5روز در دمای2تا8درجه سانتیگراد،3ماه در دمای منفی20درجه سانتیگراد
Sample shipping:
رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)
Sample collection guide:
نمونه فریز دفریز نشود
Necessary information about the patient:
سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري
Necessary preparation before sampling:
نيازي به ناشتايي یا آمادگی خاصی نمي باشد.
Clinical information:
آزمایش سرولوژیک کورونا (تشخیص آنتی بادی هایIgG و IgM بر علیه ویروس Covid 19) شایع ترین نوع آنتی بادی مورد استفاده در سیستم ایمنی ، کلاس IgG ایمونوگلوبولین ها است. در برخورد با ویروس، ابتدا آنتی بادی IgM ظاهر می شود و پس از آن IgA روی سطوح مخاط یا IgG در سرم مشاهده می شود. آنتی بادی IgG آنتی بادی اصلی در پاسخ به ویروس است و با نیمه عمر 7 تا 21 روز بسیار پایدار است و با تولید مداوم آن برای مدتها و گاهی تا پایان عمر در بدن قابل شناسایی است. زمان شروع تولید آنتی بادیها در بدن درمورد ویروس ها یا آنتی ژنهای مختلف متفاوت می باشد. طبق اطلاعاتی که تاکنون از بیماری کووید 19 داریم زمان شروع پاسخ آنتی بادی به COVID-19 کند است. اگرچه داده ها در این مرحله هنوز محدود هستند، به نظر می رسد که پاسخ اولیه آنتی بادی IgM تا 9 روز پس از عفونت اولیه و پاسخ آنتی بادی IgG تا روز 11 به اوج نمی رسد. البته گزارشی نیز ازشروع تولید IgM در روزهای اولیه و به اوج رسیدن آن طی 5 روز وجود دارد. پاسخ IgG دست کم تا ماهها و شاید سالها در بدن قابل شناسایی است و می تواند به عنوان معیاری برای سابقه ابتلا به بیماری به کار رود.
درواقع وجود آنتی بادی از کلاس IgM در خون به این معنی است که فرد اخیرا با ویروس در تماس بوده و احتمالا ناقل ویروس می باشد و شاید علائم بیماری در او آشکار شود برای این فرد PCRتوصیه میشود.
تفسیر آزمایش آنتی بادی
نتایج منفی وجود عفونت را رد نمی کند و در تفسیر آزمایش باید مواردی مانند علائم بالینی بیمار، تماس قبلی با افراد آلوده، عدم پاسخ ایمنی ناشی از داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی و یا نقص سیستم ایمنی، سفر به مناطقی که عفونت در آنها شایع است، فاصله زمانی بین شروع علائم و نمونه گیری خون در نظر گرفته شود. در تفسیر این آزمایش چهار حالت وجود دارد که درادامه به آنها می‌پردازیم.
IgM منفی و IgG منفی
هیچ مدرکی دال بر عفونت فعلی یا عفونت قبلی وجود ندارد. به یاد داشته باشید که، حداقل 4 روز از شروع علائم یا 7 روز پس از تماس با ویروس طول می کشد، تا آنتی بادیها مثبت شوند. به این معنی که آزمایش آنتی بادی نمی تواند عفونت را در مراحل اولیه تشخیص دهد.
در صورت مشکوک بودن به نتیجه تست، می‌توان تست PCR یا آنتی ژن را انجام داد و یا پس از چند روز آزمایش آنتی بادی را تکرار کرد.
IgM مثبت و IgG منفی
این نشان می دهد که عفونت در مراحل اولیه بیماری است و بیماری قابل سرایت است. اگر نتیجه با تصویر بالینی مطابقت نداشته باشد (هیچ علامتی وجود نداشته باشد) می تواند مثبت کاذب باشد. نتیجه را می توان با تست PCR جهت اطمینان بررسی کرد.
IgM مثبت و IgG مثبت و PCR منفی
این نتیجه نشان می‌دهد که بیماری در مرحله میانی است و بیماری دیگر عفونی در نظر گرفته نمی شود.
IgM مثبت و IgG مثبت و PCR مثبت
در صورت مثبت بودن مثبت بودن تست PCR، هنوز فرد به ویروس مبتلا است و به طبع بیماری مسری است.
IgM منفی و IgG مثبت و PCR منفی
بیماری بهبود یافته است و دیگر خطری برای مسری بودن وجود ندارد.
IgM منفی و IgG مثبت و PCR مثبت
فرد در مراحل پایانی ابتلا به ویروس کرونا است اما، بهتر است شرایط قرنطینه رعایت شود.
Cases of non-acceptance of samples:
نمونه های همولیز و لیپمیک شدید
Additional information:
در حال حاضر آزمایشهای تشخیصی این ویروس مبتنی بر تشخیص RNA هستند و حضور ماده ژنتیکی ویروسی را تشخیص می دهند. این آزمایشها قادرند فقط عفونت فعال را در مدت زمان خاصی در طول عفونت نشان دهند. از دست رفتن زمان مناسب نمونه گیری ویروسی می تواند نتایج منفی کاذب ارائه دهد. علاوه بر این یک نمونه نادرست می تواند سودمندی سنجش مبتنی بر شناسایی ژنوم را محدود کند. نکته مهم دیگر اینجاست که همه افراد در معرض SARS-CoV-2 بیمار نیستند و همه بیماران آلوده، به بیماری تنفسی شدید مبتلا نمی شوند. بر این اساس ، عفونت SARS-CoV-2 تقریباً به سه مرحله تقسیم می شود: مرحله اول ، یک دوره کمون بدون علامت با یا بدون ویروس قابل تشخیص. مرحله دوم ، دوره با علامتهای خفیف با حضور ویروس که شاید در آنها بیماری آنقدر خفیف باشند که فرد آن را به عنوان سرماخوردگی یا حساسیت بی اهمیت تلقی کند. مرحله سوم، مرحله باعلائم تنفسی شدید با بار ویروسی بالا. کلیه افراد آلوده این سه مرحله را طی نمیکنند و ممکن است عفونت تا مرحله یک یا دو پیشروی کند، ولی در بدن تمامی آنها آنتی بادی تولید خواهد شد. از نظر پیشگیری ، افراد در مرحله اول و دوم ، حاملینی هستند که کمترین قابلیت مدیریت را دارند ، زیرا حداقل در برخی موارد ، آنها ویروس را ناآگاهانه گسترش می دهند. از طرف دیگر هر چند تحقیقات بیشتری نیاز است ولی بر اساس دانسته های ما از سایر بیماریهای ویروسی ، ابتلا حتی به موارد بی علامت یا خفیف بیماری باعث مصونیت ، در برابر عفونت های جدید تا مدتها و به صورت بدبینانه حداقل تا مدت زمان یک یا چند ماهه می گردد. در مورد کووید 19 نیز اگر چنین باشد، این افراد می توانند انتشار در حال رشد ویروس را کند کنند. سنجش ایمنی ما را قادر می سازد بیمارانی را که COVID-19 داشته اند ، به صورت گذشته نگر شناسایی کنیم. نوع آنتی بادی و سطح نسبی آن نیز می تواند برای نشان دادن مرحله عفونت و تخمین زمان تماس با ویروس استفاده شود
