تكلفة الاختبار: 738,770 ریال

حالة عرض الاختبار: موجود

نوع العينة:

ادرار رندوم, ادرار 2 ساعته يا ادرار ۲۴ ساعته

حجم العينة:

5ml

أصغر حجم للعينة:

1ml

تخزين العينة:

پایداری نمونه ادرار بعد از سانتریفیوژ: در دمای محیط 2 روز، در دمای یخچال 10 روز و در دمای فریزر 3 هفته است.

عينة الشحن:

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

 

دليل جمع العينات:

در مورد جمع آوری ادرار 2 ساعته، ساعت 8 صبح مثانه باید تخلیه گشته و ادرار دور ریخته شود و پس از آن تا ساعت 10 ادرار در ظرف ادرار جمع آوری گردد.نمونه در زمان جمع‌آوري در محيط خنك نگهداري شود.

معلومات ضرورية عن المريض:

سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

التحضير اللازم قبل أخذ العينات:

ترجیحا ناشتا ( قبل از جمع آوری نمونه به مدت ۸ ساعت )

المعلومات السريرية:

غلظت آمیلاز ادرار برای تایید تشخیص پانکراتیت استفاده می شود، اگرچه سایر بیماری های غیر لوزالمعدی هم می توانند موجب افزایش سطح آمیلاز ادرار شوند. سطح آمیلاز ادرار بعد از خون افزایش می یابد. چندین روز پس از شروع روند بیماری، ممکن است سطح آمیلاز سرم طبیعی باشد در حالی که سطح ادراری آن شدیدا افزایش می یابد. غلظت آمیلاز ادرار خصوصا برای تشخیص دیرهنگام پانکراتیت در دوره ی این بیماری مفید است.در پانکراتیت حاد، افزایش گذرا در فعالیت آمیلاز سرم در عرض ۲ تا ۱۲ ساعت بعد از شروع اتفاق می افتد و معمولا بعد از گذشت روز سوم یا چهارم به حالت عادی برمی گردد. ۴ تا ۶ برابر محدوده مرجع افزایش فعالیت آنزیم در ۱۲ تا ۷۲ ساعت ابتدایی معمول است. مقادیر افزایش فعالیت آنزیم سرم با شدت اختلال پانکراس مرتبط نیست. از آنجایی که چندین ارگان این آنزیم را تولید می کنند، بنابراین این آنزیم یک شاخص ویژه برای عملکرد پانکراس نمی باشد .دلایل افزایش آمیلاز ادرار :سکته ریوی، پانکراتیت عود کننده مزمن، پانکراتیت حاد، بیماری GI، زخم پپتیک نفوذکننده به لوزالمعده، کوله سیستیت حاد، کتواسیدوز دیابتی، بیماری های روماتوئید، سارکومای استئوژنیک، کرایوگلوبولینمی، پاروتیدیت (اوریون) و پارگی حاملگی خارج رحمی می توانند باعث افزایش سطوح آمیلاز ادرار شوند.

اسم طريقة القياس:

Enzymatic Colorimetric

أسماء مشابهة:

U.Amylase R-١،٤-آلفا - D گلوکانوهیدرولاز

متطلبات العينة:

نام و نام خانوادگی-نوع نمونه

العوامل المتداخلة:

اتیل الکل، دگزامتازون، آمینوسالیسیلیک اسید، کورتیکواستروئیدها، آزاتیوپرین، آسپیرین، پردنیزون، قرص های ضد بارداری، مسکن های نارکوتیک، گلوکوکورتیکوئیدها، متیل دوپا، دیورتیک های لوپ (مانند فوروزماید) و ماده حاجب حاوی ید داروهایی هستند که ممکن است باعث افزایش سطوح آمیلاز در ادرار شوند و در مقابل داروهایی مثل گلوکز، اگزالات ها و سیترات ها می توانند سبب کاهش سطوح آمیلاز ادرار شوند. همچنین محلول دکستروز IV می تواند باعث نتیجه منفی کاذب در آزمایش شود.