هزینه آزمایش :
2,284,560
ریال
وضعیت ارائه آزمایش :
موجود
نوع نمونه :
سرم
حجم نمونه :
2 ميلي ليتر
کمترین حجم نمونه :
1 ميلي ليتر
نگهداری نمونه :
7روز 8-2 درجه و تا 3 ماه 20- درجه
حمل و نقل نمونه :
رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)
راهنمای جمع آوری نمونه :
الکتروفورز پروتئین معمولاً روی سرم (بخش مایع خون)، نمونه‌های ادرار یا در شرایط خاص مایع مغزی نخاعی (CSF) انجام می‌شود. سرم با جمع آوری نمونه خون با وارد کردن سوزن در ورید به دست می آید. نمونه های ادرار ممکن است به صورت رندوم (بدون زمان) یا نمونه ادرار 24 ساعته جمع آوری شود. CSF از کانال نخاعی جمع آوری می شود (همچنین به عنوان سوراخ کمری شناخته می شود، که یک سوزن را به کانال نخاعی برای خارج کردن مایع نخاعی وارد می کند).
اطلاعات لازم از بیمار :
سن بيمار
آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :
به مورد خاصي اشاره نشده.
اطلاعات بالینی :
الکتروفورز سرم پروتئین، یک تکنیک آزمایشگاهی برای بررسی پروتئین‌های خونی است. بیماری‌هایی همچون مولتیپل مایلوما، درد نامفهوم استخوان، پروتئین اوری، هیپر کلسیمی و انواع آنمی را می‌توان با استفاده از این تکنیک بررسی نمود. در این آزمایش معمولا خون را ابتدا در یک لوله لخته وارد می‌کنند و سرم بعد از تهیه، به دستگاه CAPILARY 2 داده می‌شود.
پروتئین الکتروفورز یکی از آزمایش‌های پرکاربرد تشخیص طبی است. این تست به منظور بررسی حضور یک پروتئین غیرنرمال در بدن و یا فقدان یک پروتئین طبیعی بدن و یا حتی افزایش و کاهش پروتئین‌ها که تحت شرایط و بیماری‌های مختلف اتفاق می‌افتد، کاربرد دارد.
پروتئين هاي سرم داراي بارهاي الکتريکي دقيق و گوناگون بوده که مي توانند توسط الکتروفورز به چندين باند مجزا تقسيم شوند : آلبومين ، آلفا ، 1. گلوبولين ، آلفا 2. گلوبولين ، بتاگلوبولين و گاماگلوبولين . کاربرد آن در بررسي ميلوم متعدد ، ماکروگلوبولينمي والدن اشتروم ، يا آميلوئيدوز اوليه ، استئوپورز ، هيپرکلسمي ، وجود پروتئين بنس جونز ، نوروپاتي محيطي بدون توجيه ، سندروم نفروتيک.
نام روش اندازه گیری :
Capillary elect. , SDS page
نام های مشابه :
- Serum Protein Electrophoresis
- Protein ELP
- SPE
- SPEP
- Gel Electrophoresis
- Capillary Electrophoresis
-
نیازهای همراه نمونه :
نام و نام خانوادگي، نوع نمونه
عوامل مداخله گر :
- استفاده طولانی مدت از تورنیکه می تواند هر دو بخش از پروتئین کل را افزایش دهد.
- نمونه برداری از خون وریدی محیطی نزدیک به محل تزریق وریدی می تواند منجر به سطح پروتئین نادرست پایین شود. به همین ترتیب، تزریق IV عظیم مایع کریستالوئید می تواند منجر به هیپو پروتئینمی حاد شود.
- داروهایی که می توانند باعث افزایش سطح پروتئین شوند عبارتند از: استروئیدهای آنابولیک، آندروژن ها، کورتیکواستروئیدها، دکستران، هورمون رشد، انسولین، فنازوپیریدین و پروژسترون.
- داروهایی که می توانند باعث کاهش سطح پروتئین شوند عبارتند از یون های آمونیوم، استروژن ها، داروهای هپاتوتوکسیک و داروهای ضد بارداری خوراکی.
اطلاعات تکمیلی :
دو نوع اصلی پروتئین عبارتند از:
آلبومین : آلبومین پروتئینی است که در کبد تشکیل می شود. تقریباً 60٪ از کل پروتئین را تشکیل می دهد. اثر اصلی آلبومین در خون حفظ فشار اسمزی کلوئیدی است. علاوه بر این، آلبومین ترکیبات مهم خون مانند داروها، هورمون ها و آنزیم ها را انتقال می دهد. آلبومین در کبد سنتز می شود و بنابراین معیاری برای عملکرد کبد است. هنگامی که بیماری بر سلول کبد تأثیر می گذارد، سلول کبدی توانایی خود را برای سنتز آلبومین از دست می دهد. سطح آلبومین سرم به شدت کاهش می یابد. از آنجایی که نیمه عمر آلبومین 12 تا 18 روز است، با این حال، اختلال شدید در سنتز آلبومین کبدی ممکن است تا آن دوره تشخیص داده نشود.
گلوبولین ها یک اصطلاح جمعی است که برای اشاره به پروتئین هایی غیر از آلبومین استفاده می شود. گلوبولین ها نشان دهنده تمام پروتئین های غیرآلبومینی هستند. نقش آن ها در حفظ فشار اسمزی بسیار کمتر از آلبومین است.
زمان جواب دهی :
3
روز
