ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) یک ویروس بسیار مسری است که بر سیستم تنفسی تأثیر می گذارد. شایع ترین علت برونشیولیت (التهاب راه های هوایی کوچک در ریه ها) و ذات الریه در کودکان زیر 1 سال است. RSV همچنین می تواند کودکان بزرگتر، بزرگسالان و افراد مسن را تحت تاثیر قرار دهد، به ویژه آنهایی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.
ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) از طریق تماس نزدیک با افراد آلوده یا سطوح آلوده پخش می شود و می تواند چندین ساعت روی سطوح زنده بماند. این ویروس معمولاً علائم تنفسی خفیف تا متوسط مانند آبریزش بینی، سرفه و تب ایجاد می کند، اما در برخی موارد می تواند منجر به بیماری تنفسی شدیدتر شود.
نوزادان و کودکان خردسال، به‌ویژه آنهایی که بیماری‌های زمینه‌ای دارند، در معرض خطر بیشتری برای بیماری شدید RSV هستند. علائم بیماری شدید ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) شامل تنفس سریع، مشکل در تنفس، رنگ پوست مایل به آبی به دلیل کمبود اکسیژن و کم آبی است.
وش RT-PCR برای تشخیص ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) یک تکنیک بسیار حساس و خاص است که می تواند تشخیص سریع عفونت های RSV را ارائه دهد. به ویژه در مواردی که سایر روش‌های تشخیصی مانند کشت ویروسی یا آزمایش‌های تشخیص آنتی‌ژن حساسیت کم دارند یا در دسترس نیستند مفید است.
گر تست ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) مثبت باشد، احتمال دارد که فرد مبتلا به عفونت ویروس سنسیشیال تنفسی باشد. یک آزمایش مثبت نیز می تواند وجود RSV را در جامعه تایید کند. با این حال، یک آزمایش ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) مثبت نمی‌تواند به پزشک بگوید که علائم یک فرد چقدر شدید است یا چه مدت پیش بیمار مبتلا شده است. علائم معمولاً 4 تا 6 روز پس از عفونت ظاهر می شوند.
آزمایش‌های RSV منفی ممکن است به این معنی باشد که فرد مورد آزمایش چیزی غیر از RSV دارد یا اینکه ویروس کافی در نمونه برای شناسایی وجود ندارد. این ممکن است به دلیل جمع آوری نمونه ضعیف باشد یا به این دلیل که فرد سطوح قابل تشخیص ویروس را در ترشحاتی بعدی نسبت به عفونت اول/اولیه شدت کمتری دارند.
از آنجایی که بیشتر عفونت‌های RSV خفیف هستند، علائم ناشی از این عفونت‌های مجدد معمولاً به «سرماخوردگی» نسبت داده می‌شوند. این موارد RSV معمولاً به طور رسمی تشخیص داده نمی شوند و اغلب با داروهای سرماخوردگی بدون نسخه برای تسکین علائم درمان می شوند.
