روش های مختلفی برای انجام آزمایش HIV وجود دارد. اولویت انجام هر یک از این روش‌ها به زمان آلوده شدن فرد بستگی دارد. پس از آلوده شدن فرد با HIV، ویروس به سرعت در بدن او تکثیر می یابد و ذرات ویروس در خون او قابل شناسایی می باشند. با این وجود، تولید آنتی بادی های اختصاصی ضد ویروس ایدز و رسیدن مقدار آنها به سطح قابل تشخیص در خون افراد آلوده تا چند هفته پس از آلودگی طول می کشد. بنابراین با توجه به مدت زمانی که از مواجهه فرد با عوامل پرخطر گذشته است، نوع آزمایش HIV مشخص می‌شود. این آزمایش ها در انواع مختلفی هستند که در ادامه مطلب معرفی خواهند شد.
۱- آزمایش p24: آزمایش مربوط به بررسی وجود آنتی‌ژن‌های ویروس (P24) در نمونه خون فرد می‌باشد. با انجام این آزمایش تشخیص بیماری AIDS در مراحل ابتدایی بیماری امکان پذیر است. همچنین در موارد مشکوکی که احتمال تداخل نتایج تست های آنتی بادی و آنتی‌ژن وجود دارد، انجام این تست توصیه می شود.
۲-آزمایش HIV Ab/Ag : از طریق این آزمایش وجود آنتی ژن ویروس (p24) و آنتی بادی های اختصاصی HIV، بطور همزمان مورد بررسی قرار می گیرد. از این رو با کمک این آزمایش، احتمال تشخیص آلودگی فرد بیشتر است. با استفاده از روش HIV Ab/Ag تشخیص آلودگی فرد ۲ تا ۶ هفته پس از مواجهه با عوامل پرخطر امکان پذیر است.
۳- آزمایش HIV IgM/IgG/IgA: با کمک این تست، آنتی بادی های اختصاصی ویروس ایدز را در نمونه خون یا مایعات بدن می توان شناسایی کرد. این آزمایش در اغلب افراد، عفونت HIV را ۳ تا ۱۲ هفته پس از مواجهه با ویروس مشخص می‌کند.
۴- تست های خانگی: این تست ها با استفاده از نمونه بزاق دهان یا خون سر انگشت در منزل یا محل کار و توسط خود فرد قابل انجام هستند. نتایج این آزمایش ها در مدت زمان ۲۰ دقیقه مشخص می شود. اگرچه انجام این تست ها آسان و راحت و توسط خود فرد قابل انجام است، اما باید توجه داشت که حساسیت آنها کمتر از تست های آزمایشگاهی است . علاوه بر این، در صورتی که توسط افراد آموزش دیده انجام نگیرد، دقت پایینی دارند. بنابراین با انجام تست های خانگی این احتمال وجود دارد که تعدادی از افراد آلوده به ویروس HIV شناسایی نشوند و نتایج آنها بصورت منفی کاذب مشاهده شود. این افراد می توانند به راحتی ویروس ایدز را به افراد سالم انتقال دهند.
