آزمایش Anti-MuSK (کیناز اختصاصی عضلانی) برای کمک به تشخیص بیماری میاستنی گراویس (MG) در افرادی که علائم و نشانه‌های مرتبط با MG را دارند، اما نتایج آزمایش آنتی بادی گیرنده استیل کولین (AChR) آنها منفی است، استفاده می‌شود. این آزمایش برای تشخیص بیماری میاستنی گراویس (MG) از سایر شرایطی که ممکن است علائم مشابهی مانند خستگی مزمن و ضعف عضلانی ایجاد کند، استفاده می شود.
آنتی‌بادی‌های اختصاصی ضد کیناز عضلانی (anti-MuSK) اتوآنتی‌بادی‌هایی هستند که توسط سیستم ایمنی تولید می‌شوند و پروتئین‌هائی موسوم به کینازهای اختصاصی عضله را به اشتباه مورد حمله قرار می‌دهند. این آزمایش این اتوآنتی‌بادی‌ها را در خون افراد مبتلا به میاستنی گراویس، که یک بیماری خود ایمن نادر اما اغلب شدید است و باعث خستگی و ضعف عضلانی می‌شود را تشخیص می‌دهد.
کینازهای اختصاصی عضلانی پروتئین‌هایی هستند که در محلی که انتهای عصب و فیبرهای عضلانی به هم می‌پیوندند (اتصالات عصبی عضلانی) یافت می‌شوند. اگرچه علت این بیماری به طور کامل مشخص نیست، اما تصور می‌شود که آنتی‌بادی‌های ضد MuSK در انتقال سیگنال‌ها بین اعصاب و عضلات تداخل ایجاد می‌کنند.
میاستنی گراویس معمولاً اولین بار هنگامی که موجب ضعف در عضلات چشم و علائمی مانند افتادگی پلک (ها) و یا دوبینی شود، مورد توجه قرار می‌گیرد. این حالات غالباً به عنوان میاستنی گراویس چشم شناخته می‌شود و حدود 15٪ از افراد مبتلا به این بیماری، فقط مشکلات چشمی دارند. این عارضه از عضلات چشم، می‌تواند به مرور زمان به عضلات صورت و گردن گسترش یابد و باعث ضعف، اختلال در گفتار، مشکل در جویدن و بلعیدن و یا مشکل در تنفس شود. وقتی ضعف عضلانی از چشم به سر و گردن و سایر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابد، به این بیماری میاستنی گراویس عمومی گفته می‌شود. ضعف عضلات با گذشت زمان متفاوت خواهد بود. ضعف در طی فعالیت بدنی بدتر می‌شود اما با استراحت بهبود می‌یابد.
بیشتر افراد مبتلا به میاستنی گراویس آنتی‌بادی‌هایی دارند که علیه گیرنده استیل کولین (آنتی‌بادی‌های AChR) تولید شده است. با این حال حدود 10 تا 15 درصد از افراد مبتلا به این بیماری، آنتی‌بادی AChR ندارند. در مواردی که آنتی‌بادی‌های AChR شناسایی نشوند، پزشک ممکن است آزمایش آنتی‌بادی ضد MuSK را درخواست کند. برآورد نسبت افراد مبتلا به میاستنی گراویس که از نظر آنتی‌بادی AChR منفی هستند اما برای آنتی‌بادی‌های MuSK مثبت هستند، از حدود 6٪ تا 50٪ است. این حالت را گاهی MuSK MG می‌نامند.
طبق بیانیه بنیاد میاستنی گراویس در آمریکا، افرادی که دارای آنتی‌بادی ضد MuSK هستند، در مقایسه با میاستنی گراویس چشم که فقط چشم‌ها و پلک‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، به طور کلی بیشتر به حالت عمومی میاستنی گراویس دچار می‌شوند. زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر بیماری خود ایمنی MuSK MG قرار می‌گیرند و شروع آن در هر سنی اتفاق می‌افتد. افراد مبتلا به MuSK MG ممکن است در مقایسه با افرادی که میاستنی گراویس از نوع گیرنده‌ی استیل کولین مثبت هستند، به درمان‌های خاصی واکنش متفاوتی نشان دهند.
