هزینه آزمایش : 9,274,590 ریال

وضعیت ارائه آزمایش : موجود

نوع نمونه :

سرم

حجم نمونه :

1 ml

نگهداری نمونه :

7روز 8-2 درجه و تا 3 ماه 20- درجه

حمل و نقل نمونه :

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

راهنمای جمع آوری نمونه :

نمونه فريز دفريز نشود.

اطلاعات لازم از بیمار :

سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

نيازي به ناشتايي یا آمادگی خاصی نمي باشد.

اطلاعات بالینی :

پروکلسی تونین (PCT) یک بیومارکر است که در پاسخ به عفونت های باکتریایی آزاد می شود و می تواند برای افتراق علت بیماری های عفونی استفاده شود. می توان از آن به عنوان ابزاری برای هدایت درمان آنتی بیوتیکی مناسب استفاده کرد، بنابراین نقشی در مدیریت آنتی بیوتیک دارد.

پروکلسی‌تونین، پیش ساز هورمون کلسی‌تونین است که توسط سلول های C تیروئید ساخته می شوند.در سندروم پاسخ التهابی سیستمیک، توکسین های میکروبی و واسطه های پروتئینی التهابی مثل سایتوکاین ها،اینترلوکین 1، پروستاگلاندین ها و فاکتور فعال کننده پلاکتی ممکن است باعث افزایش تولید پروکلسی تونین از سلول های غیرتیروئیدی و غیرنورواندوکرینی شود.هرفاز از پاسخ التهابی ،مجموعه ای از اتفاقات دیگری را رقم می زند که ممکن است به شوک سپتیک و مرگ ختم شود.

پروکلسی تونین پس از 2 تا 4 ساعت از شروع پاسخ التهابی قابل تشخیص بوده و در مدت 12 تا 24 ساعت به نقطه اوج خود می رسد.اندازه گیری های متوالی برای نظارت بر ریسک پیشرفت سپسیس و یا پاسخ به درمان، می تواند مفید باشد.

کاربرد بالینی :

• برای کمک به تشخیص سپسیس در صورت بیماری شدید و کمک به تعیین خطر پیشرفت به سپسیس شدید و شوک سپتیک
• برای کمک به شناسایی عفونت های باکتریایی جدی و تمایز بین شرایط باکتریایی و غیر باکتریایی
•  برای کمک به درمان آنتی بیوتیکی
• تشخیص درگیری کلیه در عفونت ادراری در کودکان
• تشخیص عفونت باکتریایی در بیماران نوتروپنی
• تشخیص عفونت ثانویه سیستمیک پس از جراحی و در ترومای شدید، سوختگی و نارسایی چند عضوی
• تشخیص افتراقی مننژیت باکتریایی با ویروسی
• تشخیص افتراقی پنومونی باکتریایی اکتسابی از جامعه در مقابل پنومونی ویروسی

نام های مشابه :

Pro CT, PCT

 

عوامل مداخله گر :

•  در نوزادانی که ۴۸ ساعت از عمرشان می‌گذرد مقادیر PCT به صورت فیزیولوژیک افزایش یافته است.
• در بعضی اطفال و کودکان به دلایل نامشخص ممکن است مقادیر PCT آنها بین ۰٫۱۵-۰٫۵ng/ml باشد.
•  آسیب شدید، سوختگی وسیع، شکستگی چند ارگان، و عمل جراحی بزرگ، می‌تواند منجر به افزایش پروکلسیتونین در غیاب سپسیس شود. بعد از حذف محرک مخرب، میزان PCT شروع به کاهش می‌کند.
•  در بیمارانی که تحت درمان با آنتی‌بادی‌های OKT3، اینترلوکین، TNF-α و دیگر دارو‌های محرک آزادکننده سیتوتوکسین هستند ممکن است مقادیر PCT افزایش یافته باشد.
•  عفونت بیماران با قارچ مهاجم، حمله حاد با پلاسمودیوم فالسیپاروم و پلاسمودیوم مالاریه منجر به افزایش می‌شود.
• بیماران دارای شوک قلبی طولانی‌مدت یا شدید، آنومالی اعضای بدن، کارسینومای برونش، کارسینومای سلول‌های سی‌مدولای تیروئید، سیروز کبدی کودکان و  بیمارانی که تحت درمان با دیالیز صفاقی هستند ممکن است دارای مقادیر افزایش یافته PCT باشند.
•  کاهش مقادیر PCT به‌طور قطع دلیلی بر عدم حضور عفونت باکتریال نیست.
•  کاهش مقادیر PCT ممکن است در اوایل عفونت و در طی استقرار عامل عفونی مشاهده شود. بنابراین بررسی سریالی PCT در افراد مشکوک از نظر بالینی حائز اهمیت است.
•  مانند همه تست‌های ایمونومتریک، احتمال نتایج مثبت کاذب در بیماران با آنتی‌بادی‌های هتروفیلیک وجود دارد. بنابراین نتایج آزمون که با تصویر بالینی متناسب نیست باید با آزمایشگاه به بحث گذاشته شود.
•  پدیده هوک (Hook effect) در غلظت‌های پروکلسیتونین بیشتر از ۲۵۰۰ng/ml ممکن است رخ داده باشد که منجر به مقادیر اندازه‌گیری‌شده کمتر از میزان واقعی آن می‌شود. در صورتی که شک بالینی به این رخداد وجود دارد، تست مجدداً باید پس از رقیق‌سازی تکرار شود.

زمان جواب دهی : روزانه