تكلفة الاختبار: 1,915,210 ریال

حالة عرض الاختبار: موجود

نوع العينة:

"سرم ، پلاسما EDTA ، ادرار رندوم يا 24 ساعته"

حجم العينة:

2ml

تخزين العينة:

4روز در دمای2تا8درجه سانتیگراد،1ماه در دمای منفی20درجه سانتیگراد

عينة الشحن:

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

دليل جمع العينات:

نمونه فریز دفریز نشود-

معلومات ضرورية عن المريض:

سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

التحضير اللازم قبل أخذ العينات:

• زمان توصیه شده برای جمع آوری 8 صبح، پس از تقریبا 2 ساعت فعال بودن بیمار است. سعی کنید نمونه را تا حد امکان نزدیک به آن زمان و حداکثر تا ساعت 10 صبح جمع آوری کنید.
• اسپیرونولاکتون (آلداکتون) باید 4 تا 6 هفته قبل از انجام آزمایش قطع شود. اگر بیمار تحت درمان با اسپیرونولاکتون باشد، فعالیت رنین پلاسما قابل تفسیر نیست.
• از بیمار خواسته شود حداقل 2 ساعت قبل از خونگیری در وضعیت عمودی (حداقل نشسته) قرار گیرد. به بیماران غیر بستری در زمان رسیدن به آزمایشگاه اطلاع دهید و خواسته شود که وضعیت عمودی خود را حداقل به مدت 2 ساعت حفظ کنند.
• از بیمار بخواهید تا حداقل 2 هفته قبل از جمع آوری خون یا ادرار، یک رژیم غذایی با سدیم طبیعی (تقریبا 3 گرم در روز) حفظ کند.
• به بیمار اطلاع دهید که در صورت تایید پزشک معالج، مهارکننده های رنین (مثلاً پروپرانولول) نباید یک هفته قبل از آزمایش مصرف شود.
• به بیمار اطلاع دهید که حداقل 2 هفته قبل از آزمایش از مصرف شیرین بیان به دلیل اثر مشابه آلدوسترون اجتناب کند.

 

المعلومات السريرية:

آلدوسترون از جمله هورمون های مترشحه از آدرنال غدد فوق کلیه می باشد. آلدوسترون در تنظیم فشار خون نقش دارد و باعث افزایش سدیم و کاهش پتاسیم بدن می شود. آزمایش اندازه گیری آلدوسترون، میزان آلدوسترون (هورمونی که در آدرنال ساخته می شود) را در خون اندازه گیری می کند. اندازه گیری سطح آلدوسترون هم در پلاسما و هم در ادرار صورت می گیرد. آزمایش میزان آلدوسترون در خون به دلایل زیر انجام می شود: بررسی میزان ترشح هورمون آلدوسترون از غده آدرنال، بررسی وجود تومور در غده آدرنال، بررسی علت افزایش فشار خون و یا کاهش میزان پتاسیم خون. این آزمایش وقتی که غده آدرنال بیش فعال می شود و یا پزشک مشکوک به رشد غیر طبیعی غده آدرنال است، انجام می شود. افزایش میزان آلدوسترون می تواند به دلایل زیر اتفاق بیافتد: وجود تومور در غده آدرنال (سندرم کنز) بیماری کلیوی، بیماری کبدی، نارسایی قلبی، کم آبی (دهیدراسیون)، بیماری افزایش فشار خون در بارداری (حاملگی). علایم بالینی افزایش میزان آلدوسترون شامل موارد زیر است: افزایش فشار خون، گرفتگی و ضعف عضلانی، بی حسی و یا سوزن سوزن شدن دست ها و کاهش میزان پتاسیم در خون. بیماری آدیسون و بعضی از انواع بیماری های کلیه می تواند باعث کاهش آلدوسترون شود.دارو های افزایش دهنده ها : دیازوکسید، هیدرالازین، نیتروپروساید، دیورتیک ها، ملین ها، پتاسیم، اسپیرونولاکتون، استروژن ها، آنژیوتانسین، داروهای ضد بارداری (OCP). داروهای کاهش دهنده ها : فلودروکورتیزون، پروپرانولول، کاپتوپریل، دی اکسی کورتیکواسترون، مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) مانند کاپتوپیرول و انالاپریل. توضیحات Ø سطح آلدوسترون دستخوش تغییرات روزانه است حداکثر در اوایل صبح و حداقل در بعداز ظهر می باشد. Ø وضعیت بدن بر سطح آلدوسترون مؤثر است . سطح آن در وضعیت قائم تا حدود زیادی افزایش می یابد. غالباً بیمار باید حداقل ۲ ساعت قبل از خونگیری راست بنشیند. Ø سطح آلدوسترن در اثر رژیم غذایی کم سدیم، افزایش و در اثر مصرف رژیم غذایی پر سدیم کاهش می یابد. از این رو بیمار باید حداقل ۲ هفته قبل از جمع آوری خون یا ادرار، رژیم غذایی حاوی مقدار معینی (تقریباً gr3) سدیم مصرف کند.

اسم طريقة القياس:

Enzymatic

أسماء مشابهة:

Aldosterone (P.E)

متطلبات العينة:

نام و نام خانوادگی

العوامل المتداخلة:

• ورزش شدید و استرس می تواند ترشحات قشر آدرنال را تحریک کرده و سطح آلدوسترون را افزایش دهد.
• مصرف زیاد شیرین بیان می تواند باعث کاهش سطح آن شود، زیرا اثری شبیه آلدوسترون ایجاد می کند.
• مقادیر آلدسترون تحت تأثیر وضعیت، رژیم غذایی، بارداری و تغییرات روزانه قرار می گیرند. مصرف زیاد سدیم می تواند سطح آلدوسترون را افزایش دهد، در حالی که مصرف کم سدیم می تواند سطح رنین را افزایش دهد.
• وضعیت بدن: تغییر در وضعیت بدن می تواند بر سطح آلدوسترون و رنین تأثیر بگذارد. ایستادن به مدت طولانی می تواند سطح آلدوسترون و رنین را افزایش دهد در حالی که دراز کشیدن می تواند باعث کاهش سطح آلدوسترون شود.
• عوامل هورمونی: تغییرات هورمونی مانند بارداری، چرخه قاعدگی و یائسگی می تواند بر سطوح آلدوسترون و رنین در بدن تأثیر بگذارد.
• عملکرد کلیه: اختلال در عملکرد کلیه می تواند بر سطوح آلدوسترون و رنین در بدن تأثیر بگذارد.
• داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطوح شوند عبارتند از دیازوکسید (هایپراستات)، هیدرالازین (آپرسولین)، نیتروپروساید (نیپراید)، دیورتیک ها، ملین ها، پتاسیم و اسپیرونولاکتون.
• داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح شوند عبارتند از: مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (مانند کاپتوپریل)، لودروکورتیزون (فلورینف)، شیرین بیان و پروپرانولول (ایندرال).

حالات عدم قبول العينات:

 نمونه های همولیز و لیپمیک شدید

وقت الإجابة: 3 يوم