تكلفة الاختبار: 1,278,650 ریال

حالة عرض الاختبار: حتى إشعار آخر، مجموعة الاختبار هذه غير متوفرة

المعلومات السريرية:

روش کشت آزمایشگاهی:

این روش شامل کشت انگل در محیط رشد مناسب تحت شرایط آزمایشگاهی کنترل شده است. در اینجا مراحل مربوطه آمده است:

• جمع آوری و آماده سازی نمونه: نمونه ای از محل مشکوک عفونت مانند ضایعات پوستی، مغز استخوان یا خون جمع آوری می شود. آسپیره سوزنی باید ابتدا با کشیدن تقریباً 0/1 میلی لیترسدینم کلراید 0/9 درصد استریل بدون مواد نگهدارنده در یک سرنگ 1/0 تا 3/0 میلی لیتری به دست آید. سوزن (گیج 23 تا 27) را از طریق پوست سالم وارد درم مرز فعال کنید. سوزن را به طور مکرر زیر پوست حرکت دهید و همزمان سرنگ را بچرخانید و مکش ملایمی انجام دهید تا زمانی که آب بافت صورتی رنگی در هاب سرنگ مشاهده شود. پس از به دست آمدن آسپیراسیون، آن را در محیط کشت لیشمانیا تخلیه کنید. برای نمونه های بیوپسی، 1 یا 2 نمونه پانچ با ضخامت کامل در مرز فعال ضایعه تهیه کنید. بیوپسی پانچ را در محیط کشت قرار دهید. 
• تلقیح: انگل های استخراج شده بر روی محیط کشت مناسب تلقیح می شوند که مواد مغذی و شرایط محیطی لازم را برای رشد آنها فراهم می کند. برخی از محیط های کشت رایج برای تشخیص لیشمانیا عبارتند از:

1. محیط کشت NNN: محیط Novy-MacNeal-Nicolle یک محیط دوفازی خون آگار است که حاوی خون خرگوش است و محیط مناسبی را برای رشد پروماستیگوت ها فراهم می کند.
2. محیط کشت مگس سرکه اشنایدر (Schneider’s Drosophila): این محیط یک محیط کشت بدون سرم است که حاوی اسیدهای آمینه، ویتامین ها و نمک های لازم برای رشد پروماستیگوت ها است.
3. محیط کشت RPMI 1640: محیط کشت رزول پارک Memorial Institute یک محیط کشت بافت متداول است که می تواند برای کشت لیشمانیا پروماستیگوت نیز استفاده شود.
4. محیط کشت M199: یکی دیگر از محیط های کشت بافت متداول است که می تواند از رشد پروماستیگوت لیشمانیا حمایت کند.
5. بلاد آگار: در برخی موارد، انگل لیشمانیا را می توان بر روی پلیت های استاندارد خون آگار حاوی 5 تا 10 درصد خون خرگوش کشت داد.

• انکوباسیون: سپس کشت در دمای مناسب، معمولا بین 22 تا 26 درجه سانتیگراد، به مدت چند روز انکوبه می شود. در این مدت، انگل ها تکثیر می شوند و کلونی های قابل مشاهده را تشکیل می دهند.
• مشاهده: پس از چند روز کشت زیر میکروسکوپ از نظر وجود انگل لیشمانیا مشاهده می شود. اینها را می توان با مورفولوژی مشخصه آنها، مانند بدن میله ای شکل و تاژک آنها شناسایی کرد.
• تأیید: برای تأیید وجود لیشمانیا، ممکن است آزمایش‌های اضافی مانند PCR یا آزمایش‌های ایمونولوژیک انجام شود.
• با این حال، این روش به یک دوره نهفتگی طولانی تا چند هفته نیاز دارد که می تواند درمان را به تاخیر بیندازد.

 

به طور کلی، روش کشت آزمایشگاهی روشی مطمئن و مؤثر برای تشخیص انگل لیشمانیا است و معمولاً در هر دو محیط تحقیقاتی و بالینی استفاده می‌شود.