مشخصه بیماری‌های اتو ایمیون تیروئید وجود اتو آنتی‌بادی علیه اجزا مختلف غده تیروئید ازجمله گیرنده TSH، آنزیم پراکسیداز تیروئید (TPO) و تیروگلوبولین (Tg) است. در بین این اتو آنتی‌بادی‌ها، اتو آنتی‌بادی بر ضد گیرنده TSH بیشتر از همه با پاتوژنز بیماری همراه است. تمام انواع تیروتوکسیکوز خود ایمنی (بیماری گریوز، Hashitoxicosis و گریوز نوزادی) ناشی از تولید اتو آنتی‌بادی تحریکی علیه گیرنده TSH است. این اتو آنتی‌بادی‌ها که به محرک با اثر طولانی تیروئید (Long acting thyroid stimulating= LATS) و یا ایمیونوگلوبولین محرک تیروئید (Thyroid Stimulating Immunoglobulin= TSI) نامیده می‌شوند، از نوع IgG بوده که به گیرنده TSH واقع بر سطح سلول‌های فولیکولر غده تیروئید متصل شده و به‌طور مداوم و خارج از کنترل فید بک منفی تنظیم‌کننده TSH، آن را تحریک نموده و منجر به تیروتوکسیکوز می‌گردند. در برخی از بیماران مبتلابه بیماری گریوز وجود TRAb در گردش خون گیرنده TSH را تحریک نمی‌کند. در حقیقت تعادل بین آنتی‌بادی‌های محرک و بلوک کننده گیرنده TSH و همچنین تیتر این اتو آنتی‌بادی‌های در گردش خون تعیین‌کننده شدت بیماری گریوز هستند. برخی از بیماران مبتلابه کم‌کاری اتو ایمیون تیروئید نیز شواهدی از وجود TRAb بلوک کننده و یا بندرت TSI را در گردش خون نشان می‌دهند.
TRAb ممکن است قبل از بروز علائم بیوشیمیایی یا کلینیکی در بیماران مبتلابه تیروتوکسیکوز اتو ایمیون یافت شود. از آنجائی که هیچ‌یک از درمان‌های تیروتوکسیکوز بر پروسه زمینه‌ای ایجادکننده بیماری تأثیر ندارند و فقط باعث مهار تولید هورمون از غده تیروئید می‌گردند، وجود TRAb ممکن است تا مدت‌ها پس از بهبودی کامل بیمار پابرجا باشد. مقادیر رفرنس TRAb مساوی یا کمتر از 1/75 یونیت در لیتر است. حساسیت مقادیر بالاتر از نرمال آن برای تشخیص بیماری گریوز بستگی به آن دارد که آیا بیمار با داروهای ضد تیروئید درمان شده و یا اینکه تیروتوکسیکوز فعال درمان‌نشده دارد. در یک مطالعه انجام‌شده بر روی 436 فرد، مقدار 1.75 IU/L با حساسیت 97 درصد و اختصاصیت 99 درصد همراه بوده است. در مطالعه دیگری در مایو کلینیک آمریکا بر روی 115 بیمار که 42 نفر آنان مبتلا به بیماری گریوز بودند، TRAb بیشتر از 1.75 IU/L با حساسیت 95 درصد و اختصاصیت 97 درصد برای تشخیص بیماری گریوز توأم بوده است. در افراد نرمال و بیماران مبتلابه بیماری‌های غده تیروئید به‌جز بیماری گریوز، مقادیر حداکثر TRAb به ترتیب 1.22 IU/L و 1.58 IU/L می‌تواند باشد.
اندازه‌گیری TRAb بخصوص در خانم‌های مبتلابه بیماری گریوز که تحت درمان منهدم‌کننده غده تیروئید (ید رادیواکتیو و یا تیروئیدکتومی) قرارگرفته‌اند و یا با مصرف داروهای ضد تیروئید به وضعیت نرمال برگشته‌اند و دیگر علائم بیوشیمیایی یا کلینیکی تیروتوکسیکوز را ندارند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار‌است. بروز بیماری گریوز در نوزادان خانم‌های بارداری که تاریخچه ابتلا به بیماری گریوز را داشته، صرف‌نظر از وضعیت بالینی آن‌ها چنانچه مقدار TRAb در تریمستر سوم بارداری آن‌ها بیش از 3.25 IU/L باشد، بسیار محتمل خواهد بود. ازنقطه‌نظر بالینی اندازه‌گیری TRAb در موارد زیر توصیه می‌شود:
- در تشخیص افتراقی تیروتوکسیکوز نزد بیمارانی که تظاهرات کلاسیک بیماری گریوز را نداشته و یا اینکه انجام اسکن رادیو نوکلئید در آن‌ها ممنوع است (خانم‌های باردار و مادران شیرده).
- در تشخیص بیماری گریوز نزد بیماری که تظاهرات خارج تیروئیدی بیماری گریوز (افتالموپاتی، میکسدم، آکروپاچی) را داشته ولی تست عملکرد تیروئید نرمال دارد.
- تعیین ریسک بروز تیروتوکسیکوز نوزادی نزد خانم بارداری که بیماری گریوز فعال دارد و یا اینکه سابقه بیماری گریوز فعال درگذشته داشته است.
- تشخیص افتراقی Gestational thyrotoxicosis از بیماری گریوز که در تریمستر اول بارداری بروز و یا عود نموده باشد.
- ارزیابی احتمال عود تیروتوکسیکوز بعد از یک دوره درمان دارویی بیماری گریوز.
