معمولاً پس از ۴۸ تا ۷۲ ساعت؛ محل تزریق PPD را بررسی می کنند. بعد مشخص می شود. فقط ناحیه متورم (و سفت شده) اندازه گیری می شوند. چنانچه محل تزریق دارای برجستگی، سفتی (Induration) و قرمز رنگ (اریتم) شده باشد، اطراف محلی که سفت شده با خودکار یا ماژیک مشخص کرده و حد واسط دو قطر آنرا محاسبه می کنند. اگر قطر دایره کمتر از ۵ میلی متر باشد؛ تست توبرکولین منفی است .
در صورتی که قطر دایره بین ۵ تا ۱۰ میلی متر باشد؛ آنرا مشکوک تلقی نموده و در صورت لزوم آزمایش رابعد از حداقل ۱ هفته تکرار می کنند. تکرار تست به فاصله ۵ سانتی متری تزریق قبلی و یا بر روی دست مقابل انجام می شود.
در صورتی که قطر دایره بیش از ۱۰ میلی متر است و این افراد سفر به مناطق آلوده داشته اند؛ داروهای داخل وریدی مصرف می نمایند و یا نقایص ایمنی و یا اختلالات دیگری دارند که خطر ابتلا به سل را افزایش می دهد؛ نیجه آزمایش مثبت است. همچنین واکنش بیشتر از ۱۵ میلی متر در همه افراد مثبت در نظر گرفته می شود.
نکته ۱: واکنش مشکوک تست توبرکولین ممکن است بدلیل تماس شخص با مایکوباکتریوم های Atypical بروز کند. همچنین این حالت در افرادی که مبتلا به HIV هستند و یا افرادی که اخیراً تماس نزدیک با بیمار مبتلا به سل داشته اند مشاهده می گردد.
نکته ۲: گاهی ممکن است یک واکنش مثبت شدید، بصورت نکروز و زخم تظاهر کند. ضمناً قرمزی بدون سفتی؛ ارزش تشخیصی ندارد.
نکته ۳: بهتر است همیشه اندازه قطر سفتی تست پوستی توبرکولین نیز گزارش شود و فقط بصورت منفی، مثبت یا مشکوک اکتفا نگردد.
نکته ۴: از بین روش های مختلف تست پوستی توبرکولین؛ روش مانتو قابل اعتماد ترین آنها می باشد، زیرا که مقدار PPD تزریق شده، دقیق و مشخص است و در نتیجه تفسیر آن نسبت به روش های دیگر صحیح تر می باشد. از دیگر روش ها شامل: تست تمبر توبرکولین(Patch test) برای کودکان، تست Heaf، روش Rosenthal و روش Vollmer می باشد.
نکته ۵: حدود ۴ هفته طول می کشدتا پس از ورود باسیل کُخ یا مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به بدن؛ شخص حساس می شود.
