هزینه آزمایش : 2,841,500 ریال

وضعیت ارائه آزمایش : موجود

نوع نمونه :

  ادرار 24 ساعته و یا رندم صبحگاهی

حجم نمونه :

25-50 ml

نگهداری نمونه :

در دمای اتاق به مدت 72 ساعت ، در C◦ 4 به مدت 14 روز و در C◦ 20-  به مدت 5 روز پایدار است.

حمل و نقل نمونه :

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

راهنمای جمع آوری نمونه :

 نمونه اول صبح و یا (ترجیحاً) ادرار 24 ساعته جمع آوری نمایید. در مدت نگهداری نمونه در یخچال نیاز به هیچگونه ماده نگهدارنده نمی باشد.

اطلاعات لازم از بیمار :

سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

• رژیم غذایی و مصرف مایعات: در 24 ساعت منتهی به آزمایش، بیمار باید از مصرف بیش از حد مایعات، به ویژه دیورتیک ها (مواد افزایش دهنده تولید ادرار) مانند قهوه، چای و الکل خودداری کند. این برای اطمینان از اینکه نمونه ادرار خیلی رقیق نشده است انجام می شود که می تواند بر دقت آزمایش تأثیر بگذارد.
• پرهیز از آلودگی قاعدگی: برای بیماران زن در صورتی که در زمان انجام آزمایش در دوره قاعدگی هستند، قبل از جمع آوری نمونه ادرار صبر کنند تا دوره قاعدگی آنها تمام شود. خون قاعدگی به طور بالقوه می تواند با نتایج آزمایش تداخل داشته باشد.
• فوراً نمونه را به آزمایشگاه انتقال دهید. اگر نمی توان آن را فوراً به آزمایشگاه برد، آن را در یخچال قرار دهید زیرا پروتئین ها می توانند تجزیه شوند و باعث آزمایش کاذب شوند.

اطلاعات بالینی :

در حالت طبیعی مقدار بسیار کمی پروتئین (حدود ۱۵۰ میلی‏گرم درشبانه روز ) در ادرار دفع می شود که این میزان بسیار ناچیز بوده و با روشهای معمول بررسی پروتئین ادرار قابل ارزیابی نمی باشد. این پروتئین ها از پلاسما و دستگاه ادراری منشا می گیرند. حدود یک سوم آلبومین و بقیه پروتئین های پلاسما به ویژه پروتئین هایی از دسته گلوبولین ها، بتا ۲ میکروگلوبولین ،زنجیره سبک ایمونوگلوبولین و لیزوزیم می باشند. گلیکوپروتئین تام هورسفال ترشح شده از سلول های لوله انتهایی حدود یک سوم و یا بیشتر پروتئین های تام دفعی طبیعی را تشکیل می دهد. ایمونوگلبولین A ترشحات دستگاه ادراری، آنزیم ها و پروتئین های سلول های اپی تلیال به مقدار ناچیزی در ادرار طبیعی یافت می شوند. در افراد سالم ممکن است هنگام ورزش یا از دست دادن آب مقدار پروتئین ادرار افزایش یابد. میزان پروتئین ادرار تحت شریط پاتولوژیک نظیر بیماری های کلیوی، بیماری های اتوایمیون و بیماری مولتیپل میلوما افزایش می یابد.

برای تشخیص نوع پروتئین ادرار نیاز به الکتروفورز و جداسازی پروتئین های ادرار و سرم می باشد. الکتروفورز پروتئین‏های ادرار، آنها را براساس بار الکتریکی جدا کرده و نوع آسیب کلیوی را مشخص می‏کند. براساس این آزمایشات و یافته های بالینی پروتئینوری را می توان به نوع گلومرولی و لوله ای تقسیم کرد که هریک نشانگر ضایعه ای در بخشی از نفرون است. همچنین نوع سوم پروتئینوری که در ابتدا با بیماری گلومرول یا لوله ای همراه نبوده ولی ممکن است موجب بیماری کلیه شود.

در پروتئینوری گلومرول مقادیر زیادی آلبومین و پروتئین هایی نظیر آنتی ترومبین، ترانسفرین، پرآلبومین، آلفا ۱ اسید گلیکوپروتئین و آلفا ۱ آنتی تریپسین دفع می شود. سندرم نفروتیک با بیماری گلومرولی همراه است.

در پروتئینوری لوله ای پروتئین هایی با وزن مولکولی پایین نظیر آلفا ۱ میکروگلوبولین، بتا ۲میکرو گلوبولین، ایمونوگلوبولین های زنجیره سبک و لیزوزیم در ادرار دفع می شوند که باید به میزان زیادی جذب شوند.

مولتیپل میلوما یک نوع بدخیمی در سلولهای تولید کننده آنتی بادی است که این سلولها شروع به تولید گاماگلبولین های منوکلونال کرده که در اغلب موارد این پروتئینها شامل زنجیره سبک آنتی بادی نیز می باشد و در نتیجه این زنجیره ها از کلیه عبور کرده و وارد ادرار می شود. گاموپاتی منوکلونال (M-protein) در میلوم مولتیپل، ماکروگلوبولینمی والدن اشتروم، بیماری­های لنفوپرولیفراتیو از جمله CLL و آمیلوئیدوز سیستمیک اولیه دیده می‏شود.

نام های مشابه :

• Urine Protein Electrophoresis
• UPE
• UPEP

عوامل مداخله گر :

•  بیماران گاماپاتی مونوکلونال ممکن است الگوی الکتروفورز پروتئین ادرار طبیعی داشته باشند. در این بیماران انجام آزمون ایمیونوفیکساسیون ضروری است.
• همولیز ممکن است یک باند مجزا در الگو الکتروفورز پروتئین ایجاد می کند که در ایمیونوفیکساسیون منفی خواهد بود
•  پنی سیلین ممکن است در باند آلبومین شکاف ایجاد کند. مواد رادیوگرافی ممکن است الگوی غیر قابل تفسیری از الکتروفورز پروتئین ایجاد کند
• به علت حساسیت ناکافی این روش، ممکن است زنجیره ‏های سبک پاتولوژیک ردیابی نشوند؛ قدم بعدی، الکتروفورز ایمونوفیکساسیون می ‏باشد.

 ​​​​​

اطلاعات تکمیلی :

• الکتروفورز پروتئین ادرار در تشخیص بیماران با گاماپاتی مونوکلونال استفاده می شود، البته این آزمایش به تنهایی برای تشخیص بیماری کافی نیست.
• به طور معمول در صورت مشاهده افزایش باند گاماگلبولین های الکتروفورز پروتئینهای ادرار برای تایید از روشی دیگری به نام Immunofixation Electrophoresis استفاده می شود.
• حضور یک زنجیره سبک مونوکلونالM-spike بیش از یک گرم در ۲۴ ساعت با مولتیپل مایلوما یا ماکروگلوبولینمی در ارتباط است.
• حضور مقادیر کم از زنجیره سبک مونوکلونال و پروتئینوری ( پروتئین تام بیش از۳ گرم در ۲۴ ساعت) که به طور عمده آلبومین باشد، با تشخیص بیماری آمیلوئیدوز و یا بیماری رسوب زنجیره سبک (LCDD) مرتبط می باشد.
• بیماران مشکوک به گاماپاتی مونوکلونال ممکن است الگوی الکتروفورز پروتئین ادرار طبیعی داشته باشند، در این صورت برای تایید بیماری آزمایش ایمونوفیکساسیون ضروری می باشد.
• همولیز ممکن است یک باند مجزا در الگو ی الکتروفورز پروتئین ایجاد نماید که در ایمونوفیکساسیون منفی خواهد بود.
• پنی سیلین ممکن است در باند آلبومین شکاف ایجاد کند.
• مواد رادیوگرافی ممکن است الگوی غیر قابل تفسیری از الکتروفورز پروتئین را بوجود آورند.