هزینه آزمایش : 1,284,320 ریال

وضعیت ارائه آزمایش : موجود

نوع نمونه :

سرم

حجم نمونه :

1 ml

نگهداری نمونه :

7روز 8-2 درجه و تا 3 ماه 20- درجه

حمل و نقل نمونه :

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

اطلاعات لازم از بیمار :

سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

• به مدت 12 ساعت قبل از جمع آوری نمونه از مولتی ویتامین ها یا مکمل های غذایی حاوی بیوتین (ویتامین B7) که معمولا در مکمل ها و مولتی ویتامین های مو، پوست و ناخن یافت می شود، استفاده نکنید.
• تاریخ آخرین قاعدگی یا سه ماهه بارداری باید ذکر شود

اطلاعات بالینی :

پروژسترون یک هورمون جنسی زنانه است.این هورمون در آماده سازی رحم برای بارداری و حفظ آن در دوران بارداری نقش دارد.جفت در هفته 12 بارداری شروع به تولید پروژسترون می کند.سطح پروژسترون در مرحله لوتئال سیکل قاعدگی به اوج خود می رسد.در زنان غیر باردار پروژسترون توسط جسم زرد تولید می شود.پروژسترون بهترین آزمایش برای تائید تخمک گذاری است.

این آزمایش بخشی از بررسی باروری از نظر تخمک گذاری، ارزیابی عملکرد جسم زرد و ارزیابی خطر سقط خود به خودی زودرس است.انجام آزمایش بر روی چند نمونه در طول چرخه قاعدگی ضروری است.تولید پروژسترون توسط تخمدان در مرحله فولیکولار چرخه قائدگی کم است.پس از تخمک گذاری،سطح پروژسترون به مدت 4 تا 5 روز افزایش و پس از آن کاهش می یابد.

در طول بارداری از هفته 9 تا هفته 32 بارداری ترشح پروژسترون به تدریج افزایش می یابد که اغلب به 100برابر این میزان در زنان غیر باردار می رسد.سطح پروژسترون در بارداری دو قلو بیشتر از بارداری تک قلو است.سطوح سرمی پروژسترون همراه با آزمایش  ، به افتراق بارداری طبیعی از حاملگی غیرطبیعی یا خارج رحمی کمک می کند.

منابع پروژسترون غدد فوق کلیوی، جسم زرد و جفت هستند.

افزایش غلظت پروژسترون گاهی اوقات با برخی از کیست های تخمدان، حاملگی مولار، اشکال نادر سرطان تخمدان، سرطان آدرنال، هیپرپلازی مادرزادی آدرنال و تومورهای بیضه دیده می شود. افزایش پروژسترون نیز ممکن است در نتیجه تولید بیش از حد غدد فوق کلیوی باشد.

کاربرد بالینی

• تعیین اینکه آیا تخمک گذاری در چرخه قاعدگی اتفاق افتاده است یا خیر

• ارزیابی ناباروری
• ارزیابی خونریزی غیرطبیعی رحم
• ارزیابی سلامت جفت در بارداری پرخطر
• تعیین اثربخشی تزریق پروژسترون هنگام تزریق به زنان برای کمک به بارداری اولیه
• بررسی برخی از بیماران مبتلا به اختلالات آدرنال

عوامل مداخله گر :

• همولیز نمونه خون یا انجام اسکن رادیواکتیو در عرض 1 هفته پس از آزمایش ممکن است نتایج آزمایش را تغییر دهد.
• داروهایی که ممکن است سطح پروژسترون را افزایش دهند: هورمون های قشر آدرنال، کلومیفن، استروژن، کتوکونازول، اس، تاموکسیفن.
• داروهایی که ممکن است سطح پروژسترون را کاهش دهند: آمپی سیلین، داروهای ضد تشنج، دانازول، گوسرلین، لوپرولید، داروهای ضد بارداری خوراکی.

 

موارد عدم پذیرش نمونه :

همولیز

زمان جواب دهی : 2 روز