هزینه آزمایش : 1,108,140 ریال

نوع نمونه :

پلاسماي EDTA

حجم نمونه :

1ml

کمترین حجم نمونه :

0.5ml

نگهداری نمونه :

در دمای یخچال 20 دقیقه و منفی 20 به مدت 3 ماه

حمل و نقل نمونه :

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

راهنمای جمع آوری نمونه :

نمونه ها باید بلافاصله پس از جمع آوری روی یخ گذاشته شوند.پلاسما باید از سلول ها جدا شده(در دمای یخچال (4 درجه سانتیگراد) سانتریفیوژ کنید) و ظرف 2 ساعت پس از جمع آوری منجمد شود. آمونیاک یک گاز فرار است، بنابراین باید فوراً بر روی یخ حمل شود یا آزمایش شود. پلاسما را روی یخ خشک یا در فریزر برای نگهداری طولانی مدت یا حمل و نقل منجمد کنید.

اطلاعات لازم از بیمار :

سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

• ترجیحا بیمار  8 ساعت قبل از انجام آزمایش ناشتا باشد. آب مجاز است.
• به بیمار آموزش دهید که از ورزش شدید و سیگار کشیدن قبل از آزمایش اجتناب کند
• از گره کردن مشت خودداری کنید.
• یک سیگار کشیدن یک ساعت قبل از نمونه می تواند غلظت آمونیاک خون را به 100 تا 200 میکروگرم در لیتر افزایش دهد.
• افراد سیگاری به دوش و لباس نو نیاز دارند.
• تکنسین نیز باید غیر سیگاری باشد.
• استفاده از تورنیکه ممکن است سطح آمونیاک را افزایش دهد.
• نمونه خون شریانی قابل اعتمادتر از خون وریدی است اما به سختی بدست می آید، بنابراین خون وریدی گرفته می شود.

 

اطلاعات بالینی :

آمونیاک توسط باکتری های روده و نیز در اثر متابولیسم پروتئین ها در سلولهای بدن تولید شده و به عنوان پسماند به کبد منتقل و در آن جا به اوره و گلوتامین تبدیل می شود. سپس اوره به کلیه منتقل و از طریق ادرار دفع می شود. اگر آمونیاک در چرخه ی اوره به طور کامل تجزیه نشود، در خون تجمع می یابد. آمونیاک از مرز مغزی-خونی ( Blood brain barrier ) عبور می کند. آمونیاک و سایر متابولیت های کبد در مغز تجمع یافته و منجر به آنسفالوپاتی می گردد. تغییرات مغزی و عصبی به وجود آمده می تواند باعث گیجی، احساس سردرگمی، خواب آلودگی و بالاخره بیهوشی شود. افزایش آمونیاک در نوزادان و کودکان سبب استفراغ مکرر و بی حالی شدید شده و چنانچه مداوا نشود، منجر به تشنج، اختلال در تنفس و در نهایت از هوش رفتن نوزاد می شود. آزمایش آمونیاک معمولاً با پانل آزمایش های کبد و کلیه، قند خون و الکترولیت ها همراه می باشد. علل عمده اختلال در پروسه تولید و تصفیه آمونیاک که منجر به افزایش آمونیاک خون می گردد، عبارتند از: بیماری های کبد، نارسایی خون به کبد، سندرم ری (Reye′s syndrome) و اختلالات ژنتیکی در چرخه ی متابولیسم اوره که با اختلال آنزیمی همراه است. علل دیگر افزایش آمونیاک عبارتند از: خونریزی معده و روده، فعالیت عضلانی، بسته نگه داشتن تورنیکت به مدت طولانی، مصرف بعضی داروها از جمله الکل، باربیتورات، مدرها، والپورات سدیم و خواب آورها و کشیدن سیگار. عواملی که موجب کاهش آمونیاک می شود عبارتند از: افزایش فشار خون و مصرف بعضی از آنتی بیوتیک ها ( مثل نئومایسین)

نام روش اندازه گیری :

Photometric

نام های مشابه :

Ammonia NH3 (Ammonia)

نیازهای همراه نمونه :

نام و نام خانوادگی

عوامل مداخله گر :

• همولیز باعث افزایش سطح آمونیاک می شود زیرا گلبول های قرمز خون (RBCs) حدود سه برابر سطح پلاسما  آمونیاک دارند.
• فعالیت عضلانی می تواند سطح آمونیاک را افزایش دهد.
• سیگار کشیدن می تواند افزایش قابل توجهی در سطح آمونیاک در عرض 1 ساعت پس از استنشاق ایجاد کند.
• اگر تورنیکت برای مدت طولانی بیش از حد سفت باشد، سطح آمونیاک ممکن است به طور غیر واقعی افزایش یابد.
• داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطح آمونیاک شوند عبارتند از: استازولامید، الکل، کلرید آمونیوم، باربیتورات ها، دیورتیک ها (لوپ، تیازید)، مواد مخدر و تغذیه تزریقی.
• داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح شوند عبارتند از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف (مانند نئومایسین)، لاکتوباسیلوس، لاکتولوز، لوودوپا و نمک های پتاسیم.
• رژیم غذایی پر پروتئین یا کم پروتئین