آزمایش خون لاکتات در درجه اول برای کمک به تعیین اینکه آیا فردی اسیدوز لاکتیک دارد یا خیر، درخواست می شود.
اسیدوز لاکتیک بیشتر به دلیل کمبود اکسیژن در سلول ها و بافت ها (هیپوکسی) ایجاد می شود. اگر فردی دارای شرایطی باشد که ممکن است منجر به کاهش میزان اکسیژن رسانی به سلول ها و بافت ها شود، مانند شوک یا نارسایی احتقانی قلب، از این آزمایش می توان برای کمک به تشخیص و ارزیابی شدت هیپوکسی و اسیدوز لاکتیک استفاده کرد. ممکن است همراه با گازهای خون برای ارزیابی تعادل اسید/باز و اکسیژن رسانی فرد درخواست شود.
از آنجایی که اسیدوز لاکتیک ممکن است به دلیل شرایط غیرمرتبط با سطح اکسیژن نیز ایجاد شود، این آزمایش ممکن است برای ارزیابی فردی که دارای بیماری است که می‌تواند منجر به افزایش سطح لاکتات شود و دارای علائم و نشانه‌های اسیدوز باشد، استفاده شود. ممکن است همراه با گروه‌هایی از آزمایش‌ها، مانند پانل متابولیک جامع (CMP)، پانل متابولیک پایه (BMP)، یا شمارش کامل خون (CBC)، برای تعیین اینکه آیا یک بیماری زمینه‌ای، مانند بیماری کبدی یا کلیوی، وجود دارد یا خیر، درخواست شود.
آزمایش لاکتات همچنین ممکن است به عنوان بخشی از ارزیابی اولیه فردی که مشکوک به سپسیس است استفاده شود. به طور معمول، اگر سطح لاکتات فرد بالاتر از حد طبیعی باشد، درمان بدون تاخیر آغاز می شود. اگر فرد مبتلا به سپسیس را بتوان به سرعت تشخیص داد و درمان کرد، شانس بهبودی او به میزان قابل توجهی بهبود می یابد.
سطوح لاکتات ممکن است برای کمک به پایش هیپوکسی و پاسخ به درمان در یک فرد تحت درمان برای یک بیماری حاد، مانند سپسیس، شوک یا حمله قلبی، یا یک بیماری مزمن، مانند نارسایی احتقانی شدید قلب، استفاده شود.
ممکن است آزمایش لاکتات مایع مغزی نخاعی (CSF) همراه با آزمایش لاکتات خون برای کمک به تمایز بین مننژیت ویروسی و باکتریایی درخواست شود.
