مقاومت به انسولین

مقاومت به انسولین شرایط پیچیده ای است که در آن بدن آنطور که باید به انسولین پاسخ نمی دهد، انسولین هورمونی که پانکراس می سازد و برای تنظیم سطح قند خون ضروری است. چندین عامل ژنتیکی و سبک زندگی می توانند در ایجاد مقاومت به انسولین نقش داشته باشند. در ادامه به شرح بیشتر این سندروم، علائم و علل، تشخیص و آزمایشات، مدیریت و درمان ، پیشگیری

  و  پیش آگهی می پردازیم .

مقاومت به انسولین چیست؟

مقاومت به انسولین، که به عنوان اختلال در حساسیت به انسولین نیز شناخته می‌شود، زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های ماهیچه، چربی و کبد آنطورکه باید به انسولین ، پاسخ نمی‌دهند. مقاومت به انسولین می تواند موقت یا مزمن باشد و در برخی موارد قابل درمان است.

در شرایط عادی، انسولین در مراحل زیر عمل می کند:

 بدن، غذایی که فرد می خورد را به گلوکز (قند) تجزیه می کند که منبع اصلی انرژی بدن است.

 گلوکز وارد جریان خون می شود و به پانکراس سیگنال می دهد تا انسولین آزاد کند.  انسولین به گلوکز در خون کمک می کند تا وارد سلول های ماهیچه ای، چربی و کبد شود تا آنها بتوانند از آن برای انرژی استفاده کنند یا برای استفاده بعدی ذخیره کنند.

 هنگامی که گلوکز وارد سلول‌ها می‌شود و سطح آن در جریان خون کاهش می‌یابد، به پانکراس  سیگنال می‌دهد که تولید انسولین را متوقف کند.

زمانی که سلول‌های ماهیچه‌ای، چربی و کبد ‌نتوانند به انسولین پاسخ مناسبی بدهند در واقع ‌نتوانند گلوکز را از خون به طور موثر جذب کنند یا آن را ذخیره کنند مقاومت به انسولین اتفاق می افتد. در نتیجه، لوزالمعده انسولین بیشتری تولید می‌کند تا بر افزایش سطح گلوکز خون غلبه کند. به این حالت هیپرانسولینمی می گویند.

تا زمانی که لوزالمعده بتواند انسولین کافی برای غلبه بر پاسخ ضعیف سلول ها به انسولین تولید کند، سطح قند خون  در محدوده سالم باقی می ماند. اگر سلول ها نسبت به انسولین بیش از حد مقاوم شوند، منجر به افزایش سطح گلوکز خون (هیپرگلیسمی) می شود که به مرور زمان منجر به پیش دیابت و دیابت نوع 2 می شود.

علاوه بر دیابت نوع 2، مقاومت به انسولین با چندین بیماری دیگر نیز مرتبط است، از جمله:

 چاقی، بیماری قلبی عروقی، بیماری کبد چرب غیر الکلی ، سندرم متابولیک، سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)

تفاوت بین مقاومت به انسولین و دیابت چیست؟

هر کسی ممکن است به مقاومت به انسولین مبتلا شود ( به طور موقت یا مزمن). با گذشت زمان، مقاومت مزمن به انسولین اگر درمان نشود یا قابل درمان نباشد، می تواند منجر به پیش دیابت و سپس دیابت نوع 2 شود.

پیش دیابت زمانی اتفاق می افتد که سطح گلوکز خون  بالاتر از حد طبیعی باشد، اما به اندازه کافی بالا نباشد که به عنوان دیابت تشخیص داده شود. پیش دیابت معمولاً در افرادی رخ می دهد که از قبل مقداری مقاومت به انسولین دارند.

پیش دیابت می تواند منجر به دیابت نوع 2 (T2D) شود که شایع ترین نوع دیابت است. T2D زمانی اتفاق می افتد که لوزالمعده  انسولین کافی تولید نمی کند یا بدن به خوبی از انسولین استفاده نمی کند (مقاومت به انسولین) و در نتیجه سطح گلوکز خون بالا می رود.

دیابت نوع 1 (T1D) زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن  به دلیل نامعلومی به سلول های تولید کننده انسولین در لوزالمعده حمله می کند و آنها را از بین می برد. T1D یک بیماری خودایمنی و مزمن است و افراد مبتلا به T1D برای زندگی و سلامت باید انسولین مصنوعی تزریق کنند. در حالی که T1D به دلیل مقاومت به انسولین ایجاد نمی شود، افراد مبتلا به T1D می توانند سطوحی از مقاومت به انسولین را تجربه کنند که در آن سلول های آنها به خوبی به انسولینی که تزریق می کنند پاسخ نمی دهند.

دیابت بارداری نوعی دیابت موقتی است که می تواند در دوران بارداری اتفاق بیفتد. این نوع دیابت می تواند به علت مقاومت به انسولین باشد که به خاطر هورمون هایی است که جفت می سازد. دیابت بارداری معمولا پس از زایمان از بین می رود.

از یک آزمایش خون به نام هموگلوبین گلیکوزه (A1c)  برای تشخیص دیابت استفاده می کنند. این هموگلوبین ، میانگین سطح قند خون را در سه ماه گذشته نشان می دهد. به طور کلی:

 سطح A1c کمتر از 5.7٪ طبیعی در نظر گرفته می شود.

 سطح A1c بین 5.7 تا 6.4 درصد به عنوان پیش دیابت در نظر گرفته می شود.

 سطح A1c 6.5٪ یا بالاتر در دو آزمایش جداگانه نشان دهنده دیابت نوع 2 است.

افراد مبتلا به دیابت نوع 1 معمولاً پس از تشخیص، سطح A1C بسیار بالا و گلوکز خون بسیار بالایی دارند زیرا پانکراس آنها انسولین بسیار کمی تولید می کند یا اصلاً انسولین تولید نمی کند.

مقاومت به انسولین چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

مقاومت به انسولین می‌تواند بر هر کسی تأثیر بگذارد ، لازم نیست فرد دیابت داشته باشد و می‌تواند موقتی یا مزمن باشد (مثلاً استفاده از داروهای استروئیدی برای مدت کوتاهی باعث مقاومت به انسولین می‌شود). دو عامل اصلی که به نظر می رسد در مقاومت به انسولین نقش دارند، چربی اضافی بدن، به ویژه در اطراف شکم، و کمبود فعالیت بدنی هستند.

افراد مبتلا به پیش دیابت و دیابت نوع 2 معمولاً سطحی از مقاومت به انسولین دارند. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نیز می توانند مقاومت به انسولین را تجربه کنند.

مقاومت به انسولین چگونه بر بدن تأثیر می گذارد؟

ایجاد مقاومت به انسولین به طور معمول تولید انسولین (هیپرانسولینمی) را افزایش می دهد تا بدن بتواند سطح قند خون سالم را حفظ کند. افزایش سطح انسولین می تواند منجر به افزایش وزن شود که به نوبه خود مقاومت به انسولین را بدتر می کند.

هیپرانسولینمی نیز با شرایط زیر همراه است:

 سطوح تری گلیسیرید بالاتر.

 سخت شدن شریان ها (آترواسکلروز).

 فشار خون بالا (فشار خون بالا).

مقاومت به انسولین همچنین ویژگی اصلی سندرم متابولیک است، که مجموعه ای از ویژگی هایی است که چربی اضافی دور کمر و مقاومت به انسولین را با افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی، سکته مغزی و دیابت نوع 2 مرتبط می کند.

ویژگی های سندرم متابولیک عبارتند از:

 افزایش سطح گلوکز خون.

 سطح تری گلیسیرید بالا.

 سطوح پایین کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL).

 فشار خون بالا.

برای داشتن سندرم متابولیک، لازم نیست هر چهار مورد از این ویژگی ها را داشته باشید.

علائم مقاومت به انسولین چیست؟

اگر فردی  مقاومت به انسولین داشته باشد ولی لوزالمعده بتواند تولید انسولین را افزایش دهد تا سطح قند خون را در محدوده نگه دارد، فرد  هیچ علامتی نخواهد داشت.

با این حال، با گذشت زمان، مقاومت به انسولین می‌تواند بدتر شود و سلول‌های لوزالمعده که انسولین را می‌سازند، فرسوده می‌شوند. در نهایت، لوزالمعده دیگر قادر به تولید انسولین کافی برای غلبه بر مقاومت نیست، که منجر به افزایش قند خون (هیپرگلیسمی) می شود که علائمی را ایجاد می کند.

علائم قند خون بالا عبارتند از:

 افزایش تشنگی.

 تکرر ادرار .

 افزایش گرسنگی.

 تاری دید.

 سردرد.

 عفونت واژن و پوست.

 بریدگی ها و زخم هایی که دیر التیام می یابند.

بسیاری از مردم ، اغلب برای سال ها هیچ علامتی از پیش دیابت ندارند. پیش دیابت ممکن است تا زمانی که به دیابت نوع 2 تبدیل نشود نامرئی باشد. برخی از افراد مبتلا به پیش دیابت ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:

 پوست تیره در زیر بغل یا پشت و کناره های گردن که آکانتوز نیگریکانس نامیده می شود.

 برچسب های پوستی (توده های کوچک پوست).

 تغییرات چشمی که می تواند منجر به رتینوپاتی مرتبط با دیابت شود.

اگر هر یک از این علائم را تجربه می کنید، مهم است که به پزشک خود مراجعه کنید و آزمایشات مربوطه را انجام دهید.

چه چیزی باعث مقاومت به انسولین می شود؟

دانشمندان هنوز نایافته های زیادی در مورد چگونگی ایجاد مقاومت به انسولین دارند. تا کنون، آنها چندین ژن را شناسایی کرده اند که باعث می شود فرد کم و بیش به مقاومت به انسولین مبتلا شود. علاوه بر این، افراد مسن بیشتر مستعد مقاومت به انسولین هستند.

علل اکتسابی مقاومت به انسولین :  علل اکتسابی، به این معنی که شما با علت مقاومت به انسولین متولد نشده اید که  عبارتند از عوامل و شرایط مختلفی  که می توانند باعث درجات مختلفی از مقاومت به انسولین شوند. دانشمندان بر این باورند که چربی اضافی بدن، به ویژه در اطراف شکم، و عدم فعالیت بدنی دو عامل اصلی در ایجاد مقاومت به انسولین هستند.

چربی اضافی بدن: دانشمندان معتقدند چاقی، به خصوص چربی اضافی در شکم و اطراف اندام های شما (چربی احشایی)، یکی از دلایل اصلی مقاومت به انسولین است. اندازه‌گیری دور کمر 40 اینچ یا بیشتر برای مردان و افرادی که در هنگام تولد مرد هستند و 35 اینچ یا بیشتر برای زنان و افرادی که در بدو تولد زن تعیین شده‌اند، با مقاومت به انسولین مرتبط است. مطالعات نشان داده‌اند که چربی شکم، هورمون‌ها و سایر موادی را می‌سازد که می‌توانند به التهاب طولانی‌مدت در بدن شما کمک کنند. این التهاب ممکن است در مقاومت به انسولین نقش داشته باشد

 عدم تحرک بدنی: فعالیت بدنی بدن شما را نسبت به انسولین حساس تر می کند و عضله ای می سازد که می تواند گلوکز خون را جذب کند. عدم فعالیت بدنی می تواند اثرات معکوس داشته باشد و باعث مقاومت به انسولین شود. علاوه بر این، کمبود فعالیت بدنی و سبک زندگی کم تحرک با افزایش وزن همراه است که می تواند به مقاومت به انسولین نیز کمک کند.

 رژیم غذایی: رژیم غذایی حاوی غذاهای بسیار فرآوری شده با کربوهیدرات بالا و چربی های اشباع شده با مقاومت به انسولین مرتبط است. بدن شما غذاهای بسیار فرآوری شده و پر کربوهیدرات را خیلی سریع هضم می کند که باعث افزایش قند خون می شود. این فشار مضاعفی بر پانکراس شما وارد می کند تا انسولین زیادی تولید کند که به مرور زمان می تواند منجر به مقاومت به انسولین شود.

 داروهای خاص: برخی داروها می توانند باعث مقاومت به انسولین شوند، از جمله استروئیدها، برخی از داروهای فشار خون، برخی درمان های HIV و برخی داروهای روانپزشکی.

اختلالات هورمونی که می تواند باعث مقاومت به انسولین شود:

بدن  صدها هورمون می‌سازد که عملکردهای مختلف بدن را با انتقال پیام‌ها از طریق خون به اندام‌ها، ماهیچه‌ها و سایر بافت‌ها هماهنگ می‌کنند. این سیگنال ها به بدن  می گویند که چه کاری و چه زمانی باید انجام دهد. مشکلات مربوط به برخی هورمون ها می تواند بر میزان استفاده بدن از انسولین تأثیر بگذارد. اختلالات هورمونی که می توانند باعث مقاومت به انسولین شوند عبارتند از:

 سندرم کوشینگ: این وضعیت زمانی رخ می دهد که کورتیزول اضافی در بدن شما وجود داشته باشد. کورتیزول، "هورمون استرس" برای تنظیم سطح قند خون (با افزایش آنها) و تبدیل غذا به انرژی حیاتی است. کورتیزول اضافی می تواند اثرات انسولین را خنثی کند و باعث مقاومت به انسولین شود.

 آکرومگالی: این یک بیماری نادر اما جدی است که زمانی اتفاق می افتد که سطح هورمون رشد (GH) بالا باشد. سطوح بالای GH می تواند باعث افزایش تولید گلوکز شود که می تواند منجر به مقاومت به انسولین شود.

 کم کاری تیروئید: این وضعیت زمانی اتفاق می افتد که تیروئید  کم کار است و هورمون تیروئید کافی تولید نمی کند. تیروئید نقش زیادی در تنظیم متابولیسم ایفا می کند (چگونه بدن  غذایی که می خورید را به انرژی تبدیل می کند). هنگامی که بدن هورمون تیروئید بسیار کمی تولید می کند، متابولیسم بدن از جمله متابولیسم گلوکز  کاهش می یابد که می تواند منجر به مقاومت به انسولین شود.

شرایط ژنتیکی که باعث مقاومت به انسولین می شود:

برخی از شرایط ژنتیکی ارثی (شرایطی که با آن متولد شده اید) می توانند به دلایل مختلف باعث مقاومت به انسولین شوند. گروهی از شرایط مرتبط نادر وجود دارد که به عنوان سندرم های مقاومت شدید به انسولین ارثی توصیف می شوند که بخشی از یک طیف در نظر گرفته می شوند. این سندرم‌ها که از خفیف‌ترین تا شدیدترین فهرست‌بندی شده‌اند عبارتند از:

 سندرم مقاومت به انسولین نوع A: در افراد مبتلا به سندرم مقاومت به انسولین نوع A، مقاومت به انسولین ، تنظیم قند خون را مختل می کند و در نهایت منجر به دیابت می شود. مقاومت به انسولین و سایر علائم اغلب تا بلوغ یا بعد از آن آشکار نمی شوند و به طور کلی تهدید کننده زندگی نیست.

 سندرم رابسون-مندنهال Rabson-Mendenhall syndrome : افرادی که به سندرم رابسون-مندنهال مبتلا هستند، از قبل از تولد به طور غیرعادی کوچک هستند و نوزادان مبتلا رشد نمی کنند، به این معنی که با سرعت مورد انتظار رشد نمی کنند و وزن اضافه نمی کنند. افراد مبتلا به سندرم رابسون-مندنهال در اوایل زندگی علائم و نشانه ها را بروز می دهند و تا نوجوانی یا 20 سالگی زندگی می کنند. مرگ معمولاً از عوارض مرتبط با دیابت ناشی می شود.

 سندرم Donohue:  افراد مبتلا به سندرم Donohue از قبل از تولد به طور غیرعادی کوچک هستند و نوزادان مبتلا به اختلال رشد هستند. علائم اضافی که بلافاصله پس از تولد آشکار می شوند عبارتند از کمبود بافت چربی زیر پوست، تحلیل رفتن (آتروفی) عضلات و رشد بیش از حد موهای بدن (هیرسوتیسم). بیشتر کودکان مبتلا به این بیماری بیشتر از 2 سالگی زنده نمی مانند.

سایر شرایط ارثی که باعث مقاومت به انسولین می شوند عبارتند از:

 دیستروفی میوتونیک: این نوعی از دیستروفی عضلانی است که بر عضلات، چشم ها و اندام های سیستم غدد درون ریز، که شامل پانکراس نیز می شود، تاثیر می گذارد. حساسیت عضلانی به انسولین در افراد مبتلا به دیستروفی میوتونیک حدود 70 درصد کاهش می یابد که منجر به مقاومت به انسولین می شود.

 سندرم آلستروم: این یک بیماری ارثی نادر است که با از دست دادن پیشرونده بینایی و شنوایی، کاردیومیوپاتی متسع، چاقی، دیابت نوع 2 و کوتاهی قد مشخص می شود.

 سندرم ورنر: این یک اختلال پیشرونده نادر است که با ظهور تسریع غیرمعمول پیری (پروجریا) مشخص می شود. این بر بسیاری از جنبه های بدن تأثیر می گذارد، از جمله تولید غیر طبیعی انسولین و مقاومت در برابر اثرات انسولین.

 لیپودیستروفی ارثی: این وضعیتی است که در آن بدن چربی را به درستی استفاده و ذخیره نمی کند. علت اصلی مقاومت به انسولین در لیپودیستروفی این است که گلوکز اضافی نمی تواند در بافت چربی ذخیره شود.

تشخیص و آزمایشات

تشخیص مقاومت به انسولین دشوار است زیرا آزمایش معمولی برای آن وجود ندارد و تا زمانی که پانکراس شما انسولین کافی برای غلبه بر مقاومت تولید می کند، هیچ علامتی نخواهید داشت.

پزشک معمولا چندین عامل را هنگام ارزیابی مقاومت به انسولین در نظر می گیرد، از جمله:

 سابقه پزشکی.

 سابقه خانوادگی.

 معاینه فیزیکی.

 علائم و نشانه ها.

 نتایج تست ها.

 آزمایشاتی برای ارزیابی مقاومت به انسولین انجام خواهد شد:

پزشک ممکن است آزمایش های زیر را برای تشخیص مقاومت به انسولین و/یا پیش دیابت یا دیابت تجویز کند:

• گلوکز: از گلوکز ناشتا (FBS) یا تست تحمل گلوکز (GTT) برای غربالگری، تشخیص و/یا پایش پیش دیابت، دیابت نوع 2 یا دیابت بارداری استفاده  می شود.
• هموگلوبین گلیکوزیله A1c )): این آزمایش میانگین سطح گلوکز خون را در سه ماه گذشته نشان می دهد.
• پانل لیپید: این گروهی از آزمایشات است که لیپیدهای خاص خون شما را اندازه گیری می کند، مانند کلسترول تام، کلسترول LDL، کلسترول HDL و تری گلیسیرید.
• انسولین  (Insulin): تست انسولین نوعی آزمایش خون است که در ارزیابی تولید انسولین توسط سلول‌های بتا در پانکراس نقش دارد. این تست برای تشخیص وجود تومور تولید کننده انسولین در سلول‌های جزیره‌ای پانکراس (انسولینوم)، شناسایی علت کاهش قند خون (هیپوگلیسمی) و شناسایی مقاومت به انسولین، و تعیین این که چه زمانی یک دیابتی نوع دو ممکن است نیاز به شروع مصرف انسولین داشته باشد، کاربرد دارد. میزان انسولین در افراد دارای مقاومت به انسولین به میزان قابل توجهی بالا است.
• تست هومئوستاتیک (HOMA-IR): از طریق این آزمایش میزان گلوکز و انسولین ناشتا با استفاده از فرمول ریاضی مشخص می‌شود و برای ارزیابی وجود حساسیت به انسولین و عملکردی که سلول های بتای پانکراس دارند انجام می گیرد.

از طریق شاخص هومئوستاتیک کمیت مقاومت به انسولین به دست می آید و چنان چه مقدار حاصل شده بالا باشد نشان دهنده مقاومت به انسولین است.

فرمول محاسبه ی اندکس HOMA.IR به صورت زیر می باشد. واحدهای مورداستفاده درفرمول HOMA.IR درمورد گلوکز mg/dL است و در مورد انسولین micro.U/L می باشد. فرمول HOMA-Beta هم مانند HOMA-IR برای ارزیابی مقاومت / حساسیت انسولین و برآورد عملکرد سلول های بتای پانکراتیک به کارمی رود:

• آزمون تحمل انسولین ITT : این ازمایش در افرادی که دچار چاقی مفرط و مبتلا به تخمدان پلی کیستیک هستند بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. این آزمون با تزریق انسولین همراه بوده و بعد از آن گلوکز و انسولین دوباره اندازه گیری می شود.
• آزمایش لیپوپروتئین کم‌چگالی کوچک (sdLDL): از طریق این آزمایش میزان ذرات کوچک LDL در خون مشخص می‌شود.در صورت مقاومت به انسولین میزان ذرات sdLDL بالا است‌.

HsCRP: این تست جهت بررسی التهاب در بیماران مبتلا به  مقاومت به انسولین به عنوان ریسک فاکتور ابتلا به بیماری های قلبی عروقی اندازه گیری می شود و نسبت به افراد سالم ممکن است در بیماران مبتلا به مقاومت به انسولین بالا باشد.

مرکز تخصصی راز شیراز، یکی از بهترین آزمایشگاه‌های شیراز برای انجام این آزمایش ها است. نتایج آزمایش‌ها در این مرکز با رعایت دقیق کلیه استانداردها، دارای حداکثر دقت است. تخصص و مهارت نیروهای تیم راز، و کیفیت و دقت دستگاه‌های بکار رفته در آزمایشگاه راز، آن را تبدیل به یکی از مجهزترین مراکز آزمایشگاهی بخش خصوصی دراستان فارس کرده است.

همکاران ما در آزمایشگاه راز شیراز با شماره تلفن‌های 07132369393-6 و یا از طریق واتساپ با شماره 09914444130 منتظر دریافت سؤالات و راهنمایی شما در این زمینه هستند.

مدیریت و پیشگیری

از آنجایی که همه عواملی که در ایجاد مقاومت به انسولین نقش دارند، مانند عوامل ژنتیکی و سن قابل درمان نیستند، اصلاح سبک زندگی درمان اولیه مقاومت به انسولین است. اصلاحات سبک زندگی عبارتند از:

 داشتن یک رژیم غذایی سالم: پزشک یا متخصص تغذیه ممکن است توصیه کند از خوردن مقادیر بیش از حد کربوهیدرات ها (که تولید انسولین اضافی را تحریک می کند) و مصرف کمتر چربی ناسالم، شکر، گوشت قرمز و نشاسته های فرآوری شده را توصیه کند. در عوض، آنها احتمالاً توصیه می‌کنند که رژیم غذایی حاوی غذاهای کامل که شامل سبزیجات، میوه‌ها، غلات کامل، ماهی و مرغ بدون چربی بیشتر باشد.

 فعالیت بدنی: انجام فعالیت بدنی منظم با شدت متوسط ​​به افزایش مصرف انرژی گلوکز و بهبود حساسیت عضلات به انسولین کمک می کند. یک جلسه ورزش با شدت متوسط ​​می تواند جذب گلوکز را حداقل تا 40 درصد افزایش دهد.

 از دست دادن وزن اضافی:  تلاش برای کاهش وزن اضافی برای درمان مقاومت به انسولین بسیار حائز اهمیت است. یک مطالعه نشان داد که کاهش 7 درصد از وزن اضافی می تواند شروع دیابت نوع 2 را تا 58 درصد کاهش دهد.

با گذشت زمان، این تغییرات سبک زندگی می تواند منجر به تغییرات زیر شود :

 افزایش حساسیت به انسولین (کاهش مقاومت به انسولین).

کاهش سطح گلوکز خون

کاهش فشار خون

 کاهش سطح تری گلیسیرید و کلسترول LDL ("بد")

افزایش سطح کلسترول HDL ("خوب")

عوارض مقاومت به انسولین چیست؟

اکثر عوارضی که می تواند از مقاومت به انسولین ایجاد شود مربوط به ایجاد عوارض عروقی (رگ خونی) به دلیل افزایش سطح قند خون و افزایش سطح انسولین (هیپرانسولینمی) است.

همه کسانی که مقاومت به انسولین دارند، دچار عوارض نمی شوند. اگر مقاومت به انسولین، دیابت نوع 2 یا سندرم متابولیک برای شما تشخیص داده شده است، مهم است که به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید و برنامه درمانی خود را دنبال کنید تا از این عوارض جلوگیری کنید.

اگر مقاومت به انسولین یا شرایط مربوط به مقاومت به انسولین برای شما تشخیص داده شده است، مهم است که به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید که سطح قند خون شما در محدوده سالم است و درمان شما موثر است.

اگر سابقه خانوادگی دیابت یا شرایطی دارید که می تواند باعث مقاومت به انسولین شود، با پزشک خود در مورد خطر ابتلا به مقاومت به انسولین صحبت کنید.

سخن پایانی

مقاومت به انسولین یک وضعیت پیچیده است که می تواند به طرق مختلف بر سلامت شما تأثیر بگذارد. از آنجایی که تا زمانی که به پیش دیابت یا دیابت نوع 2 تبدیل نشود هیچ علامتی ندارد، بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که با حفظ وزن مناسب، ورزش منظم و رژیم غذایی سالم از مقاومت به انسولین جلوگیری کرده و آن را معکوس کنید آگاهی از عوامل خطر و روش‌های پیشگیری می‌تواند به کاهش بروز این بیماری و عوارض آن کمک کند. اگر سابقه خانوادگی دیابت یا شرایطی دارید که می تواند باعث مقاومت به انسولین شود، با پزشک خود در مورد خطر ابتلا به مقاومت به انسولین صحبت کنید و حتما برای آزمایش خون برای چکاپ اقدام نمایید. تشخیص زودهنگام می تواند به درمان موثر کمک کند.
آزمایشگاه طبی راز با بهره مندی از جدیدترین تجهیزات روز دنیا و پزشکان مجرب به عنوان بهترین آزمایشگاه تخصصی برای انجام  آزمایشات قند خون و انسولین و فاکتورهای مرتبط با آن ها   در شهر شیراز به شمار می رود.
این مجموعه جواب آزمایش های شما عزیزان را در سریع ترین زمان آماده نموده و می توانید بدون مراجعه حضوری و به صورت آنلاین جواب آزمایش خود را دریافت نمایید.

تهیه کننده :

مرضیه آزاد ، کارشناس ارشد ایمنی شناسی پزشکی -واحد تحقیق و توسعه آزمایشگاه پاتوبیولوژی راز

زیر نظر :

 دکتر عزت اله اسدی ، متخصص پاتولوژی بالینی و تشریحی- آزمایشگاه راز