تكلفة الاختبار: 0 ریال

حالة عرض الاختبار: موجود

نوع العينة: serum, plasma EDTA and hydrate

حجم العينة: 1ml

أصغر حجم للعينة: 0.5ml

تخزين العينة: 7روز در دمای2تا8درجه سانتیگراد،3ماه در دمای منفی20درجه سانتیگراد

عينة الشحن: انتقال در شرایط یخچالی یا فریز

دليل جمع العينات: ترجیحا بین 10 تا 14 روز پس از فاز حاد نمونه گیری انجام شود

معلومات ضرورية عن المريض: سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

التحضير اللازم قبل أخذ العينات: نيازي به ناشتايي یا آمادگی خاصی نمي باشد.

المعلومات السريرية: مایکوپلاسماها کوچکترین اُرگانیسم های آزاد بیماریزا در انسان می باشند. این اُرگانیسم ها فاقد دیواره سلولی می باشند. بر خلاف ویروس ها این اُرگانیسم ها هم واجد DNA و هم RNA می باشند. مهمترین عامل بیماریزای این گروه مایکوپلاسما پنومونیه می باشد که موجب عفونتهای ریوی می شود. این اُرگانیسم یکی از شایع ترین علل عفونت دستگاه تنفسی فوقانی و پنومونی در اطفال و نوجوانان می باشد. آلودگی معمولاً از طریق قطرات آلوده به اُرگانیسم وارد دستگاه تنفسی شده و منجر به عفونت ریوی می گردد. این اُرگانیسم در محیط کشت بسیار دیر رشد می کند و جداسازی آن مشکل می باشد. بنابراین روشهای سرولوژیک جهت تشخیص عفونت مورد استفاده گرار می گیرند. اخیراً از روشهای مولکولی ( تکثیر DNA) به عنوان تست تأییدی جهت تشخیص قطعی عفونت استفاده می شود. در صورتی که تنها آنتی بادی IgG مثبت باشد: نشاندهنده عفونت پیشین فرد به مایکوپلاسما می باشد. نتایج منفی تست وجود بیماری مرتبط با مایکوپلاسما پنومونیه را رد نمی کند. . زیرا ممکن است نمونه گیری قبل از ظهور آنتی بادی در خون گرفته شده باشد. نمونه های سرمی جمع آوری شده در ابتدای فاز حاد بیماری ممکن است در تعیین کلاس آنتی بادیهای IgG و IgM با روشهای سرولوژیک منفی باشد. در صورت مشاهده تظاهرات بالینی مطابق با بیماری پیشنهاد می شود ۲۱- ۱۴ روز بعد نمونه گیری مجدد گردد. افزایش ۴ برابری مقادیر IgG به همراه مقادیر بالای IgM طی دوبار نمونه گیری در فاصله زمانی ۲ تا ۴ هفته، نشاندهنده عفونت فعال (اخیر) می باشد. ۱- نتایج آزمون باید همراه با علائم بیمار، تاریخچه بالینی و دیگر یافته های آزمایشگاهی ارزیابی شود. ۲- به دلیل مشکلات در جداسازی ویروس از محیط کشت؛ روشهای سرولوژیک از اهمیت خاصی در تشخیص بیماری برخوردار است. ۳- آزمایشات سرولوژیک حساسیت، ایمنی و عفونت اولیه مایکوپلاسما پنومونیه را تعیین می کنند. ۴- روش ELISA جهت تشخیص عفونت مایکوپلاسما پنومونیه از حساسیت، ویژگی و قابلیت دسترسی بالایی برخوردارند. ۵- ادامه حضور و یا عدم وجود آنتی بادی نمی تواند در موفقیت یا شکست درمان تعیین کننده باشد. ۶- آزمون نباید به عنوان یک تست غربالگری برای کل جمعیت در نظر گرفته شود و تنها در بیمارانی که دارای شواهد بالینی عفونت مایکوپلاسمایی می باشند؛ مورد استفاده قرار می گیرد. ۷- آزمون برای نوزادان و بیماران دچار نقص سیستم ایمنی مفید نمی باشد.

أسماء مشابهة: M pneumoniae IgG-Mycoplasma Pneumoniae Ab (IgG)

متطلبات العينة: نام و نام خانوادگی-نوع نمونه

العوامل المتداخلة: مصرف داروهای تضعیف کننده یا مهارکننده سیستم ایمنی و آنتی بیوتیکها ممکن است منجر به نتایج منفی کاذب گردد. نکته ۱: گونه های دیگر مایکوپلاسما (Mycoplasma genitalium , Mycoplasma hominis)، گونه های Ureaplasma و سایر باکتریها از جمله لژیونلا پنوموفیلا، کلامیدوفیلا پنومونیه و کوکسیلا بورنتی ممکن است با آنتی بادیهای مایکوپلاسما پنومونیه واکنش متقاطع (Cross–reaction) داده و منجر به نتایج مثبت کاذب شوند. نکته ۲: موارد مثبت کاذب در افرادی که سابقه عفونت پیشین را داشته اند؛ مشاهده شده است.( بویژه در افراد بالای ۴۰ سال سن) نکته ۳: در صورت نمونه گیری پیش از ظهور آنتی بادی در سرم و در افراد دچار نقص سیستم ایمنی ممکن است موارد منفی کاذب مشاهده شود. نکته ۴: نمونه های دارای همولیز و لیپمیک شدید، ذرات فیبرین، آلودگی باکتریایی و حرارت دیده ممکن است در آزمایش ایجاد تداخل نماید.