همچنین به عنوان Fc epsilon RII یا FcɛRII شناخته می شود. در واقع یک گیرنده با تمایل کم برای IgE است، یک ایزوتوپ آنتی بادی دخیل در آلرژی و مقاومت به انگل ها ست. در ننظیم سطح IgE نقش دارد. برخلاف بسیاری از گیرنده های آنتی بادی، CD23 یک لکتین نوع C است. در سطح سلول های B بالغ، ماکروفاژهای فعال، ائوزینوفیل ها، سلول های دندریتیک فولیکولی و پلاکت ها یافت می شود.
دو نوع مختلف از CD23 وجود دارد: CD23a و CD23b. CD23a روی سلول های B فولیکولی وجود دارد. در حالی که CD23b نیاز به بیان IL-4 دارد تا روی سلول های T، مونوسیت ها، سلول های لانگرهانس، ائوزینوفیل ها و ماکروفاژها بیان شود.
مطالعات نشان دادند که CD23 در تنظیم فیدبک آنتی بادی نقش یک ناقل را بازی می کند. آنتی ژن های که وارد جریان خون می شوند می توانند توسط آنتی بادی های IgE اختصاصی آنتی ژن به دام بیفتند. کمپلکس های ایمنی IgE که تشکیل می شوند، به مولکول های CD23 در سطح سلول های B متصل می شوند، و به فولیکول های سلول B طحال منتقل می شوند. سپس آنتی ژن از سلول های CD23+ B به سلول های ارائه دهنده آنتی ژن CD11c+ منتقل می شوند. سلول های CD11+c به نوبه خود آنتی ژن را به سلول های CD4+ T می دهند که می تواند باعث افزایش پاسخ به آنتی باید شود.
از آنجایی که CD23 محلول است، می تواند آزادانه حرکت کند و با سلول های پلاسما تعامل داشته باشد. مطالعات اخیر نشان داده است که افزایش سطح CD23 محلول باعث به کارگیری سلول های B غیرحساس در ارائه پپتیدهای آنتی ژن به سلول های B اختصاصی آلرژن می شود، بنابراین تولید IgE اختصاصی آلرژن را افزایش می دهد. IgE، به نوبه خود، به تنظیم مثبت بیان سلولی CD23 و Fc epsilion RI (گیرنده IgE با میل ترکیبی بالا) معروف است.
