مونوسیت:
اندازه این سلول 14 تا 20 میکرون است. دارای سیتوپلاسم فراوان، آبی مایل به خاکستری، با حاشیه نامنظم و گرانول‌های ظریف ارغوانی و گاهی اوقات دارای واکوئل است. هسته گرد یا کلیه و یا لوبیایی شکل است و دارای الگوی کروماتین ظریف و رشته‌ای است. در شمارش افتراقی بین 3 تا 8 درصد لکوسیت‌های خون محیطی را شامل می‌شود.
مونوسیت ها نوعی گلبول سفید هستند. آنها به عنوان بخشی از سیستم ایمنی برای کمک به مبارزه با عفونت ها و بیماری ها عمل می کنند. مونوسیتوز که یک تعداد مونوسیت بالا است، زمانی که پاسخی طبیعی به عفونت باشد، می تواند موقتی باشد. مونوسیتوز همچنین می تواند به دلیل بیماری هایی مانند سرطان رخ دهد که در این صورت تعداد مونوسیت های بالا ممکن است پایدار و نیاز به درمان داشته باشد. داشتن مونوسیت های بیش از حد به دلیل بیماری می تواند با عملکرد ناکافی مونوسیت، استعداد ابتلا به عفونت و سایر ناهنجاری های سلول های خونی همراه باشد.
محدوده درصد طبیعی مونوسیت :
۲ تا ۸ درصد (۱۰۰ تا ۷۰۰ در میلی متر مکعب یا سلول در میلی متر مکعب)
سطح مونوسیت و شمارش کلی سفید خون احتمالاً در پاسخ به موارد زیر افزایش می یابد:
- عفونت
- التهاب
- استرس حاد
- پاسخ ایمنی
- اختلالات خونی
در بسیاری از موارد، تعادل بین انواع مختلف گلبول های سفید خون به تشخیص علت اصلی آن کمک می کند. به عنوان مثال، یک مطالعه ۲۰۱۵ نشان می دهد که نسبت مونوسیت بالا به لنفوسیت کم ممکن است به تشخیص فعالیت بیماری در افراد مبتلا به کولیت اولسراتیو کمک کند.
عوامل خطر برای افزایش سطح مونوسیت
موارد زیر برخی از شرایطی است که ممکن است خطر افزایش سطح مونوسیت را در بدن شما افزایش دهد:
- عفونت های انگلی
- بیماری التهابی مزمن
- عفونت های باکتریایی، از جمله سل (TB)
- عفونت های ویروسی مانند مونونوکلئوز عفونی، اوریون و سرخک
- بیماری های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید، بیماری التهابی روده (IBD) و بیماری سلیاک
- داروها و درمان های دیگر، مانند داروی ضد روان پریشی زیپراسیدون (Geodon)، داروهای فاکتور تحریک کننده کلونی گرانولوسیت (G-CSF) که گلبول های سفید را افزایش می دهد و پرتودرمانی .
- برداشتن طحال
تعداد مونوسیت بالا رایج ترین نشانه لوسمی میلومونوسیتی مزمن است. این نوعی سرطان که در سلول‌هایی که در مغز استخوان خون تولید می‌کنند، شروع می‌شود.
بررسی ها نشان می‌دهد که تعداد مونوسیت‌های بالاتر ممکن است با خطر بیماری قلبی عروقی مرتبط باشد و تشخیص زودهنگام افزایش مونوسیت‌ها می‌تواند به ارزیابی مدیریت سلامت قلب کمک کند. با این حال، تحقیقات گسترده تری برای تایید این موضوع مورد نیاز است.
