کلسیم کل آزمایش خونی است که اغلب برای ارزیابی وضعیت کلسیم درخواست می شود. در بیشتر موارد، بازتاب خوبی از مقدار کلسیم آزاد موجود در خون است، زیرا تعادل بین آزاد و کلسیم متصل معمولاً پایدار و قابل پیش بینی است. با این حال، در برخی افراد، تعادل بین کلسیم آزاد و کلسیم متصل به هم می خورد و کلسیم کل انعکاس خوبی از وضعیت کلسیم نیست.
در این شرایط، اندازه گیری کلسیم یونیزه ممکن است ضروری باشد. برخی از شرایطی که کلسیم یونیزه شده باید آزمایش انتخابی باشد عبارتند از: بیماران بدحال، کسانی که تزریق خون یا مایعات داخل وریدی دریافت میکنند، بیمارانی که تحت عمل جراحی بزرگ قرار می‌گیرند، و افراد مبتلا به ناهنجاری‌های پروتئین خون مانند آلبومین کم.
نوسانات زیاد در کلسیم یونیزه می تواند باعث کند شدن قلب یا ضربان بیش از حد سریع شود، می تواند باعث اسپاسم عضلات (تتانی) شود و می تواند باعث گیجی یا حتی کما شود. در افرادی که به شدت بیمار هستند، پایش سطح کلسیم یونیزه شده برای درمان و پیشگیری از عوارض جدی می تواند بسیار مهم باشد.
آزمایش کلسیم خون می‌تواند مشکلات مرتبط با سطح کلسیم را شناسایی کند. برخی از مواردی که باعث تغییر سطح کلسیم خون می‌شوند عبارتند از:
1. بیماری‌های پاراتیروئید: اختلالات در غده پاراتیروئید می‌تواند منجر به افزایش یا کاهش سطح کلسیم خون شود.
2. بیماری‌های کلیه: مشکلات در کلیه می‌تواند منجر به اختلال در تعادل کلسیم در بدن شود.
3. بیماری‌های استخوانی: برخی بیماری‌های مرتبط با استخوان مانند اوستئوپروز (کاهش استحکام استخوان) می‌توانند تأثیری بر سطح کلسیم خون داشته باشند.
4. سرطان: برخی از سرطان‌ها می‌توانند سطح کلسیم خون را تغییر دهند، به عنوان مثال سرطان پاراتیروئید یا سرطان ریه.
5. مصرف داروها: برخی داروها می‌توانند تأثیری بر سطح کلسیم خون داشته باشند، مانند داروهایی که برای کنترل فشار خون یا التهابات استفاده می‌شوند
