ایمونوالکتروفورز تکنیکی است که الکتروفورز و ایمونودیفیوژن را برای جداسازی و شناسایی پروتئین‌ها بر اساس بار و واکنش‌پذیری ایمنی ترکیب می‌کند. در زمینه آزمایش پروتئین های ادرار ، ایمونوالکتروفورز برای شناسایی و مشخص کردن زنجیره های سبک ایمونوگلوبولین مونوکلونال، از جمله پروتئین های Bence Jones، در ادرار استفاده می شود.
دو نوع زنجیره سبک ایمونوگلوبولین وجود دارد: کاپا (κ) و لامبدا (λ). پروتئین های Bence Jones را می توان بر اساس نوع زنجیره سبک آنها طبقه بندی کرد. هنگامی که یک فرد دارای یک نوع زنجیره سبک در ادرار خود باشد، نشان دهنده گاموپاتی مونوکلونال است که می تواند پیش ساز شرایطی مانند مولتیپل میلوما، ماکروگلوبولینمی والدنشتروم یا سایر اختلالات مرتبط با سلول های پلاسما باشد.
زنجیره های سبک ایمونوگلوبولین معمولاً از طریق گلومرول های کلیوی از خون پاک می شوند و در لوله های پروگزیمال دوباره جذب می شوند به طوری که غلظت زنجیره سبک ادرار بسیار کم یا غیرقابل تشخیص است. تولید مقادیر زیادی از زنجیره های سبک مونوکلونال، با این حال، می تواند این مکانیسم بازجذب را تحت تاثیر قرار دهد. از آنجا که پروتئین Bence Jones به سرعت توسط کلیه از خون پاک می شود، تشخیص آن در خون ممکن است بسیار دشوار باشد. بنابراین از ادرار برای این مطالعه استفاده می شود. به طور معمول ادرار نباید حاوی پروتئین بنس جونز باشد.
پروتئین بنس جونز که از طریق ادرار دفع می شود:
حدود 70 درصد (54 تا 84 درصد) از موارد مولتیپل میلوما.
30 درصد (0 تا 78 درصد) در ماکروگلوبولینمی والدنشتروم.
گاموپاتی مونوکلونال همراه با بدخیمی لنفوپرولیفراتیو در 20 درصد (15 تا 62 درصد) نتیجه مثبت نشان می دهد.
در مورد گاموپاتی مونوکلونال خوش خیم ثانویه / ایدیوپاتیک 10 درصد (0 تا 24 درصد) را نشان می دهد.
