کاتکولامین ها گروهی از مواد مشابه هستند که در پاسخ به استرس فیزیکی یا احساسی در خون آزاد می شوند. کاتکول آمین های اولیه دوپامین، اپی نفرین (آدرنالین) و نوراپی نفرین هستند.
کاتکول آمین ها پس از اتمام فعالیت خود به ترکیبات غیر فعال متابولیزه می شوند. دوپامین به اسید هومووانیلیک (HVA)، نوراپی نفرین به نورمتانفرین و اسید وانیل ماندلیک (VMA) و اپی نفرین تبدیل به متانفرین و VMA می شود. هم هورمون ها و هم متابولیت های آنها از طریق ادرار از بدن دفع می شوند.
به طور معمول، کاتکول آمین‌ها و متابولیت‌های آنها در بدن در مقادیر کم و نوسانی وجود دارند که فقط در طول یک موقعیت استرس‌زا و مدت کوتاهی پس از آن به میزان قابل‌توجهی افزایش می‌یابند. با این حال، تومورهای نادری به نام فئوکروموسیتوما و پاراگانگلیوما (که در مجموع PPGL نامیده می شوند) می توانند مقادیر زیادی از هورمون ها را تولید کنند و در نتیجه غلظت آن در خون و ادرار افزایش یابد. این می تواند باعث انفجارهای مداوم یا ناگهانی فشار خون شود که ممکن است منجر به سردردهای شدید شود. علائم دیگر عبارتند از تپش قلب، تعریق، حالت تهوع، اضطراب و گزگز در دست ها و پاها.
تشخیص و درمان این تومورها مهم است زیرا باعث ایجاد یک نوع بالقوه قابل درمان فشار خون می شوند. در بیشتر موارد، تومورها را می توان با جراحی برداشت و/یا درمان کرد تا میزان کاتکول آمین های تولید شده را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و علائم و عوارض مرتبط با آن ها را کاهش یا از بین ببرد.
