بیماری مالاریا یکی از مهمترین بیماری های انگلی و بلکه مهمترین آنها بوده و یکی از مسایل مهم بهداشتی بسیاری از کشورها مخصوصا کشورهای گرمسیری و در حال توصعه دنیا می باشد.
این بیماری انگلی به صورت عفونتی حاد در اکثر مواقع وخیم و کشنده و نیز گاهی مزمن و طولانی می باشد. از ویژگیهای مالاریا تب و لرز های متناوب، آنمی و بزرگ شدن طحال و گاهی با سایر علایم ساده و یا کشنده دیگر خودنمایی خواهد نمود. اهمیت مالاریا به خاطر شیوع سیار زیاذ و مرگ ومیر قابل توجه بعلت آن است.
خود کلمه مالاریا یک لغت ایتالیایی است به معنای هوای بد (Mal-Aria) و منظور از آن توصیف بیماری با علایم تب و لرز متناوب می باشد که ایتالیایی‌ها در گذشته علت آن را ناشی از هوای بد در مناطق باتلاقی می‌دانستند.
انگل مالاریا توسط جنسی از پشه‌ها به نام آنوفل از انسان به انسان منتقل می‌شود که این پشه شامل چندین گونه می‌باشد
درمان صحیح بستگی به تعیین هویت نوع خاص انگل دارد. آزاد شدن تروفوزوئیتها و قطعات گلبول قرمز منجر به یک پاسخ تبدار می‌شود. بیشترین احتمال پیدا کردن اُرگانیسم درست پیش از شروع شدن تب است. اگر در این زمان اُرگانیسم پیدا نشد ولی شک قوی بالینی وجود دارد، نمونهگیری متعدد در زمانهای مختلف چرخه تب ممکن است نتیجهبخش باشد.
شناسایی گونه ها می تواند در درمان ضدانگلی مناسب مهم باشد. برای تشخیص بهتر پلاسمودیوم، اسمیر ضخیم باید مورد بررسی قرار گیرد. اسمیر ضخیم فاقد هموگلوبین می باشد. این اسمیر در شرایطی مفید می باشد که تعداد انگل کم و یا گسترش نازک منفی باشد. اسمیر ضخیم برای یافتن مالاریا در مطالعات وسیع و در بیماران مبتلا به عفونت مزمن و یا تحت درمان با داروهای ضد مالاریا، از ارزش خاصی برخوردار است.
اسمیر نازک نسبت به اسمیر ضخیم دارای شفافیت بالاتری بوده و افتراق ریخت شناسی تک یاخته های خونی را به طرز قابل اعتمادتری ممکن می سازد.
