حداقل تیتر قابل قبول و با ارزش آگلوتینین ها در آزمایش ویدال در کشورهای مختلف متفاوت است. در ایران چنانچه تیتر سرم در برابر آنتی ژن O حداقل ۱:۸۰ و در برابر آنتی ژن H حداقل ۱:۴۰ باشد؛ بیمار مشکوک به تیفوئید و یا پاراتیفوئید است.
در صورتی که تیتر سرم بیمار در برابر آنتی ژن O 1:160 و در برابر آنتی ژن H 1:80 و یا بیشتر باشد؛ بیمار با توجه به علایم بالینی و وضعیت اپیدمیولوژی محیط به بیماری تیفوئید و یا پاراتیفوئید مبتلا می باشد.
آگلوتیناسیون H به تنهایی ارزش تشخیصی ندارد؛ در صورتی که آگلوتیناسیون قابل قبول O، دلیل بر وجود بیماری می باشد. تیتر آگلوتینین O بندرت از ۱:۴۰۰ بالاتر می رود ولی تیتر آگلوتینین H از ۱:۱۰۰۰ بالاتر رفته و سالها پس از بهبودی مثبت باقی می ماند. تیتر Vi حداکثر از ۱:۲۵ تا ۱:۵۰ بالاتر نمی رود و پس از بهبودی سریعاً در سرم ناپدید می شود.
در حاملین سالم تیتر Vi بیشتر از O و H می باشد که با کشت مکرر مدفوع و جدا کردن میکروب؛ می توان آنها را شناسایی و درمان کرد.
نکته ۱: یکی از عمده ترین اشکالات روش آگلوتیناسیون (کمپلکس ایمنی) پدیده منطقه ای (prezone, postzone) می باشد. به این معنی که در نتیجه بالا بودن بیش از حد غلظت آنتی بادی؛ عمل تشکیل کمپلکس آنتی ژن- آنتی بادی مختل شده و به صورت منفی کاذب خود را نشان می دهد که در چنین حالتی با پیش بینی پاسخ مثبت (که البته حتمی نیست) باید سرم رقیق شده و آزمایش تکرار گردد. بنابراین همواره تطبیق نتایج به دست آمده با حالات بالینی و شواهد کلینیکی الزامی است.
نکته ۲: روش انجام آزمایش ویدال از نوع آگلوتیناسیون مستقیم (Direct/Active agglutination) است.
نکته ۳: افزایش تیتر علیه آنتی ژن O بهترین نشانه آلودگی اخیر می باشد.
