هزینه آزمایش : 1,443,520 ریال

وضعیت ارائه آزمایش : موجود

نوع نمونه :

 سرم/ مایعات بدن (مانند مایع مغزی نخاعی، مایع پلور، مایع صفاقی و غیره)

حجم نمونه :

1 ml

نگهداری نمونه :

7روز 8-2 درجه و تا 1 ماه 20- درجه

 

حمل و نقل نمونه :

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

راهنمای جمع آوری نمونه :

به علت ناپایداری آنزیم LDH نمونه هرچه سريعتر مورد آزمايش قرار گيرد.

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

به آمادگی خاصی نیاز ندارد

اطلاعات بالینی :

آنزیم درون سلولی لاکتات دهیدروژناز به طور وسیع در بافت‌های بدن یافت می‌شود.

این بافت‌ها شامل: کلیه، کبد، قلب، ماهیچه‌های اسکلتی، مغز و ریه هستند. افزایش سطح لاکتات دهیدروژناز معمولاً بعد از مرگ سلولی و آزاد شدن این آنزیم درون خون اتفاق می‌افتد.

لاکتات دهیدروژناز به تنهایی یک تست اختصاصی نیست؛ زیرا این آنزیم در آسیب‌های بافتی گوناکون قابل اندازه گیری است. با این وجود افزایش این آنزیم در کنار سایر علائم کلینیکی و تست‌های تکمیلی برای  تشخیص بیماری‌های نارسایی ریه (COPD)، دیستروفی‌های عضلانی و آنمی پرنیشیوز مفید است.

با استفاده از روش الکتروفورز ایزوآنزیم‌های مختلف لاکتات دهیدروژناز جداسازی می‌شوند. هر کدام از این ایزوآنزیم‌ها ویژگی‌های خاص  فیزیکی خود را دارند. 

پراکندگی ایزوآنزیم‌های مختلف لاکتات دهیدروژناز به صورت زیر است:

• LD1 و LD2 در اریتروست ها و بافت های قلبی حضور دارند.
• LD3 معمولا در ریه، طحال، پانکراس و جفت تولید می‌شود.
• LD4 و LD5 از ماهیچه های اسکلتی و کبد حاصل می‌شوند.

این ایزوآنزیم‌ها الگوهای مختلف بیماری را نشان می‌دهند. اندازه گیری آن‌ها به صورت جداگانه، برای افتراق بین بیماری‌های مختلف کمک‌کننده است.

چنانچه LDH-1 بیشتر از LDH-2 گردد، قویاً مشکوک به انفارکتوس میوکارد می شویم. به این پدیده Flipped LDH  گویند. افزایش LDH-5 به تنهایی معمولاً نشانه آسیب یا بیماری سلولهای کبدی است. مقادیر LDH در طی عمر تا حد زیادی تغییر می کنند.

نام های مشابه :

LDH -I (H4)

LDH -II (H3M)

LDH -III (H2M2)

LDH -IV (HM3)

LDH -V (M4)

عوامل مداخله گر :

• عدم رعایت شرایط قبل از انجام آزمایش
• عدم رعایت نحوه نمونه گیری صحیح
• همولیز نمونه خون نتایج کاذب ایجاد می‌کند . حدود 1 درصد همولیز گلبول‌های قرمز باعث افزایش کاذب لاکتات دهیدروژناز به میزان 70درصد می‌شود.
• میزان آنزیم لاکتات دهیدروژناز خانم‌ها در طول روز افزایش می‌یابد.( در زمان بعد از ظهر حدود 40 درصد بیشتر از زمان صبح است)
• انجماد و ذوب نمونه باعث کاهش میزان لاکتات دهیدروژناز می‌شود.
• مصرف داروهای آمفوتریسین B، استروئیدهای آنابولیک، آسپیرین، آزیترومایسین، کاپتوپریل، سفوتاکسیم، سفوکسیتین، ایبوپروفن، ایمی پرامین، کدئین،  مورفین و… قبل از انجام آزمایش، باعث افزایش کاذب لاکتات دهیدروژناز می‌شوند.
• مصرف داروهای آمیکاسین، آسکوربیک اسید، سفوتاکسیم، مترونیدازول و… قبل از انجام آزمایش، باعث کاهش کاذب لاکتات دهیدروژناز می‌شوند.
• ورزش‌های سنگین قبل از انجام آزمایش میزان لاکتات دهیدروژناز را تا 50 درصد افزایش می‌دهد.

•  حاملگي مي تواند موجب افزايش سطح LDH گردد.

موارد عدم پذیرش نمونه :

همولیز

اطلاعات تکمیلی :

اندازه گیری ایزوآنزیم‌های مختلف لاکتات هیدروژناز به روش الکتروفورز برای موارد تشخیصی زیر به کار می‌رود:

 

• در حالت نرمال نسبت LD1 به LD2 بین 0.5 – 0.8 است ولی در نارسایی‌های قلبی، آنمی مگلابلاستیک(پرنیشوز و کمبود فولات)، آنمی همولایتیک و نارسایی کلیه این نسبت افزایش می یابد که به آن Flip می گویند.
• زمانی که نسبت LD1 به LD2 بین 0.82 – 0.99 اندازه گیری می‌شود، احتمال خطر حمله قلبی حاد وجود دارد. نسبت > 1 حمله قلبی حاد را تایید می کند. در صورتی که مقدار MCV بالا باشد احتمال بیماری آنمی مگالوبلاستیک نیز وجود دارد.
• ایزوآنزیم CKMB در حمله قلبی زودتر از LD افزایش می‌یابد بنابراین تشخیص قطعی با اندازه گیری این آنزیم امکان پذیر است.
• در بیماری آنژیا LD توتال ثابت می‌ماند ولی نسبت LD1به LD2 افزایش می‌یابد.
• در بیماری‌های نئوپلازیا، هایپوتیروئیدیسم، مونونوکلئوز عفونی و دیگر شرایط التهابی، اورمیا و نکروز سطحLD  توتال بالا است ولی درصد هیچکدام از ایزوآنزیم‌ها افزایش نمی‌یابد.
• در بیماری های سرطان ، لنفومای بدخیم، پنومونی و نارسایی ریوی مقدار LD3 افزایش می‌یابد.
• در بیماری‌های قلبی، ادم ریوی حاد، سیروز کبد، هپاتیت، آسیب‌های ماهیچه‌ای مثل تروما و الکلیسم مقدار  LD5 افزایش می‌یابد.