هزینه آزمایش : 0 ریال

نوع نمونه :

سرم، پلاسماي هپارينه، پلاسماي EDTA، ادرار، مايعات بدن

حجم نمونه :

1 ml

نگهداری نمونه :

7روز 8-2 درجه و تا 6 ماه 20- درجه

حمل و نقل نمونه :

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

راهنمای جمع آوری نمونه :

برای جمع آوری نمونه راندوم می توان هر زمانی از شبانه روز نمونه ادرار را در ظرف مربوطه جمع آوری و به آزمایشگاه تحویل داد. برای نمونه ادرار 24 ساعته، فرد باید در یک ساعت خاص (مثلا هشت صبح) ادرار خود را دور بریزد و از آن به بعد تمام ادرار خود را طی 24 ساعت داخل ظرف مربوطه جمع آوری کند. فردای آن روز همان ساعت (هشت صبح) تمام ادرار باقیمانده در مثانه داخل ظرف جمع آوری شده و به آزمایشگاه تحویل داده شود. 

اطلاعات لازم از بیمار :

سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

معمولاً قبل از انجام این تست نیاز به رعایت شرایط خاصی نیست ولی رعایت شرایط ناشتایی بهتر می باشد.

اطلاعات بالینی :

آزمایش اسید اوریک برای تشخیص سطوح بالای این ترکیب در خون به منظور کمک به تشخیص نقرس استفاده می شود. این آزمایش همچنین برای مانیتور سطح اسید اوریک در افرادی که تحت شیمی درمانی یا پرتودرمانی برای سرطان هستند، استفاده می شود. چرخه سریع سلول ها در این نوع درمان می تواند منجر به افزایش سطح اسید اوریک شود.

هدف از انجام این آزمایش، تشخیص مقادیر بالای اسید اوریک در خون که می تواند نشانه ای از بیماری نقرس باشد، یا پایش میزان اسید اوریک در بیماران تحت شیمی درمانی یا پرتودرمانی است.

همچنین برای تشخیص میزان بالای اسید اوریک در ادرار به منظور تشخیص علت سنگ کلیه و پایش بیماران مبتلا به نقرس که در معرض خطر ابتلا به سنگ کلیه از جنس اوریک اسید هستند.

در موارد زیر آزمایش اسید اوریک انجام می شود:

• هنگامی که درد مفاصل یا علائم دیگری وجود دارد که پزشک مشکوک به نقرس است
• بیماران تحت شیمی درمانی یا پرتودرمانی
• افراد دارای سنگ کلیه مکرر
• بیماران نقرسی که در آنها خطر تشکیل سنگ کلیه وجود دارد

افزایش اسید اوریک خون در مواد زیر مشاهده می‌شود:

نقرس، افزایش بلع پورین ها، نقص ژنتیکی در متابولیسم پورین، سرطان متاستاتیک، مالتیپل میلوما، لوسمی، همولیز، شیمی درمانی

کاهش اسید اوریک خون در موارد زیر مشاهده می‌شود:

بیماری ویلسون، سندروم فانکونی، مسمومیت با سرب.

آزمایش اسید اوریک ادرار 24 ساعته و راندوم:

دلایل انجام این آزمایش عبارتند از: ارزیابی عملکرد کلیه در رابطه با اختلالاتی همچون دیابت، بیماری کبد و بیماری کلیوی، تشخیص و غربالگری افزایش اسید اوریک ادرار در بیماران مبتلا به تشکیل سنگ های کلیوی از جنس اسید اوریک، شناسایی بیماران در معرض خطر بالای تشکیل سنگ های کلیوی اسید اوریکی از جمله افرادی که اسید اوریک زیادی به جریان ادرارشان ترشح می شود و همچنین بیماران مبتلا به بیماری های بدخیم. سنگ کلیه از جنس اسید اوریک ممکن است باعث بدتر شدن بیماری های کولیت اولسراتیو، کرون و عمل جراحی بای پس ژژنوم شود. لازم به ذکر است اکثر افراد مبتلا به سنگهای اسید اوریکی نقرس ندارند.

نام های مشابه :

اورات، Uric acid, UA, Urate

عوامل مداخله گر :

• استرس ممکن است باعث افزایش سطح اسید اوریک شود.
• مواد حاجب اشعه ایکس دفع اسید اوریک را افزایش می دهد و ممکن است باعث کاهش سطح آن شود.
• انفوزیون با پروتئین بالا (به ویژه گلیسین)، مانند تغذیه کامل تزریقی، ممکن است باعث افزایش اسید اوریک شود که محصول تجزیه گلیسین است.
• داروهایی که ممکن است سطح اسید اوریک را افزایش دهند: استامینوفن، آمپی سیلین، اسید اسکوربیک، بتا بلوکرها، کافئین، عوامل شیمی درمانی، سیکلوسپورین، دیلتیازم، دیورتیک ها، اپی نفرین، G-CSF، ایزونیازید، لوودوپا، لیزینوپریل، متیل NSAIDs، متیل سیندوپا، ریفامپین، سالیسیلات ها، سیلدنافیل، تئوفیلین، وارفارین.
• داروهایی که ممکن است سطح اسید اوریک را کاهش دهند: استازولامید، آلوپورینول، آسپرین (دوز بالا)، کلرپرومازین، کورتیکواستروئیدها، انالاپریل، استروژن ها، گریزئوفولوین، لیزینوپریل، لیتیوم، مانیتول، ماری جوانا، پروبنسید، سالیسیلات ها، وراپامیل، وراپامیل.
• داروهایی که ممکن است دفع اسید اوریک را افزایش دهند: اسید اسکوربیک، آسپرین (دوزهای بالا)، داروهای سیتوتوکسیک، فنیل بوتازون (دوزهای بالا)، پروبنسید (دوزهای بالا)، رنگ های رادیوگرافی، سولفین پیرازون.
• داروهایی که ممکن است دفع اسید اوریک را کاهش دهند: آسپرین (دوزهای کم)، دیورتیک ها، فنیل بوتازون (دوزهای پایین)، پروبنسید (دوزهای پایین).

موارد عدم پذیرش نمونه :

همولیز

اطلاعات تکمیلی :

اگر مشخص شد که اسید اوریک خون بالا است، از بیمار بخواهید مایعات دریافتی را افزایش دهد تا از تشکیل سنگ کلیه جلوگیری شود. از الکل باید اجتناب شود، زیرا از دفع کریستال های اورات جلوگیری می کند.

منابع غذایی سرشار از پورین عبارتند از: ماهی آنچوی، مارچوبه، نوشیدنی های حاوی کافئین، حبوبات، قارچ، اسفناج، مخمر، و گوشت های اندام مانند جگر و کلیه.

بسیاری از داروها می توانند سطح اسید اوریک را افزایش یا کاهش دهند. به طور خاص، داروهای دیورتیک مانند داروهای تیازیدی می توانند باعث افزایش سطح اسید اوریک شوند.

آسپرین و سایر سالیسیلات ها اثرات متفاوتی بر اسید اوریک دارند. در سطوح پایین آسپرین (همانطور که ممکن است در افرادی که فقط گاهی آسپرین مصرف می کنند رخ دهد)، آسپرین می تواند اسید اوریک خون را افزایش دهد. از سوی دیگر، در دوزهای بالا (همانطور که ممکن است برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده شود)، آسپرین در واقع غلظت اسید اوریک را کاهش می دهد.

برای افرادی که سنگ کلیه یا نقرس با اسید اوریک دارند، باید از غذاهایی که محتوای پورین بالایی دارند، از جمله گوشت اعضای بدن (مانند جگر و کلیه)، ساردین و ماهی آنچوی اجتناب کنند. همچنین باید از مصرف الکل خودداری کرد زیرا باعث کند شدن دفع اسید اوریک از بدن می شود. روزه گرفتن، کاهش وزن سریع، استرس و ورزش شدید همگی سطح اسید اوریک را بالا می برند.

اگرچه آزمایش اسید اوریک نمی تواند نقرس را به طور قطعی تشخیص دهد، اما آزمایش مونوسدیم اورات در مایع سینوویال (مایع مفصلی) می تواند.

برخی از افراد ممکن است سطح بالایی از اسید اوریک در خون داشته باشند بدون اینکه علائم یا علائم مرتبطی داشته باشند (هیپراوریسمی بدون علامت). با این حال، غربالگری عمومی برای تشخیص این وضعیت توصیه نمی شود، و همچنین درمان مناسب در نظر گرفته نمی شود.

زمان جواب دهی : 1 روز