آمیلاز پروتئینی است که توسط لوزالمعده (پانکراس) و غدد داخل و اطراف دهان و گلو ساخته می شود. این آنزیم در تجزیه کربوهیدرات ها و نشاسته ها به قند ساده نقش دارد.
وجود مقداری آمیلاز در خون طبیعی است. اما مقدار زیاد آن می تواند به این معنی باشد که یکی از مجاری (لوله ها) در لوزالمعده مسدود شده یا آسیب دیده است.
علائم این مشکل می تواند شامل: درد شکم معمولا در اطراف ناف که از بین نمی رود تب از دست دادن اشتها حالت تهوع پزشک معمولا تست آمیلاز را همراه با تست لیپاز تجویز می کند. لیپاز آنزیمی است که پانکراس برای کمک به هضم چربی ها در بدن ترشح می کند. هر دو تست با هم به پزشک کمک می کنند تا بیماری و مشکلات پانکراس را تشخیص دهد از جمله بیماری پانکراتیت یا التهاب پانکراس.
همچنین اگر پزشک مشکوک به بیماری غدد بزاقی باشد یا اگر انسداد مجرای آنزیم های گوارشی به روده کوچک وجود داشته باشد، ممکن است آزمیاش آمیلاز را تجویز کند. این انسداد ممکن است به دلیل سرطان لوزالعمده، سنگ کیسه صفرا یا تنگی مجرا یا اسفنکتری باشد که مجرای پانکراس را از روده جدا می کند.
آزمایش آمیلاز همچنین برای بررسی افراد مبتلا به فیبروز کیستیک (CF) استفاده می شود. این یک بیماری است که باعث عفونت ریه می شود. همچنین می تواند جذب مواد مغذی از غذا را برای بدن دشوار کند. اگر فرد به CF مبتلا باشد سطح بالای آمیلاز می تواند به این معنی باشد که دارای مخاط غلیظی است که مانع حرکت آنزیم های گوارشی از پانکراس به روده کوچک می شود.
در پانکراتیت حاد، افزایش گذرا در فعالیت آمیلاز سرم در عرض ۲ تا ۱۲ ساعت بعد از شروع اتفاق می افتد و معمولا بعد از گذشت روز سوم یا چهارم به حالت عادی برمی گردد. ۴ تا ۶ برابر محدوده مرجع افزایش فعالیت آنزیم در ۱۲ تا ۷۲ ساعت ابتدایی معمول است.
مقادیر افزایش فعالیت آنزیم سرم با شدت اختلال پانکراس مرتبط نیست. از آنجایی که چندین ارگان این آنزیم را تولید می کنند، بنابراین این آنزیم یک شاخص ویژه برای عملکرد پانکراس نمی باشد. ا
فزایش میزان آنزیم ممکن است در تعدادی از فرآیندهای بیماری غیر پانکراتیک از جمله اوریون، انسداد مجرای بزاقی، حاملگی خارج رحمی، و انسداد و انفارکتوس روده دیده شود.
