MGMT یک آنزیم ترمیم کننده DNA است که در ترمیم خرابی های حاصل از ترکیبات متصل شونده به DNA، همانند عامل های الکیله کننده موثر است. میزان بالای متیلاسیون قسمت پروموتور ژن MGMT با خاموشی بیان ژن یا خرابی بیان آن همراه است که باعث حساسیت بیشتر سلول ها به تخریب DNA می شود. این ارتباط در گلیوبلاستما و عامل های آلکیله کننده تموزولومید یا carmustine نشان داده شده است.
گلیوبلاستما شایعترین و اصلی ترین بدخیمی مهاجم در تومورهای مغزی است. مقدار زمان بقای متوسط در بیماران با گلیوبلاستما 12-15 ماه است. همراهی متیلاسیون پروموتور MGMT با رادیوتراپی و داروهای شیمی درمانی آلکیله کننده مانند تموزولومید (Temador) یا carmustine، میزان بقای متوسط بیماران را بالا برده است. تموزولومید سلول های توموری را با ایجاد ارتباط بین رشته های DNA و مهارکننده های همانند سازی، نابود می کند و به نظر می رسد که سلول های توموری را به رادیوتراپی حساس کند.
در حدود 40 تا 45% از تومورهای چند شکلی گلیوبلاستما متیلاسیون ژن MGMT را نشان می دهند. تحقیقات زیادی نشان داده اند که یافتن متیلاسیون در پروموتور MGMT در نمونه های تومور با میزان بالای پاسخ موفق به درمان با تموزولومید ارتباط دارد.
بر اساس آزمایشات اخیر بالینی، بیماران گلیوبلاستما با متیلاسیون MGMT دو تا سه برابر بهتر در مقایسه با بیمارانی که متیلاسیون MGMT ندارند به درمان با تموزولومید پاسخ می دهند. میزان بقای دراز مدت و میزان بقای بدون بازگشت بیماری در افراد با متیلاسیون MGMT 80% در مقایسه با 20% برای افراد بدون متیلاسیون MGMT بوده است.
بنابراین این تست برای پیش آگهی برای درمان با عامل های الکیله کننده مورد استفاده قرار می گیرد. این تست وضعیت متیلاسیون 4 سایت CpG را در ناحیه حساس پروموتور MGMT مشخص می کند که دارای سایت های اتصال فاکتور رونویسی SP1 است.
