Anti-SSA یک شاخص تعیین کننده بلوک قلبی مادرزادی در نوزادان متولد از مادران مبتلا به SLE است. بیماران با تست Anti-SSA مثبت، نسبت به نور حساسیت دارند.هر دو آنتی‌ژن (Anti-SSA و Anti-SSB) از گروه آنتی‌ژن‌های قابل استخراج هسته‌ای (ENA) می‌باشند.
نقش SS-A در فعال کردن mRNA جهت روند ترجمه می باشد. درحالی‌که نقش SS-B به عنوان پروتئین کمکی برای آنزیم RNA polymerase III شناخته شده است، در حین فرآیند رونویسی، SS-B به RNA حاصل چسبیده و بعد از اتمام فرآیند جدا می‌گردد. نام این دو آنتی‌ژن را از بیماری مربوطه به آن یعنی سندروم شوگرن (Sjogren Syndrome) اخذ کرده‌اند تحت عنوان آنتی‌ژن‌های A و B سندروم شوگرن و حروف Ro و La را نیز از نام اولین بیمارانی‌که این دو آنتی‌ژن ابتدا در آنها یافت شده گرفته‌اند.
بیماران با ANA و Anti-SSA مثبت و Anti-SSB منفی احتمالاً دچار نفریت شده اند.
سرم های Anti-SSA و Anti-SSB مثبت در موارد لوپوس نوزادی دیده می شوند.
بیماران Anti-SSA مثبت ممکن است آنتی بادی های مربوط به سندروم آنتی فسفولیپید را نیز داشته باشند.
Anti SS-A را در 40 تا 95% موارد سندرم شوگرن و 20 تا 60% موارد SLE و 20% موارد سیروز اولیه صفراوی و همچنین در هپاتیت مزمن فعال، یافت کرده‌اند.
در موارد SLE وجود این اتوآنتی‌بادی با علائم بالینی نظیر راش های پوستی حساس به نور، بیماری ریوی و لنفوپنی در این بیماران همراه است.
از علائم سندرم شوگرن، تخریب پیشرونده غدد اشکی و بزاقی است که منجر به خشکی مخاط و ملتحمه چشم می‌شود و اگر به تنهایی دیده شود سندرم شوگرن اولیه و اگر همراه با SLE یا سایر بیماری‌های خودایمن دیده شود سندروم شوگرن ثانویه نام دارد که البته حالت دوم شایع‌تر است.
آنتی بادی Anti-Ro / SSA می تواند تنها یا همزمان با آنتی بادی های anti-La / SSB شناسایی شود، در حالی که مثبت بودن Anti-La / SSB به تنهایی نادر است.
به طور کلی، آنتی بادی های anti-Ro / SSA و anti-La / SSB با سن کمتر در هنگام تشخیص، دروه طولانی تر بیماری، تخریب شدیدتر غدد اگزوکرین، بزرگتر شدن غده پاروتید و حمله شدیدتر لنفوسیتها به غدد بزاقی، مرتبط است.
