هزینه آزمایش : 1,236,440 ریال

نوع نمونه :

serum

 

حجم نمونه :

2 ml

نگهداری نمونه :

2روز در 8-2 درجه،2ماه در -20

 

حمل و نقل نمونه :

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

اطلاعات لازم از بیمار :

سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

نيازي به ناشتايي یا آمادگی خاصی نمي باشد.

اطلاعات بالینی :

ویروس پاروویروس B19 متعلق به خانوادهٔ پاروویروس‌ها (Parvoviridae) است و بیماری‌های مختلفی را در انسان ایجاد می‌کند. دو تا از مهمترین بیماری‌های ناشی از این ویروس عبارتند از:

عفونت پاروویروس B19: این بیماری "بیماری پنجم ، پوست سرخی عفونی یا اریتما اینفکتیوزوم" نیز نامیده می‌شود. عفونت پاروویروس B19 معمولاً در کودکان رخ می‌دهد و با علائمی شامل تب، زردی صورت (به ویژه در کودکان)، خطوط قرمز روی پوست دست‌ها و پاها، استفراغ و اسهال همراه است. بیشتر کودکان این بیماری را به خوبی پشت سر می‌گذارند اما در برخی موارد نیاز به مراقبت پزشکی دارند.

آنمی همولیتیک اختصاصی بارداری (Parvovirus B19-Induced Hydrops Fetalis): ویروس پاروویروس B19 می‌تواند برای جنین در دوران بارداری خطرناک باشد. در برخی موارد، ویروس به جنین منتقل و باعث کاهش تولید خون جنین که موجب آنمی همولیتیک اختصاصی بارداری می‌شود که با تورم، مشکلات قلبی و سایر مشکلات جنینی همراه است.

همچنین، ویروس پاروویروس B19 می‌تواند در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف، افراد مبتلا به بیماری‌های خونی مزمن و پیر عفونت‌های جدی‌تری ایجاد کند. از آنجایی که در برخی افراد عفونت با این ویروس می‌تواند خطرناک باشد، تشخیص دقیق و درمان مناسب اهمیت دارد.

 

دو نوع آنتی بادی پاروویروس B19 ممکن است در پاسخ به عفونت تولید شود: IgM و IgG.

آنتی بادی های IgM اولین آنتی بادی هایی هستند که در پاسخ به عفونت پاروویروس توسط بدن تولید می شوند. آنها در اکثر افراد ظرف یک یا دو هفته پس از مواجهه اولیه وجود دارند. تولید آنتی بادی IgM برای مدت کوتاهی افزایش می یابد و سپس کاهش می یابد. در نهایت، سطح آنتی بادی IgM پاروویروس معمولاً به زیر سطح قابل تشخیص می رسد.

آنتی بادی های IgG چند هفته پس از عفونت اولیه برای محافظت طولانی مدت توسط بدن تولید می شوند. سطوح IgG در طول عفونت فعال افزایش می یابد، سپس با برطرف شدن عفونت پاروویروس B19 تثبیت می شود. هنگامی که فردی در معرض پاروویروس B19 قرار گرفت، آن فرد مقدار قابل اندازه‌گیری آنتی‌بادی IgG را تا پایان عمر خود در خون خود خواهد داشت.

آزمایش آنتی بادی پاروویروس B19 ممکن است برای تعیین مصونیت نسبت به پاروویروس در زنان باردار انجام شود که در معرض فرد مبتلا به پاروویروس B19 قرار گرفته اند یا علائمی مبنی بر عفونت پاروویروس دارند. همچنین ممکن است برای افرادی که کم خونی حاد یا مزمن یا درد مفاصل مداوم دارند که ممکن است به دلیل عفونت پاروویروس B19 باشد، درخواست شود.

با مقایسه فقدان یا وجود هر دو IgG و IgM در یک نمونه، پزشک می تواند بین عفونت های فعلی، اخیر و قبلی تمایز قائل شود. آزمایش آنتی بادی معمولاً بر روی کودکانی انجام نمی‌شود که دارای راش‌های بیماری پنجم هستند و از آنجایی که عفونت پاروویروس B19 گسترده است و مشکلات کمی برای افراد دارای سیستم ایمنی سالم ایجاد می‌کند، غربالگری عمومی به ندرت انجام می‌شود.

 

 

عوامل مداخله گر :

• نمونه هایی که قبل از Sero Conversion جمع آوری شود ممکن است برای آنتی بادی IgG و IgM منفی باشند.
• تیتر آنتی بادی از جنس IgM پس از مدتی شروع به کاهش می کند و ممکن است نتایج منفی نشان دهد.
• تفسیر نتایج در بیماران دچار نقص ایمنی بایستی با احتیاط انجام شود.
• این آزمایش نبایستی به عنوان روش غربالگری در جمعیت عمومی مورد استفاده قرار بگیرد بلکه فقط بایستی در مواقعی که شک بالینی به پاروو ویروس B19 وجود دارد، انجام شود.
• انجام این تست و تفسیر نتایج آن برای نوزادان و بیماران دارای نقص ایمنی استاندارد سازی نشده است.
• نمونه هایی که دارای آنتی بادی ضدهسته و یا آنتی بادی علیه ویروس EBV می باشند ممکن است نتایج مثبت کاذب و یا Equivocal در آزمایش IgM از خود نشان دهند.
• این آزمایش برای مایعات دیگر غیر از سرم استاندارد سازی نشده است.

موارد عدم پذیرش نمونه :

نمونه های همولیز، ایکتریک، لیپمیک

اطلاعات تکمیلی :

اگر هر دو آنتی بادی پاروویروس B19، IgG و IgM وجود داشته باشند، احتمالاً فرد مورد آزمایش یک عفونت پاروویروس فعال یا اخیراً داشته است. این را می توان با اندازه گیری مجدد سطح IgG،دو یا سه هفته بعد تأیید کرد. سطح بالای IgG به اندازه افزایش غلظت آنتی بادی مهم نیست. اگر بین نمونه اول و دوم 4 برابر افزایش IgG وجود داشته باشد، فرد دارای عفونت فعال یا اخیراً عفونت بوده است.

اگر فقط IgM وجود داشته باشد، ممکن است فرد اخیراً در 2 تا 4 ماه گذشته آلوده شده باشد. اگر فقط پاروویروس B19 IgG وجود داشته باشد، در این صورت فرد در زمانی در گذشته به عفونت پاروویروس مبتلا بوده است و از محافظت در برابر ویروس برخوردار است.

اگر آزمایش آنتی بادی منفی باشد، فرد مورد آزمایش عفونت نداشته و مصون نیست. اگر یک زن باردار ایمنی نداشته باشد و در معرض فردی مبتلا به این بیماری قرار گرفته باشد، معمولاً تحت نظر پزشک خود قرار می گیرد.

اگر فردی علامت دار باشد اما سطوح IgG و/یا IgM پایین یا غیرقابل تشخیص باشد، ممکن است به این معنی باشد که فرد یا بیماری دیگری به جز پاروویروس B19 دارد یا سیستم ایمنی بدنش به طور طبیعی پاسخ نمی دهد. یعنی عدم تولید مقدار کافی آنتی بادی حتی در صورت وجود پاروویروس. این ممکن است برای افرادی با سیستم ایمنی ضعیف (ضعف ایمنی) صادق باشد و ممکن است نیاز به انجام آزمایش DNA باشد.

زمان جواب دهی : 7 روز