لکوسیت های پلی مورفونکلئر گلبول های سفید PMN
لکوسیت های پلی مورفونوکلئر (PMNs) نوعی گلبول سفید (WBC) است که شامل نوتروفیل ها، ائوزینوفیل ها، بازوفیل ها و ماست سل ها می شود. PMN ها زیرگروهی از لکوسیت ها هستند که از بدن در برابر ارگانیسم های عفونی محافظت می کنند.
PMN ها به عنوان گرانولوسیت نیز شناخته می شوند. آنها نقش اصلی را در سیستم ایمنی ذاتی دارند.
در شرایط عادی، شایع ترین PMN، تا حد زیادی، نوتروفیل است. اینها بیشترین مقدار سلول های خونی تولید شده توسط مغز استخوان را تشکیل می دهند و اولین خط دفاعی در محافظت از بدن در برابر عفونت هستند.
اصطلاح «پلی‌مورفونکلئر» شکل‌ها و اندازه‌های متنوع هسته سلول‌ها (بخشی از سلول حاوی کروموزوم‌ها) را توصیف می‌کند.
هسته های PMN دارای دو یا سه لوب با تقسیمات عمیق هستند. این دینامیک بر خلاف بسیاری از سلول های دیگر است که در آن هسته بیشتر ظاهر یکپارچه “زرده تخم مرغ” دارد.
PMN ها را گرانولوسیت یا لکوسیت دانه ای نیز می نامند زیرا حاوی گرانول هستند و آزاد می کنند. محتویات گرانول ها بر اساس نوع سلول متفاوت است. در مورد نوتروفیل ها، گرانول ها حاوی پروتئین ها و موادی هستند که به مبارزه با عفونت کمک می کنند.
هیستامین همراه با ماست سل ها و بازوفیل ها هنگامی که سلول دگرانول می شود (تجزیه می شود) آزاد می شود. این شکست باعث ایجاد یک پاسخ التهابی دفاعی می شود.
منشا PMN ها
PMN، انواع دیگر گلبول‌های سفید، گلبول‌های قرمز و پلاکت‌ها ایجاد می‌شوند خون ساز سلول های بنیادی در مغز استخوان
خون سازی چیست؟
خون سازی فرآیند تشکیل، تکامل و بلوغ سلول های خونی است.
پیش سازهای سلول های بنیادی خونساز آن دسته از سلول هایی هستند که متعهد به تشکیل نوع جدیدی از سلول هستند. از پیش سازها، سلول های خون ساز دو مسیر را دنبال می کنند:
به جز ماست سل ها (که در بافت همبند یافت می شوند)، PMN ها عمدتاً در خون یافت می شوند. با این حال، سلول‌ها اغلب سیگنال‌های شیمیایی سیستم ایمنی را دنبال می‌کنند و به مکان‌های مختلف بدن که در آن نیاز دارند، حرکت می‌کنند.
به عنوان مثال، زمانی که بدن دچار التهاب می شود، رگ های خونی گشاد می شوند تا این سلول ها راحت تر به محل عفونت یا آسیب برسند. PMN ها دفاع خط مقدم بدن در برابر بیماری ها و عفونت ها هستند.
پاسخ ایمنی ذاتی در مقابل اکتسابی
PMN ها بخشی از سیستم ایمنی ذاتی غیر اختصاصی هستند. این بدان معنی است که آنها به طور یکسان با همه مزاحمان رفتار می کنند.
اصطلاح “فطری” به این معنی است که این سیستم از بدو تولد می تواند کار کند. سلول ها نیازی به یادگیری شناسایی مهاجمان ندارند. آنها به هر چیزی که بدن خارجی بداند حمله می کنند.
پاسخ ایمنی ذاتی با پاسخ ایمنی اکتسابی متفاوت است.
سلول های ایمنی تخصصی یاد می گیرند که مهاجمان خاص را در سیستم ایمنی اکتسابی تشخیص دهند. پاسخ پیچیده تر از پاسخ ایمنی ذاتی است.
پاسخ ایمنی اکتسابی شامل:
- لنفوسیت های سلول B که میکروب های مهاجم را از بین می برند
- لنفوسیت های سلول T که سلول های آسیب دیده بدن را از بین می برند
- سلول های ارائه دهنده آنتی ژن (APCs)، که لنفوسیت ها را نسبت به عوامل خارجی هشدار می دهند
عملکرد
هر PMN نقش کمی متفاوت در سلامت دارد، اگرچه همپوشانی هایی وجود دارد. به عنوان مثال، در حالی که یک پاسخ سالم PMN می تواند با عفونت مبارزه کند، یک پاسخ نامناسب (مانند آزادسازی هیستامین در افراد مبتلا به آسم آلرژیک) می تواند مشکلاتی ایجاد کند.
نوتروفیل ها
نوتروفیل ها خط اول دفاعی بدن در برابر باکتری ها، ویروس ها و عفونت های قارچی هستند. هنگامی که آسیب بافتی وجود دارد، بدن عوامل کموتاکتیک (مواد تحریک کننده مهاجرت سلولی) را برای جذب نوتروفیل ها آزاد می کند.
ائوزینوفیل ها
ائوزینوفیل ها در واکنش های آلرژیک نقش دارند و همچنین با عفونت های انگلی مبارزه می کنند. سطوح بالای ائوزینوفیل ها می تواند ناشی از شرایط دیگر مانند واکنش های دارویی یا اختلالات سیستم ایمنی مانند ازوفاژیت ائوزینوفیلیک.
بازوفیل ها
بازوفیل ها نیز در واکنش های آلرژیک نقش دارند. به علاوه هیستامین و سایر ترکیباتی که باعث التهاب می شوند ترشح می کنند. بازوفیل ها معادل ماست سل ها از طریق خون هستند.
ماست سل ها
ماست سل ها در بافت ها زندگی می کنند و نقش مهمی در شرایط تنفسی و گوارشی دارند. ماست سل ها دو زیرگروه عمده دارند:
- ماست سل های بافت همبند که باعث التهاب می شوند
- ماست سل های مخاطی که روده را در تعادل نگه می دارند
هیستامین و سایر مواد موجود در این PMN ها (مانند هپارین) به تنظیم پاسخ ایمنی کمک می کنند.
خلاصه
PMN ها بخشی از سیستم ایمنی ذاتی هستند. به این ترتیب، وظیفه آنها حمله به مواد خارجی در بدن است. هر PMN نقش کمی متفاوت در محافظت از بدن دارد.
سطوح غیر طبیعی PMN
در یک شمارش کامل خون (CBC)، آزمایشگاه ها از یک مقدار مرجع (RV) برای هر نوع سلول استفاده می کنند. هر چیزی کمتر از RV ممکن است کم در نظر گرفته شود، در حالی که هر چیزی بالاتر از مقدار مرجع ممکن است زیاد باشد.
برخی شرایط باعث پایین یا زیاد شدن سطوح PMN در خون می شوند.
نوتروفیلی
سطوح بالای نوتروفیل ها در خون، که به آن نوتروفیلی گفته می شود، اغلب در اثر عفونت ایجاد می شود. علاوه بر این، برخی از سرطان های خون منجر به افزایش نوتروفیل ها می شود. سرطان های خون عبارتند از:
نوتروپنی
نوتروپنی زمانی رخ می دهد که بدن نوتروفیل کافی نداشته باشد. هنگامی که این اتفاق می افتد، می تواند خطر ابتلا به عفونت را در فرد افزایش دهد. علاوه بر این، برخی از درمان‌های سرطان می‌توانند باعث کاهش سطح نوتروفیل‌ها و در نتیجه نوتروپنی ناشی از شیمی‌درمانی شوند.
ائوزینوفیلی
ائوزینوفیلی تولید بیش از حد ائوزینوفیل ها (نوعی گلبول سفید) است. می تواند نتیجه این موارد باشد:
- واکنش های آلرژیک
- واکنش های دارویی
- عفونت های انگلی
کمبود این سلول ها غیر معمول است.
بازوفیلی
بازوفیلیا بیش از حد بازوفیل (یک گلبول سفید) است. ممکن است با کم کاری تیروئید، سرطان های خون و بیماری های التهابی روده (IBD) مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو رخ دهد. تعداد کم بازوفیل نیز غیر معمول است.
خلاصه
PMN ها نوعی گلبول سفید هستند. آنها بخشی از سیستم ایمنی ذاتی هستند و به مواد خارجی حمله می کنند. آزمایش خون می تواند سطوح غیرعادی PMN را تشخیص دهد که ممکن است نشان دهنده عفونت یا سایر شرایط باشد.
پزشکان گاهی اوقات سطوح غیر طبیعی PMN را در آزمایش CBC پیدا می کنند. سطوح غیرمعمول PMN های مختلف می تواند احتمال شرایط مختلف مانند عفونت، واکنش آلرژیک و برخی سرطان ها را نشان دهد.
