هزینه آزمایش : 0 ریال

نوع نمونه :

 بلوک یا اسلایدهای بافتی تثبیت شده با فرمالین، تعبیه شده در پارافین (FFPE) / نمونه بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNA)

نگهداری نمونه :

دماي محيط

حداقل یکسال بعد از فیکس کر دن بافت یا تهیه سل بلاک

اطلاعات لازم از بیمار :

1. شامل گزارش پاتولوژی همراه با بیان تشخیص نهایی. اگر در دسترس نباشد، تشخیص اولیه قابل قبول است.
2. اطلاعات مربوط به فیکساتور استفاده شده، زمان تثبیت و مدت زمان فیکساسیون مورد نیاز است.

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

 به آمادگی خاصی نیاز ندارد

در بسیاری از موارد آمادگی لازم نیست، اما بستگی به نحوه به دست آوردن سلول های سرطانی دارد. بر اساس روشی که برای به دست آوردن نمونه استفاده می شود، دستورالعمل هایی از پزشک خود دریافت خواهید کرد.

اطلاعات بالینی :

CDX-2 ژنی است که پروتئینی به نام هوموباکس ۲ نوع دمی را کد می کند. این ژن یکی از خانواده ژن های فاکتور رونویسی هومئوباکس مرتبط با دم است. این پروتئین برای رشد جنینی، به ویژه در تشکیل روده های کوچک و بزرگ بسیار مهم است. این به عنوان یک فاکتور رونویسی عمل می کند که بیان ژن های دخیل در رشد و نگهداری روده را تنظیم می کند. سلولهای اپیتلیالنقش مهمی در تمایز و تکثیر سلول های روده ایفا می کند.

CDX-2 چه کاری انجام می دهد؟

• رشد روده: CDX-2 برای رشد روده ها در طول جنین زایی بسیار مهم است.
• نگهداری و تعمیر: CDX-2 بیان ژن های ضروری برای نگهداری و ترمیم روده را کنترل می کند. اپیتلیوم.

انواع سلول هایی که به طور معمول CDX-2 را بیان می کنند

CDX-2 توسط سلول های اپیتلیال در سراسر روده کوچک و بزرگ که شامل کولون و رکتوم است بیان می شود. همچنین توسط بافت هایی که تحت یک فرآیند غیرسرطانی به نام قرار گرفته اند بیان می شود متاپلازی روده جایی که سلول ها تغییر می کنند و بیشتر شبیه به سلول های روده می شوند.

انواع تومورهای غیر سرطانی که CDX-2 را بیان می کنند

اکثر تومورهای غیر سرطانی که در روده کوچک و بزرگ ایجاد می شوند CDX-2 را بیان می کنند. شایع ترین این تومورهای غیر سرطانی کولورکتال هستند آدنوم or پولیپ ها.

انواع سرطان هایی که CDX-2 را بیان می کنند

• سرطان کولورکتال: اکثر انواع سرطان هایی که در کولون و رکتوم ایجاد می شوند CDX-2 را بیان می کنند. آدنوکارسینوم, آدنوکارسینوم مخاطی, تومور نورواندوکرین به خوبی تمایز یافتهو کارسینوم عصبی غدد درون ریز با تمایز ضعیف.
• سرطان روده کوچک: علاوه بر سرطان کولورکتال، سایر سرطان‌های دستگاه گوارش، مانند سرطان‌هایی که از روده کوچک منشا می‌گیرند، ممکن است CDX-2 را بروز دهند. اینها شامل آدنوکارسینوم آمپولاری و آدنوکارسینوم غیر آمپولاری است.
• سرطان های متاستاتیک با منشاء گوارشی: متاستاز از سرطان های اولیه دستگاه گوارش مانند آدنوکارسینوم کولورکتال به طور معمول CDX-2 را بیان می کند که می تواند به شناسایی منشاء سرطان کمک کند.

تشخیص CDX-2 در نمونه های بافتی

آسیب شناسان معمولاً آزمایشی به نام انجام می دهند ایمونوهیستوشیمی (IHC) برای دیدن سلول های بیان کننده CDX-2 در یک نمونه بافت. این آزمایش اطلاعات مکانی در مورد محل بیان پروتئین در نمونه های بافتی ارائه می دهد و آن را برای تشخیص و نظارت بر شرایط مربوط به دستگاه گوارش بسیار ارزشمند می کند.

نام روش اندازه گیری :

ایمونوهیستوشیمی ,Immunohistochemistry, IHC

عوامل مداخله گر :

طبق دستورالعمل های انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (ASCO) / کالج پاتولوژیست های آمریکا (CAP)، نتایج آزمایش ایمونوهیستوشیمی  فقط برای نمونه های غیرکلسیفیه و جاسازی شده در پارافین که در 10 درصد فرمالین بافر خنثی ثابت شده اند معتبر است. تأخیر در تثبیت، تثبیت کم یا بیش از حد ممکن است بر این نتایج تأثیر بگذارد.

موارد عدم پذیرش نمونه :

• بلوک تومور حاوی هیچ توموری یا نمونه بافت کافی نباشد.
• اسلایدهای شکسته یا رنگ شده باشد.
• خون کامل یا مغز استخوان منجمدشده باشد.
• لوله نشتی داشته باشد.
• خون یا مغز استخوان لخته شده باشد.
• نمونه به شدت همولیز شده یا به طور آشکار تخریب شده باشد.