اين تست جهت كمك به تشخيص مونونوكلئوز عفوني است. مونونوکلئوز عفونی یا مونو یک بیماری است که اغلب در اثر عفونت با ویروس اپشتین بار (EBV) ایجاد می شود. ویروس هایی که باعث مونو می شوند معمولاً از طریق مایعات بدن به خصوص بزاق پخش می شوند. در حالی که شیوع کمتری دارد، انتقال ممکن است از طریق خون و مایع منی در طول تماس جنسی، انتقال خون و پیوند اعضا نیز رخ دهد.
مونونوکلئوز عفونی (IM) بافت رتیکولواندوتلیال را درگیر می کند و به طور کلی به کودکان و بزرگسالان محدود می شود. این بیماری با تب، گلودرد، لنفادنوپاتی، سردرد و خستگی مشخص می شود و بر اساس علامت ممکن است با سایر بیماری ها اشتباه گرفته شود.
مونو تست آنتی بادی های هتروفیل تولید شده توسط سیستم ایمنی در پاسخ به عفونت ویروس اپشتین بار (EBV) را تشخیص می دهد. این آنتی بادی ها می توانند با انواع دیگر سلول ها، از جمله گلبول های قرمز اسب (آنهایی که در مونوسپات استفاده می شوند) واکنش متقابل نشان دهند. آزمایش مشابهی، تست پل-بونل، واکنشی را با گلبول های قرمز گوسفند تشخیص می دهد. EBV باعث مونونوکلئوز عفونی (تب غدد)، یک بیماری خود محدود شونده می شود.
مونونوکلئوز با وجود گلبول های سفید آتیپیک (لنفوسیت های غیر معمول) در فرد مبتلا مشخص می شود. EBV این علائم را ایجاد می کند: تب، گلودرد، غدد متورم و خستگی. حدود 70 تا 80 درصد افراد مبتلا به مونونوکلئوز عفونی این آنتی بادی های هتروفیل را تولید می کنند که برای عفونت EBV اختصاصی نیستند اما پیش بینی کننده خوبی برای عفونت EBV هستند.
در بیمارانی که مشکوک به مونو هستند، یک نمونه خون برای دو آنتی بادی که در طول یا بعد از عفونت EBV تولید می شوند، به نام آنتی بادی های هتروفیل آزمایش می شود. آنتی بادی های هتروفیل در 40 تا 60 درصد بیماران مبتلا به مونو در هفته اول پس از عفونت و در 80 تا 90 درصد بیماران در هفته سوم یا چهارم پس از عفونت وجود دارد. این آنتی‌بادی‌ها معمولاً تا سه ماه قابل تشخیص هستند، اگرچه ممکن است تا یک سال پس از عفونت وجود داشته باشند.
