فاکتور روماتوئید (RF) یک اتوآنتی بادی، یک پروتئین ایمونوگلوبولین M (IgM) است که توسط سیستم ایمنی بدن تولید می شود. اتوآنتی بادی ها به بافت های خود فرد حمله می کنند و به اشتباه بافت را به عنوان “خارجی” شناسایی می کنند. در حالی که نقش بیولوژیکی RF به خوبی شناخته نشده است، وجود آن به عنوان شاخصی از فعالیت التهابی و خود ایمنی مفید است. این آزمایش، فاکتور روماتوئید (RF)را در خون تشخیص داده و اندازه گیری می کند و ممکن است همراه با سایر آزمایش ها برای کمک به تشخیص آرتریت روماتوئید (RA) استفاده شود.
آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری التهابی مزمن پیشرونده بافت همبند است که عمدتاً مفاصل کوچک محیطی مانند انگشتان دست و مچ دست را تحت تأثیر قرار می دهد. اگرچه اغلب در هنگام ذکر RA به تخریب مفصل فکر می شود، اما این یک بیماری سیستمیک است که می تواند سایر سیستم های بدن را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
یک واکنش خود ایمنی در بافت سینوویال رخ می دهد که منجر به تورم درد، گرما، اریتم و عدم عملکرد مفصل آسیب دیده می شود. در طول فرآیند التهابی، آنتی‌بادی‌ها با آنتی‌ژن‌های مربوطه ترکیب می‌شوند تا کمپلکس‌های ایمنی را تشکیل دهند. این کمپلکس ها در بافت سینوویال رسوب می کنند و باعث واکنش التهابی می شوند که منجر به آسیب دیده در مفاصل بیماران مبتلا به RA می شود.
فاکتور روماتوئید برای تشخیص RA استفاده شده است. از آنجایی که حساسیت و ویژگی RF ایده آل نیست، سایر تست های آزمایشگاهی اغلب همراه با آزمایش RF انجام می شود. حدود 80 درصد از مبتلایان به RA تست RF مثبت خواهند داشت، اما در افرادی که علائم بالینی RA دارند می تواند منفی باشد.
آزمایش آنتی‌بادی‌های پپتید سیترولین دار حلقوی (CCP) ممکن است همراه با آزمایش RF انجام شود، زیرا مطالعات نشان داده‌اند که تست آنتی‌بادی CCP دارای حساسیت و ویژگی است که بهتر از RF در نظر گرفته می‌شود و احتمال مثبت شدن آن با RA اولیه بیشتر است. سایر آزمایش هایی که ممکن است انجام شود عبارتند از:
- شمارش کامل خون (CBC، برای کم خونی و ترومبوسیتوز)
- سرعت رسوب گلبول قرمز (ESR)
- پروتئین واکنشی C (CRP)
- آنتی بادی های ضد هسته ای (ANA)
- آنتی بادی های سیتوپلاسمی ضد نوتروفیل (ANCA)
- تجزیه و تحلیل مایع سینوویال (مفاصل التهابی)
