و غدد درون ریز. این نوع تومورها عبارتند از تومورهای کارسینوئید, تومورهای عصبی غدد درون ریز به خوبی تمایز یافته اند, کارسینوم های عصبی غدد درون ریز با تمایز ضعیف, کارسینوم های سلول کوچک, کارسینوم های سلول های عصبی غدد درون ریز, کارسینوم مدولاری تیروئید, سرطان سلول مرکل, فئوکروموسیتوم هاو پاراگانگلیوماها. اگر سلول های تومور شروع به تبدیل شدن به سلول های عصبی غدد درون ریز کرده باشند، کروموگرانین می تواند توسط انواع دیگر تومورها نیز بیان شود. آسیب شناسان اغلب این را اینگونه توصیف می کنند تمایز عصبی غدد درون ریز.

نام روش اندازه گیری :

ایمونوهیستوشیمی ,Immunohistochemistry, IHC

نام های مشابه :

cgA

عوامل مداخله گر :

طبق دستورالعمل های انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (ASCO) / کالج پاتولوژیست های آمریکا (CAP)، نتایج آزمایش ایمونوهیستوشیمی  فقط برای نمونه های غیرکلسیفیه و جاسازی شده در پارافین که در 10 درصد فرمالین بافر خنثی ثابت شده اند معتبر است. تأخیر در تثبیت، تثبیت کم یا بیش از حد ممکن است بر این نتایج تأثیر بگذارد.

موارد عدم پذیرش نمونه :

• بلوک تومور حاوی هیچ توموری یا نمونه بافت کافی نباشد.
• اسلایدهای شکسته یا رنگ شده باشد.
• خون کامل یا مغز استخوان منجمدشده باشد.
• لوله نشتی داشته باشد.
• خون یا مغز استخوان لخته شده باشد.
• نمونه به شدت همولیز شده یا به طور آشکار تخریب شده باشد.