آنزیم سیکلواکسیژناز(COX) از مهمترین آنزیمهای ساختاری در تولید میانجیهای التهابی بدن یا پروستونوئیدها شامل پروستاگلاندین٬ پروستاسیکلین و ترومبوکسان است.
آنزیم سیکلواکسیژناز در بسیاری از سلولهای بدن مانند گلبولهای سفید و سیستم ایمنی، سلولهای معده، کلیه ومغز یافت میشود.
آنزيم سيكلواكسيژناز (Cox (يا پروستاگلاندين اندوپراكسيد H سنتاز (PGHs) آنزيم كليدي در تبديل اسيد آراشيدونيك به پروستاگلاندينها است.
در پستانداران دو ايزوفرم از اين آنزيم، بنامهـاي 1-Cox و 2-Cox با ژنهاي مستقل و الگـوي بيـان متفـاوت وجـود دارد.
داروهاي ضدالتهابي غيراستروئيدي نظير آسپرين، جهت مهار ايزوزيمهاي سيكلواكسيژناز در اختيار همگان ميباشند .
دو ايزوزيم مذكور از لحاظ انـدازه، تـوالي اسـيد آمينه اي و فعاليت آنزيمي مشابه ميباشند ولي از لحاظ الگوي بيان و عملكرد سلولي تفاوت دارند .
آنزيم 1-Cox در اكثر بافتها بطور پيوسته بيـان مـيشـود، در حالي كه 2-Cox به عنوان جزئـي از واكـنشهـاي التهـابي در پاسخ به تحريكات خارج سلولي سريعاً القاء ميگـردد و ميـزان آن در اغلب بافتهاي طبيعي غير قابل سنجش مـيباشـد.
بـه علاوه 2-Cox نقش مهمي در تنظيم تكثير سلولي، تمايززدايي و سرطانزايي ايفاء ميكند . در واقع 2-Cox با التهاب، درد، رگزايي، سرطان و بيماري الزايمر ارتباط دارد .
مطالعــات زيادي افزايش ميزان 2-Cox در سلولهـاي ترانـسفرم شـده و اشكال مختلف سرطان را نشان داده اند .
مطالعات بـاليني و اپيدميولوژيكي حاكي از كاهش خطر ايجاد تومورهاي بدخيم مثل سرطان كولون در اثر مصرف منظم داروهـاي ضـدالتهابي غيراستروئيدي مثل آسپرين و سالينداك مـيباشـند. بنـابراين مهار سيكلوكسيژنازها و درمان سرطان مهار 2-Cox به عنوان يك استراتژي اميـدبخش و مـؤثر بـراي درمان و جلوگيري از سرطان مورد توجه قرار گرفته است.
در واقع واسطه عملکردي 2-COX يا همان پروستاگالندينها که محصولات عملکرد آنزيمي 2-COX هستند، عامل اصلي ايجاد شروع و پيشرفت بدخيمي و تهاجم سرطان هستند. هر پروستاگالندين با واسطهي فعالسازي و افزايش يک مسير مؤثر در سرطان همچون رگزايي و مهار آپوپتوز اثرگذار هستند )
