ویروس جدید SARS-Cov-2 متعلق به خانواده بتا ویروس از خانواده Coronaviridae است. این ویروس ها دارای پوشش با RNA تک رشته ای با پلاریته مثبت هستند.
و دارای پروتئین های S (Spike) و E (envelope) و M (Memberanous) می باشد.
علاوه بر آن دارای پروتئین های ساختاری نوکلئوکپسید (NP) و 16 پروتئین غیرساختاری (nsp1-16) و نیز 5 تا 8 عدد پروتئین کمکی (accessory) هستند که جهت بررسی و پرداختن به سیستم ایمنی هومورال (Humoral) و آنتی بادی های ساخته شده در این بیماری باید به آنها توجه داشت.
ایمنی هومورال :
از لنفوسیت های B تشکیل و آنتی بادی های خاصی تولید می کند.
تولید IgM در پاسخ به پروتئین های S و N در عرض 4 هفته به اوج خود می رسد و 3 ماه پس از شروع علائم غیرقابل تشخیص است.
افزایش IgG معمولاً 10 روز تا 2 هفته پس از ظهور علائم رخ می دهد و می توان آن را برای چند ماه اندازه گیری کرد.
در پاسخ به کرونا، آنتی‌بادی‌های مختلفی ساخته می‌شود و این آنتی‌بادی‌ها ممکن است بتوانند ویروس را خنثی کنند یا عفونت ویروسی را بدتر کنند.
آنتی بادی های خنثی کننده (Neutralizing antibodies) :
این آنتی بادی ها نقش مهمی در جلوگیری از انتشار ویروس دارند و ابزار مفیدی برای محافظت در برابر عفونت های ویروسی و ارائه درمان های موثر هستند.
باید گفت که زیرواحد پروتئین S1 پروتئین S به ویژه (N318-VS10) RBD مهمترین هدف برای خنثی سازی آنتی بادی ها می باشد. از آنجا که نقش اساسی در مراحل اولیه بیماری دارد، بسیاری از آنتی بادی های مونوکلونال علیه این آنتی ژن می توانند به طور موثر گیرنده ACE 2 را مهار کنند. از آنجایی که این آنتی بادی اپی توپ های مختلف را تشخیص می دهد، توانایی آن برای اتصال به ویروس و خنثی کردن آن متفاوت است.
آنتی بادی های خنثی کننده علیه نواحی غالب ایمنی ویروس مانند آنتی ژن های پروتئین M، S و NP، نقش مهمی در جلوگیری از عفونت ویروسی و در از بین بردن ویروس در مرحله حاد عفونت یا کنترل روند بیماری در مرحله مزمن دارند.
